Li
32
Op 30 juli 1961 wordt een getuigschrift uit
gereikt voor 45 jaar trouwe dienst onderte
kend door L., G. en H. van Raan.
Het eerste getuigschrift hangt ingelijst
bij mij aan de muur. Tenslotte staat mijn
naam erop: Sietse Nagel. Volgens mijn
vader heeft mijn opa tot zijn 70e hand- en
spandiensten aan de wasserij verleend
of viel hij in bij ziekte.
Sietse Nagel, Huizum
Bleeklaan
Op koffïevisite bij een goede kennis kwam
mij Leovardia 14 onder ogen. Tijdens het
bladeren hierin werd mijn nieuwsgierig
heid gewekt door het verhaal Bodders
aan de Bleeklaan. Ik woonde zelf net om
de hoek op het Cambuursterpad 7 en het
beschrevene kan ik me grotendeels nog
goed herinneren.
Ik ben in 1929 geboren en heb mijn
hele jeugd daar doorgebracht tot ik in
1951 vanuit mijn ouderlijk huis trouwde.
Hoitsma, met stijf been en familie Nieuw-
land van de haring-inleggerij herinner ik
mij nog heel goed. Maar in het huis hier
tussen woonde volgens mij de joodse fami
lie Van Leer. Met dochter Jettie speelde
ik wel, maar ze zijn helaas in de oorlog
weggevoerd. Misschien is toen de familie
Philip in hun huis gekomen met zoon
Wolf. Ik wist toen niet beter dan dat Wolf
in de Transvaalstraat woonde bij Wim van
Rijswijk, ook bevriend met Bertus Meer-
dink, zoon van de garagehouder op de
hoek van de Leeuwerikstaat/Lij sterstraat.
We hebben in de zomer van 1944 met een
stel jongens en meisjes gekampeerd bij
boer Van Kampen in Wartena, midden in
de Oude Venen. Later thuis kreeg ik nog
van Wolf zelfgemaakte boekensteunen. Hij
kon ook mooi boetseren. Van kauwgum en
Philoplast is mij niets bekend. Wel heb ik
er nog een olifantje aan overgehouden.
Het ijs van Van den Akker, vooral dat
van twee cent was zeer in trek. Van bij
namen voor Van den Akker en mevrouw
Nieuwland is mij niets bekend. Mijn moe
der ging elke week met mevrouw Nieuw
land naar een vrouwenclub. Postma, de
verhuizers stonden heel goed aangeschre
ven. Ik was bevriend met Dolf Faber en bij
Eldik, de smid lieten wij 's winters onze
schaatsen slijpen. De jongste zoon, Jaap is
in de jaren negentig overleden; Henk heb
ik onlangs nog ontmoet. Op de hoek van
de Paardenstraat woonde Hillie de Vries,
Hoek Bleeklaan-Cambuursterpad rond 1960
enige dochter van de gerant van hotel De
Kroon. Ik heb ook kentekens genoteerd,
maar hier laat mijn geheugen mij in de
steek; ik weet slechts dat B Friesland en A
Groningen was.
Akkie Reitsma, Leeuwarden
Provinciale autoletters
Kees Siccama vroeg in Leovardia num
mer 14 wie de letters van de provincies op
auto's nog weet. Hier zijn ze:
A
B
D
E
Groningen
Friesland
Drente
Overijssel
K Zeeland
L Utrecht
M Gelderland
N Noord-Brabant
G(GZ) Noordholland P Limburg
H(HZ) Zuidholland
Jan Vlietstra, Bali, Indonesië
De trouwe tuinman van Vaartzicht
Met interesse heb ik het artikel met
bovenstaande titel gelezen. Hieruit blijkt
welk een belangrijke rol mijn grootouders,
Wiardus Willem en Petronella Hopperus
Buma hebben gespeeld in het leven van
hun tuinman Johannes van Hattem, zijn
gezin en zijn nakomelingen.
Onze familie bezit nog enkele foto's uit
de Wommelse tijd, waarbij er ook zijn met
de tuinman en zijn gezin voor de villa. Ik
heb over dit artikel plezierige gesprekken
gevoerd met de auteur Paul Bron, waar
bij we veel wetenswaardigheden hebben
uitgewisseld. Dit laat onverlet dat ik hem
op een aantal punten, die hij heeft
ontleend aan de biografie van de dichter
Van Hattum, geschreven door Th. Oegema
van der Wal, moet corrigeren. Te beginnen
met een aanvulling: de tuinmanswoning
in Elspeet droeg de naam Junipera, ter
wijl de villa aldaar niet Stakenberg, maar
Refugium heette.
Paul Bron schetst de afbraak van de
villa, die overigens niet in 1904, maar in
1905 begon, en de rol bij die beslissing
van mijn grootmoeder. In navolging van
Oegema van der Wal schrijft hij dat mijn
grootmoeder een 'in haar wiek geschoten
burgemeestervrouw' was, die het eens zou
zijn geweest met haar man, dat er geen
steen op de andere zou blijven. Niets is
minder waar, in tegendeel, zij heeft het
ondoordachte besluit van mijn grootvader
om ontslag uit zijn ambt te verzoeken,
sterk bestreden. Het besluit tot afbraak
van de toen ruim zes jaar oude Sminia-
state is wel doordacht genomen en heeft
een gecompliceerde achtergrond, die veel
te maken heeft met de onverkoopbaar-
tA»;
