LcovoF^tA.!€
10
De spoorwegovergang Achter de Hoven in
1954 Foto: Leeuwarder Courant
ren van die school. De ene was meester
Haarman en de andere heette Kip. Of dat
nu zijn bijnaam was weet ik niet. Het was
een lange magere man met een heel smal
gezicht. Hij gaf Engels en als hij de klas
binnenkwam was er altijd wel iemand die
een tokkend geluid gaf. Hij werd dan erg
nijdig. Bij meester Haarman moesten we
zingen, terwijl hij op een viool speelde.
Dat is allemaal verleden tijd. Er is veel
veranderd in Leeuwarden. Ik ben in 1956
voor een opleiding naar Arnhem en Bilt-
hoven vertrokken en toen ik in 1958 terug
kwam in de stad, was er al veel veran
derd, ook in het Rooie Dorp. Maar ja, dat
is voortgang van de tijd en dat is niet te
keren.
Als knaap van 15-16 jaar was ik vaak
aanwezig bij de Tweede Kanaalsbrug als
de rondvaartboten terug kwamen. Zo
omstreeks 19.00 uur meerden die boten af
met allemaal fleurige mensen aan boord
die daar weer aan wal moesten. Het ene
schip was de Stad Dokkum en de twee
andere waren de Wetterwille 1 en 2. Er
was altijd veel publiek als die schepen
terug kwamen. Erg gezellig.
Als een circus Leeuwarden aandeed,
waren we als jongens niet te houden. Te
laat op school, want de opbouw van de
tent moest je meemaken. Het overbren
gen van bijvoorbeeld olifanten van het
station naar de stallen bij de tent op het
Zaailand, dat mocht je echt niet missen,
daar had je wel wat strafwerk voor over.
Circussen als Jos Muilen, Strassburger,
hadden een grote aantrekkingskracht op
ons jongens.
Dansles
Toen we wat ouder werden gingen we op
zaterdagsavond naar de Nieuwestad om
te flaneren en naar de meisjes te kijken en
soms een verkerinkje aan te knopen. Dat
was ook de tijd dat we naar dansles gin
gen (moesten). Ik ging met een vriend op
les bij de oude heer Hub. Adema. Die gaf
les in de voormalige Groene Weide. Hij
was streng en bracht ons ook de nodige
etiquette bij. Ik zie me daar nog staan,
brillantine in het haar en een stropdas
voor, wantje moest netjes gekleed zijn van
de heer Adema.
Mijn vriend en ik vonden na een paar
lessen, dat we best eens naar Amicitia
konden gaan om te dansen. Johan Bok
met zijn orkest speelde daar meestal. Na
die paar lessen konden we vaak maar één
maal met een meisje dansen, want we
trapten nogal eens op de tenen van de
dames. Natuurlijk, na een les of tien ging
het al een stuk beter. Er kwamen daar ook
veel verpleegsters-in-opleiding dansen.
Deze meisjes waren intern in het Diaco-
nessenhuis en moesten op een bepaalde
tijd thuis zijn. Als ze te laat kwamen wer
den de namen genoteerd door de portier.
Maar we hadden een oplossing. We hiel
pen dan die meisjes in de Transvaalstraat
over het hek van het ziekenhuis. Zo werd
een melding van te laat binnen voorko
men.
Ook in Zalen Schaaf kon je vaak terecht
om te dansen op muziek van de Sambrin-
co's met zang van Ati Sambrink, die op
jonge leeftijd is overleden. Als je binnen
kwam in Zalen Schaaf, bijvoorbeeld op
De Vijverschool aan de Oostersingel in 1973
