«friar Lcovor^ 26 Steinvoorte een schoenmaker/verkoper die hier omstreeks 1900 woonde. Ook Klein Schavernek 12 en 20 hadden grote terrazzo stoepen in wit met een rood en bruin kader. Kleimodellen in de gracht Nummer 12 was in februari 1893, bij een publieke verkoping voor ƒ2028 in het bezit gekomen van stucadoor Jacopo Fazzi. Aan de gevel, achter de lelijke licht bak (wie gaf daar toestemming voor zit verdiept in de muur het oude gestu kadoorde reclamebord van Jacopo uit 1893. Een stukje muurtaai van vroeger. De tekst luidde vroeger 'J.G. Fazzi Stucadoor'. Jacopo Fazzi had uiteraard zeer goede contacten met de andere Italia nen. In 1909 stuurt Gaudenzio Begnudini, een Zwitser en eigenaar van Klein Scha vernek nummer 14, een ansichtkaart uit Bignasco, in Zwitserland. Hij schrijft, dat 'Mijnheer Fazzi is hier al aangekomen en zit bij Guiseppe en zijn vrouw'. De kaart is gericht aan J.G. Fazzi Stucadoor en Beeldenfabrikant; Begnudini schrijft dit in het Nederlands aan de familie Fazzi. Op de voorkant staat Hotel du Glacier afgebeeld, een hotel waar je voortreffelijk forel kon eten, vers gevangen uit de Mag- gia die achter het hotel stroomt. Ook de private stoep van het huis nummer 12 was zogezegd, ingelegd in terrazzotechniek, waarschijnlijk door Carlo Zanoli. Na de dood van Jacopo's vrouw Geeske Jansen, in 1930, verkochten de erven op 11 juli 1930 het pand voor 7500 aan de bekende koopvrouw en antiquair Hiltje Pruis. Zij veranderde de tekst op het reclame bord in 'Antiquiteiten'. Volgens overleveringen werden vele kleimodellen die waren ach tergebleven door haar in het Schavernek gekieperd waar ze oplosten in het water. Gegoede burgers in geboortedorp Klein Schavernek 14, uit 1892, was het rijker gebouwde tweelingpand van nummer 12. Het werd in 1896 aangekocht door Guiseppe Laloli en Carlo Zanoli Omstreeks 1910 vertrok de toen 47-jari- ge Laloli weer naar Zwitserland en was daar jaren Sindaco (burgemeester) en voorzitter van het parochiebestuur van Gordevio. Hij overleed daar in 1944 op 81-jarige leeftijd. Ook Carlo Zanoli schoor steenveger en mozaïekwerker vertrok in Jacopo Guisto Hettema (1903-1999) kleinzoon van Jacopo Fazzi Collectie Hans Jorna Achterzijde van een ansichtkaart uit Bignasco, in 1909 verstuurd door Gaudenzio Begnudini. Hij schrijft: 'Mijnheer Fazzi is hier al aange komen en zit bij Guiseppe en zijn vrouw'. De kaart is gericht aan J.G. Fazzi, Stucadoor en beeldenfabrikant Collectie Hans Jorna Het dorp Bignasco in Zwitserland in 2001, uit dit dorp kwamen veel Leeuwarder Italianen Collectie Hans Jorna 1921 weer naar zijn geboortegrond. Na de lagere school was hij op 12-jarige leeftijd samen met andere streekgenoten naar Leeuwarden gekomen. Op latere leeftijd werd hij door zijn grote witte baard in Zwitserland ook wel liefkozend, detto il Barba, 'de baard' genoemd. En de kinde ren in Gordevio noemden hem 'de echte Sint-Nicolaas'. Carlo Zanoli was een integer mens. Hij werd bij zijn terugkeer in Zwitserland voorzitter van de herin deling van de landerijen, was vele jaren gemeenteraadslid, lid van het parochie bestuur en voorzitter van het patriciaat. In 1948 op zijn 80ste kwam hij nog een maal naar zijn geliefde Leeuwarden. Bij zijn overlijden in 1957 waren vele bestuurders aanwezig waaronder leden van de Raad van State. Carlo werd 89 jaar. In 1908 verkochten Laloli en Zanoli Klein Schavernek 14 aan hun vriend en collega schoorsteenveger Gaudenzio Begnudini. Ook Gaudenzio kwam al vroeg, op zijn elfde, in 1872 naar Leeuwarden. Hij werkte hier ruim 40 jaar en was een bekende verschijning in Leeuwarden. Nazomers was hij bij zijn vrouw, om in februari weer naar Leeuwarden terug te keren voor het roet vrijmaken van de rookkanalen. Hij werkte vooral voor het patriciaat en kende de Sminia's, de Harinxma's, de van Welderen-Rengers persoonlijk en ook de toenmalige burgemeester van Leeuwarden, Zimmerman. Na terug keer in zijn geboortedorp Bignasco, in Valle-Maggia waar ook Cordevio ligt, bekleedde hij 24 jaar lang het ambt van Sindaco. Zimmerman en zijn vrouw per trein op doorreis in Zwitserland bezochten eens hun vroegere schoor steenveger. Gaudenzio bleek niet thuis te zijn. Bij zijn terugkeer vertelde zijn vrouw dat er een Nederlandse heer en mevrouw waren geweest. Hij spoedde zich naar het stationnetje waar de fami lie Zimmerman al in de trein zat. Met 'burgermeesterlijke' macht liet hij de trein wachten en kon zo in onberispelijk Nederlands, doorspekt met O, ja ju, zich een paar minuten met zijn edelachtbare collega onderhouden. Hij overleed op 76-jarige leeftijd in 1937. In het pand Schavernek 14 herinneren binnen nog enkele delen van (beschilder de) betimmeringen en stucwerk aan deze tA»; ié*

Historisch Centrum Leeuwarden

Leovardia, 2000-2018 | 2004 | | pagina 29