De Tuuntsjeskool
11
Johannes Faber De Tuuntsjeskool was de openbare lagere school aan de Arendstuin tussen
Verwersbrug (de Kiepeloop) en de toenmalige Marechausseekazerne. Eén school
gebouw, met twee scholen: school 7a met meester Okkinga en school 7b met mees
ter Ehlhardt.
Het viel in het begin van de jaren '30 van
de vorige eeuw niet eens echt mee, de
overgang van de veilige en beschutte
bewaarschool naar de grote school. Weg
van de zandbak met vormpjes, de wat
strenge hoofdjuffrouw Kaastra, weg van
de lieve juf Wiep en weg van juffrouw
Oedsma, de conciërge annex broek-op-
bindster van de bewaarschool op het Tour-
nooiveld. Maar goed, we moesten wat
gaan worden in de maatschappij en dus
flink ons best doen. En dan natuurlijk wel
naar vermogen. In dat verband gold voor
mijn vader altijd: gedrag en vlijt moeten
goed zijn en de rest inderdaad naar ver
mogen. Als je voor die beide vakken ten
minste een 7 scoorde, dan zat je goed bij
mijn vader. En omdat ik een ordelijke jon
gen was, lukte dat mij in de meeste geval
len ook wel. Zes jaar lang was ik in school
7b (boven) onder de pannen, dus elke dag
de trap op.
Stadsweeshuis als hofleverancier
Vanaf de Nieuweburen, waar ik woonde,
was het maar een eindje lopen. Veel kin
deren kwamen uit die buurt, waaronder
ook joodse kinderen, zoals mijn klasge
nootje Alie Vellema, die toen gelukkig
geen weet had van wat haar allemaal nog
te wachten stond. Maar ook zaten er veel
kinderen uit de Houtstraat/Bleekerstraat
en omgeving op deze school. Mijn vriendje
van toen, Ate Jagersma, woonde in de
Tweede Houtdwarsstraat.
Het Stadsweeshuis was hofleverancier
van school 7. Die kinderen kwamen in
uniform naar school, in het donkerblauw.
De meisjes hadden toen geen oorijzers
meer op, maar een alpinomuts op het
hoofd. En het kostuum van de jongens
werd gecompleteerd door een rond stijf
petje met gladde klep, ook al donker
blauw. Soms was zo'n petje nog wel han
dig ook. Ik herinner mij onderlinge voet
balpotjes op het schoolplein, waarbij dan
eerst twee aanvoerders werden gekozen.
En deze moesten dan eerst even 'poote' om
te zien, wie de eerste keuze had van spe
lers. Meestal was ik daarbij geen eerste
keus. Eén van de vaste basisspelers was
Jacob Visser uit het weeshuis, die dan
vaak op het doel stond en daarbij zijn pet
je en uniformjasje gebruikte als doelpa
len. En dat functioneerde prima.
Maar dat was pas later, want ik begon
als ukkie bij juffrouw Kniphorst, in de
eerste drie klassen. Ze was niet zo gemak
kelijk, zag er daarbij ook wat mannelijk
uit. Alhoewel ik niet al te veel met haar
aan de stok kreeg, onderschepte ze toch
een keer een briefje van mij, dat kennelijk
bestemd was voor een vriendinnetje. En
toen ging er een ernstige brief naar mijn
vader. Maar die had er gelukkig niet meer
dan een lichte vermaning voor over.
In gevecht met meester
Als zowat de kleinste van de klas zag je al
gauw op tegen die grote jongens. Ik zag
bijvoorbeeld echt op tegen die grote Sije
Herrema uit de Heerestraat.
Leova.'c^tA.lt
