26
begonnen zet hij, deels noodgedwongen,
voort, omdat hij het handwerk niet meer
beheerst. Anderzijds sluit deze aan bij de
na de eerste wereldoorlog ontstane
wereldwijde productie van in serie
gemaakte gebruiksartikelen.
Zijn meest gedurfde beslissing neemt
hij in maart 1932 als hij het eeuwenoude
'wolvenpand', waarin, zoals hij zei 'de bal
ken aan de planken hingen', sloopt en
architect Feddema Hzn opdracht geeft op
hetzelfde grondstuk een praktisch inge
richt pand te ontwerpen. Bij de opening
op 15 september staat er een winkelhuis
met magazijnen achter een winkel, een
woonverblijf met erker op de eerste ver
dieping en de slaapkamers erboven.
Hij begint met artikelen voor de gehele
huishouding. De kinderwagens verdwij
nen in de jaren vijftig door de opkomst
van speciaalzaken, de kachels en fornui
zen volgen halverwege de jaren zestig.
Ervoor in de plaats verschijnt een bonte
verzameling van merk- en merkloze
artikelen die langzamerhand de winkel
ruimte verstoppen. Volle stellingen langs
de wanden en ervoor de gestapelde klein-
goederen in dozen en manden. Het door
menigeen zo verfoeide 'consumentisme'
komt in volle bloei en Willem heeft een
goede neus voor de wensen van de Leeu
warders en van hen van buiten.
Op de eerste verdieping wordt de voor
dit doel ontworpen toonzaal ingericht voor
cassettes met couverts waaruit een aan
staande bruid, meestal vergezeld van
haar moeder, een keuze voor het leven
kan maken. In de periode voor de grote
sociale revolutie van de jaren '60 en '70
van de vorige eeuw was het namelijk
gebruik, dat paren zich eerst verloofden
en tegelijkertijd een datum voor het
huwelijk bepaalden, waarbij de tijd tus
sen beide gelegenheden werd gebruikt
voor het sparen en vergaren van een uit
zet. Daarbij hoorde ook de aankoop van
een 6, 12 of meerdelige set lepels, vorken
en messen in een sierdoos.
Kookwinkel Van Erp
Willem trouwde zelf in 1942 met de der
tigjarige Anna Boersma. Zij kregen drie
zonen: Adolf (Dolf) in 1944 (vernoemd
naar zijn grootvader, maar niettemin een
gedurfde voornaam in deze jaren), Willem
in 1946 en Petrus Titus in 1949. Het lag
in de lijn der 'nomenclatuur' dat Willem
de zaak zou voortzetten maar hij koos
voor het leraarschap. Dolf volgde een
technische opleiding en is werkzaam in de
vervoerslogistiek. Petrus (Pieter) was al
vroeg geïnteresseerd in het winkelgebeu-
ren, het gezin woonde er tenslotte vlak
boven, en hoewel de ouders hun kinderen
vrij lieten in hun beroepskeuze had Pieter
deze keuze voor zichzelf als puber al
gemaakt. Naast een middelbare opleiding
leerde hij 'on the job' en nam in 1971 de
verantwoording voor de zaak van zijn
vader over. In hetzelfde jaar huwde hij
met Marian Luinstra en betrokken zij
traditiegetrouw de woning boven de win
kel. De andere traditie was verbouwen en
dat leverde in 2000, onder leiding van
architect Vegter, een moderne, vergrootte
winkelruimte op met een nieuwe pui,
waarbij de originele koperen letters met
de naam boven de etalage in een geslepen
glaswand werden teruggeplaatst.
De veranderingen in de smaak van de
cliënt kosten meer hoofdbrekens. De
komst van grote nationale winkelketens
met vergelijkbaar assortiment en de snel
le wisselingen in koopgedrag dwongen tot
keuzes die leken op het proberen te zwem
men zonder diploma. Een voorbeeld moge
dit verduidelijken. Na de oorlog namen de
klanten van Van Erp jaarlijks zo'n 1500
weckflessen af voor het inmaken van
groenten en fruit voor het winterhalfjaar.
Vanaf 1965 slonk deze gewoonte in een
tweetal jaren van tweehonderd tot enkele
tientallen. Verantwoordelijke: de snelle
opkomst van de diepvrieskist. De nood
zaak van het wecken en inmaken verviel.
En eind jaren zeventig kwam de mondia
le aanvoer op gang van de meest exotische
producten, het gehele jaar rond.
Het oude pand aan de Nieuwestad, hoek
Wolvesteeg voor 1932 Collectie Van Erp
Specialisatie leek een mogelijkheid; de
keuze voor het loslaten van een divers
assortiment. Zo ontstond de idee en de
naam Kookwinkel Van Erp, een concept
dat zich richt op de verkoop en zo nodig
demonstratie van alle artikelen voor het
koken, bakken en braden. De keuken als
centrum van het huis. De vierde generatie
van de 'oudste' zaak van de Leeuwarder
middenstand is na anderhalve eeuw zelf
standig gebleven.
De brand in restaurant Kota Radja in
de nieuwjaarsnacht van 2007 leek hier
aan een einde te maken nog voor die mijl
paal was bereikt. Door de zuidwester
wind van 5 Beaufort werd ook de achter
zijde bedreigd van enkele winkels aan de
Nieuwestad en ook die van nummer 28.
Door het inzetten van brandspuiten op de
Nieuwestad en het Schavernek en door
het draaien van de wind naar een iets
westelijker richting, bleef het pand van
Van Erp gespaard en werden die 150 jaar
alsnog bereikt. En, zoals Pieter van Erp
zegt: 'zoveel erbij als er nog gegeven zijn.'
Leova.'c^tA.lt
