33
eerste artikel in de Nieuwe Rotterdamse
Courant over interessante aspecten van
ons land. Piet begon zijn loopbaan in Den
Haag als kantoorbediende bij Rijkswaters
taat. Maar zijn grootste belangstelling
ging uit naar het fotograferen en beschrij
ven van het landschap en het cultuur
historisch erfgoed in ons land. Hij werkte
vervolgens bij de Nederlandse Reisvereni-
ging en als reclamemedewerker bij Kodak.
Kort na de Tweede Wereldoorlog kwam
hij naar Leeuwarden, waar hij werkzaam
was als directeur van de Provinciale VW.
Hij trouwde hier in 1953, maar scheidde
zes jaar later. Hij keerde terug naar Den
Haag, trouwde er in 1960 en scheidde
wederom vijf jaar later. Hij werkte als
freelance journalist en documentalist aan
artikelen en fotoboeken over het land-
schapsschoon en toerisme in eigen land.
Ook verzorgde hij lezingen en een toeris
tische quiz om het binnenlands toerisme
te propageren. Hij overleed in zijn woon
plaats Den Haag op 1 januari 1992.
Hij publiceerde in de periode 1949-
1989. Van zijn publicaties noem ik:
Frieslands strijd tegen het water (1949),
Fries-Groningse kanalen; de moderne
scheepvaartverbinding tussen het noorden
en het westen van Nederland (1951), twee
delen van de bekende Prisma-toeristen
gids (1965) en het fotoboek Kijk op Zee
land (1977).
Joop van der Tuin, Steenwijk
Pelikanen
Bij dierenopvang De Wissel aan het Kal-
verdijkje staan twee indrukwekkende ste
nen pelikanen. Deze staan er sinds het
begin van de zeventiger jaren, toen ze zijn
geschonken door een sloopbedrijf. Het zijn
kunstwerken met duidelijke kenmerken
van de Amsterdamse School. Ze moeten
vroeger naast een trap of een bordes heb
ben gestaan, maar helaas weten we niet
waar. We kunnen het de betrokken sloper
niet meer vragen want die is inmiddels
overleden. Is er een lezer die zich kan her
inneren dat hij de pelikanen vroeger
elders heeft gezien? Velen hebben ons
reeds verteld dat ze bij zwembad De Gro
te Wielen hebben gestaan, maar ik weet
uit eigen ervaring dat dat kikkers waren.
Wie weet het beter?
Koos Pietersma
Dierenbescherming, Leeuwarden
Een van de Pelikanen bij dierenopvang
De Wissel aan het Kalverdijkje Foto: Koos
Pietersma
De Passies
Links op de foto van de biljartfabriek van
Pasma in de Schoolstaat Leovardia 21)
staat nog een historisch monument, de
Passies. Het was een oude verhuiswagen,
die behoorde aan het aan de overzijde
gevestigde geluidsbedrijf Gigs Support.
Op de zijkant was op een bordeauxrode
ondergrond een veelkleurige wereldbol
geschilderd met het opschrift Wereldwij
de Verhuizingen, Aalsmeer, Holland'.
Zoiets schilder je niet over.
In de Passies verplaatsten zich hal
verwege de jaren tachtig diverse Friese
bands, waanronder met name de (Op de)
Koffïeband. Het was een paradijs op wie
len, alles en iedereen kon mee. Achterin
paste een complete PA geluidsinstallatie
en de instrumenten en versterkers. En
achter de cabine zat een compleet muzi-
kantenhol met lage banken en stoelen,
een koelkast, een tafel in het midden,
speakers voor de muziek en leeslampjes
voor de intellectuelen. Boven de cabine
was een slaap/ligruimte, die meestal werd
benut door het aankomende kunstenaars
echtpaar Groenewoud/Buy (saxofoon).
Beneden vormde dan de ritmesectie Vis
ser/De Bildt de motor van eindeloze reek
sen klaveijasbomen.
Op de terugweg werd het uit de kleed
kamer overgehouden bier opgedronken en
zat Henkie de Geus vaak nog met zijn
gitaar om 'dingetjes uit te proberen'. Hoe
wel zeer comfortabel, hoorde de Passies
niet tot de allersnelsten op de weg en
wij hebben het hier over terugreizen uit
oorden als Oud-Beijerland, Pijnacker, Til
burg, Uden, Sittard.
Als chauffeurs op de Passies, tevens
geluidslieden, hebben wij mooie herinne
ringen aan Mans Nijenhuis (nu Romein),
Frans Slaterus (Omrop Fryslan) en Theo
Balijon (Hollywood) en aan de mixer en
spirituele leider, de onvolprezen Jan Dub.
Een favoriete uitdrukking in het bandidi
oom was 'Hasses derby!', meestal afgekort
tot 'Hassüsü'
Sjoerd Cuperus, Leeuwarden
Bakkerij Excelsior
Bij het lezen over de Willem Sprenger-
straat in Leovardia 21, komt de volgende
herinnering weer bij mij boven. Aan het
complex Excelsior was ook een bakkerij
verbonden, met een mooie etalage aan het
Ouwegaleien, vooral natuurlijk interes
sant in de decembermaand.
Zo staan wij, een groep kinderen, ons te
vergapen aan de lekkernijen en we weten
allemaal hoe dat gaat. Kreten als 'dit is
van mij, dat wil ik hewwe', enzovoort. Zo
roep ik, staande bij de winkeldeur, wat ik
het liefste wil hebben. Meteen gaat de
deur open. Er verschijnt een man, die mij
een trap op een zekere plaats geeft en
schreeuwt: 'Opgesoademieterd, liever
koekjes wudde hier niet bakken'. Wij weg,
ik zal het nooit vergeten.
F. Hoeksma, Heerenveen
Leova.'c^tA.lt
