Lcovaë^tA.!€
In de Overdekte, de Leeuwarder Zweminrichting aan het Jacob Catsplein, 1959
Foto: Bas den Oudsten
zondagmiddag stond in de hal een man
die alles in de gaten hield. Zijn echte
naam ken ik niet, hij werd altijd Rooie
Piet genoemd en je hoefde niks uit te vre
ten, want dan ging je er uit.
Vliet en veemarkt
Als ik over het Vliet fiets, denk ik altijd
weer 'wat een zonde dat het gedempt is',
want wat een sfeer was daar. Schepen met
graan die daar gelost werden bij Koop-
mans of de Factorij Huizinga. Altijd even
kijken hoe de graanzuiger van Koopmans
een schip leeg zoog. Als het ons lukte, een
handvol graankorrels te vinden, probeer
den we daar kauwgom van te maken, wat
eigenlijk nooit slaagde. Er was veel bedrij
vigheid op het Vliet. Natuurlijk, het is er
nu ook druk maar op een andere manier.
Geen sfeer als in de jaren 1945-1955.
Ook in de schoolvakanties verveelde je
je nooit. Vakanties naar het buitenland of
naar de Veluwe waren er voor ons niet bij,
dus moesten we ons op een andere manier
vermaken. Op vrijdag naar de veemarkt,
die toen nog in de stad was. Allemaal café's
aan de Lange Marktstraat. Een drukte
van belang van af en aan rijdende veewa
gens. Soms mocht je slachtkoeien helpen
wegbrengen. Je liep dan met een stokje in
de hand achter koeien aan en probeerde
ook wel eens een tik uit te delen. Je kwam
ook wel eens smerig thuis als je wat te
dicht achter een koe had gelopen, die plot
seling een lading liet vallen. De koeien-
markt was leuker dan de schapenmarkt,
want daar was maar weinig aktie.
De Overdekte
Op het Jacob Catsplein was het zwembad,
de Overdekte genoemd. Je kon daar een
zwemkaartje kopen, maar ook een stort
bad nemen. Dat was goedkoper. Dat deden
we niet, want wij wilden zwemmen,
althans wat daar voor door ging. Je mocht
alleen in het diepe achter de ketting als je
de zwemkunst meester was. Na ongeveer
45 minuten werd je door de badmeester
gemaand datje er weer uit moest. We pro
beerden altijd wat tijd te rekken, maar hij
had je meestal door. Misschien ook wel
goed dat je er uit moest, want door het
chloor in het water, bleekte je gewoon op.
Na het zwemmen rook je nog een hele tijd
naar de Overdekte. Na het zwemmen
mocht je wel blijven kijken op het balkon.
Had je geld, dan kon je ook iets kopen:
snoep, koek of een kogelflesje (flesje leeg,
dan inleveren).
Er was nog iets in Leeuwarden, waar
we graag naar toe gingen en dat was de
Leeuwarder Bioscoop, aan het eind van de
Nieuwestad. Voor 30 cent zat je vooraan
(nekloge) te kijken hoe Zorro afrekende
met bandieten. Als in het voorprogramma
ook nog een tekenfilm werd vertoond was
alles voor ons compleet. Vervelend was
wel de onderbreking voor de collecte voor
het Bio Vakantieoord. Dat schudden met
de collectebus ging aan ons voorbij, want
daar hadden we geen geld voor. Ik heb
veel films in de Leeuwarder Bioscoop
gezien en daar waren erg spannende bij.
Dat is er allemaal niet meer. Leeu
warden is veranderd, is met de tijd mee
gegaan. Gelukkig is de oude binnenstad
behouden gebleven, mede dank zij de ver
eniging Aed Levwerd. Regelmatig loop ik
door dat gedeelte van de stad, vooral op
een zondagmorgen als er nog geen ver
keer is. Het is echt de moeite waard eens
een wandeling te maken door ons oude
Leeuwarden want het blijft mooi, dank zij
de inzet van velen.
