20
Onbewoonbaar verklaarde woningen aan het Hoogpad in 1939. Nummer 15 is reeds dicht
getimmerd, terwijl nummer 13 naar het schijnt nog naar hartelust wordt bewoond
binne genoeg meensen foor - en niet allie-
nig omdat se goedkoop binne, der hoore
we aensent wel meer fan.
Plein met 'n nasjonale funksie
Hier bij 't begin fan 't plein is no de Swat-
te Muur en die beide muuren, de Witte
Muur en de Swatte Muur, speule 'n groote
rol in 't leeven fan de losloopende jeugd.
Tu'n de Witte Muur futballe se en bij de
Swatte Muur der singe se - en allebeide
met feul fuur.
De buu'ten binne te smal om der met
karre- en pea'dewaagen deur te kannen
en derom het ons plein 'n nasjonaale
funksje foar ons. Der komt alles anrieden
wat foo de instandhouding fan belang is
- lichaamelik su wel as geestlik! 't Is wel
een bonte fesaamling, mar se komme alle-
gar niet toegeliek, dat skeelt - mar nodig
binne se allemaal! Bakkers, melkboeren,
tonnewaagen, stadsorgel en 't Leeger des
Heils, om de noodsaakliksten te noemen.
Foardat wij hier woonden, beston de
befolking uut wat se noeme: de kleine
burgerij, feul netteren, braaver dan wij.
De mannen hadden 'faste pesiesje, de
frouwen wadden skietskoan en stonnen
nooit buuten te lachen en te kletsen en
de kienders hadden gien leeven, su braaf
wadden se. De mannen spraken hurren
baas an met 'menhear' of 'ons menhear' of
'ons jonge menhear'. Su leefde de kleine
burgerij der gelukkig met mekander en
fratten bekander op fan öfgunst!
Maar meensen, se wuuden graag fut,
want de buu't wudde langer oek onfetsoen-
leker, kan'k je segge. Ons braafe kienders
komme teugeswoo'dig tuus met smeerege
feskes, léére se bij 't toudaansen met die
fïese kienders, die 't hier kommen binne
te woonen. We mutte hie'weg!, guulden de
skietskoone frouen, de rooien komme! Fut
hie'weg! Soodom en Gemorra!
Nou, se hadden wel geliek hur! Der
woonden nou guuns die wadden niet
met alles te vreeden. O, nee, se deu'den
best teugen 'n baas, die hurren besteele
wou, sègge: 'Fal dood, keerel'! En omdat
se 't 'Prooletaaren aller lannen' no niet
allemaal festonnen, wrokten se der in
Weerklank om, broodeloos, arm, ellendeg
en opstandeg!
De Weerklank is 'n jonge Meid
Ja ju, 't hoo't wat freemd hee, sè ma gerust
idijoot, mar ien, we salie gien naamen
noeme, die het de buu't se noemd Nou
weet ik wel, de persoon wa op dat moo-
ment niet wat se noeme 'drankfrij' hij ston
boofen op taafel, ma de woo'den die 't er
uutriep kwammen 'm recht uut 't ha't; hij
houde sien han der no op.
Lieve meensen, ons Weerklank is der
niet meer - naa de oorlog binne de laaste
meensen ferhuusd - en de huuzen binne
dfbrooken. Der stonnen trouwens niet
feul meer en seis doe kwam no eeven
die heerleke onferwoestbere humor
booven: twie mannen stonnen, nadat de
heele nacht weer honderden bommewer-
pers ooverfloogen hadden, der oover te
praaten. Seit de iene: 'dat se hier nooit es
wat delgooie!' Seit de andere: 't wa wel de
bedoeling hur, mar ik hoo'de fannacht de
iene pieloot tun de andere deu de radio
seggen: laate we ma deurfliege, hieronder
leit alles al in puun! Bin se gisternacht
seeker al weest!'
En kiek, 't is deeze humor, die 't leeven
deur alle armoede heene stuu'd het nar 'n
nije toekomst. Heel feul hewwe dat niet
beleefd, mar in hurren kienders leeft alles
no, de sooliedeerieteid, de ferbonnenheid,
de liefde...en de humor.'
Tot zover Abe Brouwer. Probeer zijn
kostelijke boek nog eens te pakken te krij
gen en geniet!
LiCOV<3LP^t4)t,k
