Lcovolc^LA.!€
Na schooltijd
7
Wilma Koole In 1969/1970 zat ik in de zesde klas van de Maria Louiseschool in Leeuwarden,
samen met tweeëndertig andere kinderen. Er is een klassenfoto gemaakt waar
iedereen op staat, samen met meneer Van Wessel, het toenmalig hoofd van de school
en onderwijzer van de zesde klas.
Deze foto vormde het uitgangspunt van
mijn (foto)project Na schooltijd, waarvoor
ik al mijn oud-klasgenoten heb opgezocht,
gefotografeerd en geïnterviewd.
De Maria Louiseschool aan de Trans-
vaalstraat is een mooi voorbeeld van de
Amsterdamse School in Friesland. De
school is ontworpen door architect L. Rei-
nalda. De kosten van de bouw, die in 1932
gereed kwam, bedroegen 48.014,00 gul
den. In de jaren vijftig bezocht ook Hen
drik ten Hoeve deze school. Hij schrijft
daar in het voorwoord van mijn boekje Na
schooltijd het volgende over: 'De Maria
Louiseschool was voor mij een mooie,
imponerende maar vooral ook geheimzin
nige school. De lange betegelde gangen
met onder de kapstokken de klompenrek-
ken, het imponerende trappenhuis met de
prachtige glas-in-loodramen, de grote zol
ders, de uitbouwen met weer kleine zol
dertjes, de kelder, het sprak allemaal zeer
tot mijn verbeelding. Heel bijzonder aan
de school waren de betimmeringen en het
meubilair. Allemaal in de sfeer van de
Amsterdamse School. Andere prachtige
details waren de stalen ramen, de zware,
mooi vormgegeven hekken, de vlaggen
mast, de ijzeren letters op de gevel, het
decoratieve ijzerwerk en overal glas-in-
lood.'
De geur van bleekwater
Als je de Koningin Wilhelminaschool,
zoals de school nu heet, binnenstapt proef
je meteen de sfeer van vroeger zoals
Hendrik ten Hoeve die hierboven
beschrijft. Wel is de akoestiek anders: in
plaats van de stenen vloer ligt nu in de
gangen vloerbedekking. En., de hele
school wordt gebruikt. In mijn lagere
schooltijd heette het natuurlijk nog geen
basisschool: vijf van de acht lokalen
waren in gebruik, vier beneden en eentje,
de zesde klas, boven.
Toen ik er in de jaren zestig op school
zat was het gebouw 'pas' dertig jaar oud,
maar in mijn beleving was het een heel
oude school met zijn stenen vloeren, hoge
plafonds en lange gangen waarin de
ramen zo hoog zaten dat je er als klein
kind niet door heen kon kijken. En dan
die kenmerkende schoolgeur, een menge
ling van de geur van veel kinderen, wc en
schoolbordkrijt. Het licht, de kleuren en
geuren staan in mijn geheugen gegrift.
Er is nog een andere geur die altijd ver
bonden blijft met de school en dat is de
geur van bleekwater. In de eerste klas, bij
juf Zijlstra, leerde ik schrijven met de
kroontjespen. Schrijven zonder vlekken te
maken viel niet mee. Ja, en als dat dan
gebeurde moest je naar de juf die de vlek
verwijderde met bleekwater. Eens in de
zoveel tijd haalde juf Zijlstra de grote
inktfles uit de kast achter in de klas en
vulde onze inktpotjes bij. Die mooie kas
ten, waar ook onze leesboekjes in lagen,
zijn er nog steeds. De eerste woorden die
wij leerden uit de leesmethode waren 'Ik
en Fik'. Gelukkig kregen we in de tweede
klas de balpennen. Als je een paar keer
heel netjes had geschreven in je schrijf-
schrift, mocht je met een groene of rode
balpen schrijven, dat was echt geweldig!
De Maria Louiseschool, later Koningin Wilhelminaschool, op de hoek van de Trans-
vaalstraat en de Leeuwerikstraat Collectie W. Koole
