Van Wintertuin en Lido
Leova.'c^LA.It
12
Aldert Toornstra In alle artikelen en boeken waarin over het Leeuwarder uitgaansleven van vroeger
is geschreven, komen we steeds de naam van Hotel Spoorzicht tegen als de enige
echt belangrijke dancing in de Friese hoofdstad, waar altijd bekende orkesten de
muziek verzorgden. Toch was er aan de Tweebaksmar kt jarenlang onder de naam
Lido een dancing gevestigd die in dat opzicht zeker niet voor de zaak van Sip Cas-
telein onder deed.
Tijdens de jaren twintig was het café res
taurant van Jan Woldendorp een rustig
établissement waar bezoekers gemakke
lijk even naar binnen wipten om een uur
tje te biljarten of met vrienden of beken
den gezellig de laatste nieuwtjes door te
nemen. Bovendien werd tegen een schap
pelijke prijs een eenvoudige, smaakvolle
maaltijd geserveerd of een welvoorziene
lunch bereid. Kortom: een sympathieke,
weinig opvallende gelegenheid aan de
toch al niet drukke Tweebaksmarkt, gun
stig gelegen tegenover het postkantoor.
Soms werd de rust verbroken als in de
ruime zaal van het restaurant een specia
le verkoping plaats vond of een van de tal
rijke verenigingen er een bijeenkomst
organiseerde.
Alleen tijdens de jaarlijkse kermisweek
leefde de zaak echt op en probeerde de uit
bater met een opvallend artiestenpro
gramma extra volk te trekken, hoewel dit
niet altijd meeviel. Immers: vrijwel alle
horecagelegenheden probeerden in die
periode met het engageren van een aardig
orkest, een 'gevierde' zangeres of enkele
aantrekkelijke danseressen, hun omzet te
vergroten. Zo zorgde tijdens de kermis
van 1926 de Lila Saxophone Band onder
leiding van saxofonist en zanger Herman
Rinket met vlotte dansmuziek voor een
vrolijke stemming en zorgde het in paarse
kostuums gestoken vijftal bovendien voor
de begeleiding van de bekende soubrette
Emma Coeur, die populaire liedjes ver
tolkte. Ook in de jaren daarna zorgde de
Groninger impresario Christopher Rinket
tijdens de kermisweek voor een attractief
programma met in 1928 ondermeer de
Volendammer Charleston Band van
accordeonist Eddi Kila uit Rotterdam en
in 1929 de Groninger dameskapel Len
Gilson. Bij dit laatste orkest zorgden de in
Leeuwarden reeds bekende zangeres Gre
ta van der Werf en het stepdance duo de
Kentucky's voor de nodige afwisseling.
Ook toen kon men zich overdag voor één
gulden veertig een prima diner laten ser
veren en werd 's avonds tot in de late uur
tjes in de feestelijk aangeklede en verlich
te achtertuin gedanst.
Het orkest van John Barclay met rechts drummer Ger Stoelwinder
Collectie Aldert Toornstra
Een fraaie wintertuin
De succesvolle omschakeling van sommi
ge restaurants naar cabaret of dancing
was natuurlijk ook Woldendorp niet onop
gemerkt gebleven en daarom besloot hij
ook vaker een orkest te engageren en een
soubrette of humorist in zijn zaak op te
laten treden. Aanvankelijk alleen tijdens
het weekend en dan reeds vanaf de mid
dag, maar al gauw ook iedere avond,
klonk er voortaan concertmuziek afgewis
seld met dansen. Het waren de uit eigen
stad afkomstige Three Merrymakers van
Fritz Lahde en Karl Wiederkehr die de
moeilijke taak kregen voor een gezellige
stemming te zorgen in de grote zaal waar
in zo'n tweehonderd bezoekers een plaats
je konden vinden. Dit lukte aardig en de
toeloop bleek al snel zo hoopgevend dat
tot een ingrijpende verbouwing en moder
nisering werd besloten. Daarbij werd de
