Het Huzumer zwembad
tt
ft
19
Jesse Wassenaar
Het is wonderlijk hoeveel zaken uit het verre verleden weer geactiveerd worden
door foto's en beschrijvingen. Zo riep het artikel van Chris Visser in Leovardia 18
de nodige herinneringen aan het Huizumer zwembad bij me op.
Je reed erheen via de Badweg, die begon
aan de Verlengde Schrans, recht tegen
over de Gerard Terborchstraat. Naast het
begin van de Badweg stond de mooie villa
'Gerike', gemetseld van gele steen en naar
ik meen eind van de jaren twintig van de
vorige eeuw gebouwd in opdracht van vee
handelaar Jisk Koopmans. De villa droeg
de naam van zijn dochter. Ik heb begre
pen, dat hij voor de handel de boerderij
gebruikte, die toen op de hoek stond van
de Gerard Terborchstraat en de Verlengde
Schrans. Het schoolplein en de tuin van
de Ernst Casimirschool aan de Juliana-
laan grensden eraan. De boerderij zal
rond 1957 gesloopt zijn.
Het was een hele afstand van huis naar
het zwembad dus gingen we altijd op de
fiets. Onder de snelbinders je opgerolde
handdoek met zwembroek of badpak én in
veel gevallen een blikken sigarendoosje
met daarin de seizoenkaart waarop de
dagen dat je zwom werden afgekrast,
wanneer je het zwembad binnenkwam.
Hoefeul graden?
Maar voor het zover was fietsten we dus
eerst de Badweg af, tussen kwekerijen en
boomgaarden door. De Badweg was zo'n
beetje semi-verhard met zwarte sintels en
we moesten flink tussen de kuilen en
gaten doorlaveren. Vaak kwamen we dan
terugkerende groepjes tegen die al
gezwommen hadden en dan was onze
brandende vraag: 'Hoefeul graden?'. Het
antwoord was meestal niet opwekkend
maar je moet er wel bij aantekenen dat de
werkelijkheid meestal ietsje meeviel,
want de terugkerende groepjes pleegden
meestal samenzwerinkjes: 'we sège dat ut
14 graden is!' Maar koud was het vaak
^riiiiriiiiiiniii ii iuiiim|é|. innniai uiiiinniairuii iikii mi: i' u uuriuij
.ik. W E M B A D HUi; U M
ABONNEMENTSKAART 1062
1 ONTVANGEN
589 w
'L L- CUWAiR ~'EM
Lf
l TPmïm ItclH 4||i ■*'-.{ PI n :-3uLJ b *1 .Sü K i'r.fc*t
Twilri i-'.ir.T.J. z IIhhDkhUKAMi fcmulunin,
*l(Mi 'Trallclvi Hn mni h*l i.- I1
Mrt.
Mïl
ruil
.liai
|ut
ui,
Aup
Aj.e
Sï|JI.
y
LH
1
i
1
i*
IH
L
1»
a
17
2
i?
2
w
2
4?
2
L7
4
lts
A
ÜB
A
JA
.1
Ift
A
10
4
LP
4
19
4
10
•4-
4
LÜ
5
20
3
3D
3
2D
c
2L>
20
0
21
G
2L
b
Irf-
H-
3Ï
6
21
7
22
7
22
7
22
7
22
7
22
2J
8
-3ér-
S
Bi
J4
35
U
24
9
>A
y
2!
24
9
24
10
33
10
Z5
HÖ—
10
10
35
Lf
as
11
II
11-
ZG
11
211
l?
tf.'
1*
37
12
■er
12
Ï5
1J
27
IJ
2fc
13
22,
1.1
14
SS
13
2S
'.4
29
14
14
20
14
S
14
2A
Ld
50
13
3C1
lü
.W
IS
30
15
..Hl
.11
33
3J
m iiiiiimiiniii
i.iiiiiu li UtiLiiMi h iiiiairn in ii ii uiiiiur ii ii
Bcradf Jé-jé kam-t ipiïdDupli. Atrm. wordt* E4IET üfifËgfwn.
De voor- en achterzijde van de uit 1962 daterende seizoenkaart van Joukje Miedema
wel, zeker in het vroege voorjaar, wanneer
die 14 graden geen uitzondering was en
menig jeugdige Huzumer klappertandend
en lichtelijk blauw aangelopen de kleed
hokjes weer opzocht.
Zoals te zien is op de bijgaande afbeel
ding van de seizoenkaart (gelukkig al die
jaren bewaard door Joukje Miedema) was
het zwembad open van mei tot en met
september. De kaart kostte toen (in 1962)
2,50, wat toch een redelijk civiel tarief
genoemd kan worden.
Wanneer we dan bij het zwembad aan
kwamen moest je eerst je fiets zien kwijt
te raken tussen de enorme hoeveelheid
fietsen die er tegen houten hekwerken
gekwakt waren, om vervolgens vlak voor
de ingang bijna platgedrukt te worden
door een massa oprukkende jongens en
meisjes. Het was namelijk van belang om
in de voorhoede te blijven en als een van
de eersten door het draaihekje te komen,
want dan kon je nog kiezen uit de bad
hokjes en met wie je daarin kon kruipen.
Maar eerst werd direct na het passeren
van het draaihek de datum van die dag
doorgestreept.
Na het binnenkomen volgde dus de run
op de kleedhokjes die allemaal aan de lin
kerkant waren. Er konden zo'n vier perso
nen in, maar achteraan waren een aantal
zogenaamde familiehokjes, daar konden
wel tien of twaalf in.
Gluurders in spé
In tegenstelling tot de Overdekte bleven
de kleren in het badhokje, dat alleen met
een schuifje aan de binnen- of de buiten
kant gesloten kon worden. Echt afsluiten
was er niet bij en dat was in feite ook niet
nodig want gestolen werd er niet. Verder
was het vooral voor de dames zaak hun
kleren wat strategisch aan de haken op te
hangen in verband met het vaak niet
geringe aantal gaatjes dat door onderzoe
kende geesten in de houten tussenwan-
Leova-r^^l