28
groep neemt dit standpunt over en stelt
aan de gemeenteraad voor de Hollander-
wijk te renoveren. Dat betekent wel dat
de huizen aan de Simon de Vliegerstraat
verdwijnen. Voor de Nieuwe Hollander-
dijk is er nog hoop: de straat wordt of
helemaal of gedeeltelijk afgebroken.
Eindelijk een besluit
Toch stelt de gemeente de beslissing uit.
De gemeente heeft het idee dat zij nog
niet genoeg informatie heeft om een goed
besluit te kunnen nemen over de toe
komst van Huizum-West. Zij geeft in 1977
opdracht voor een nieuw onderzoek aan
Ingenieursbureau het Noorden (IHN).
De bewoners van de Hollanderwijk begrij
pen niets van dit nieuwe onderzoek.
Zij hebben immers in 1976 ook al aange
toond dat renovatie mogelijk is! Ook het
onderzoek van het IHN komt tot die con
clusie. Door alle vertragingen is er inmid
dels veel tijd verstreken. Pas in 1978 zijn
alle onderzoeken afgerond en kan de
gemeente een beslissing nemen.
Om invloed uit te oefenen nodigt het
buurtcomité raadsleden uit om te komen
praten en te kijken in de wijk. De raads
leden reageren positief. Ze kunnen zich
vinden in het standpunt van de Hollan-
derwijkers. 'De Hollanderwijk blijft staan;
het probleemgebied ligt er omheen', zegt
De Greef van Axies stellig. Ten Hoeve van
de PvdA is het met hem eens: 'Er is duide
lijk aangetoond, dat dit goede en goedkope
woningen zijn. Ze moeten daarom behou
den blijven.' In een allerlaatste poging
hun mening duidelijk te maken plaatsen
de Hollanderwijkers de vrijdag voor het
raadsbesluit een paginagrote advertentie
in de Leeuwarder Courant'Hollanderwijk
beslissing nu! Gemeenteraad het woord is
aan u!'
Intussen wacht Woningveereniging
Leeuwarden af. Zij geeft aan het besluit
van de gemeenteraad te respecteren,
maar de renovatie niet uit te kunnen voe
ren. Toch lijkt het erop dat de WVL liever
geen renovatie wil, want in een brief aan
de gemeenteraad probeert de woningver
eniging de kosten omhoog te stuwen zodat
de renovatie te duur gaat worden. 'De in
het rapport opgenomen begrotingen
zijn naar onze mening aan de lage kant,
mede gelet op de kosten van werkzaam
heden, welke niet in de begrotingen zijn
opgenomen en toch wel noodzakelijk zijn,
wil men van een verantwoorde renovatie
spreken.' Het is echter aan de gemeente
om te beslissen.
Uiteindelijk behandelt de gemeente
raad het structuurplan Huizum-West
op 16 mei 1978. Over het algemeen zijn
de raadsleden het erover eens dat de
Hollanderwijk gerenoveerd moet worden.
Zij wijzen op het bijzondere karakter van
de wijk. Alleen de WD heeft nog twijfels.
In het verkiezingsprogramma voor de
gemeenteraadsverkiezingen van 31 mei
1978 schrijft de WD dan ook over de
Hollanderwijk: 'De voorgenomen reno
vatie van de Hollanderwijk en mogelijk
ook van de Simon de Vliegerstraat is
ons insziens een rem op de ontwikkeling
van Leeuwarden zoals wij die voorstaan.'
Maar wanneer alle andere partijen voor
de renovatie stemmen dan zal de WD niet
moeilijk doen en er ook wel mee instem
men. De meerderheid van de raadsleden
is voor: de Hollanderwijk blijft staan.
Actie
De gemeente heeft dan wel voor renova
tie gestemd, dat betekent nog niet dat de
bouwvakkers meteen aan de slag kunnen in
de Hollanderwijk. De Provinciale Directie
Volkshuisvesting (PDV) van het ministe
rie van Ruimtelijke Ordening moet eerst
de plannen nog goedkeuren. Dit brengt
weer nieuwe problemen met zich mee.
De PDV stemt niet in met de renovatieplan
nen, omdat de plannen te duur zijn. Dat
komt doordat Friesland nauwelijks geld
krijgt van het Rijk voor de renovatie van
oude woningen. Er is slechts 5,9 miljoen
gulden begroot voor heel Friesland, wat
in de praktijk neerkomt op 99 naoorlogse
en 63 vooroorlogse woningen. Dat is niet
eens genoeg voor de hele Hollanderwijk!
De bewoners van de Hollanderwijk zijn
het hier vanzelfsprekend niet mee eens,
sterker nog: ze zijn woedend. Er moet
weer actie komen! De Hollanderwijk en
de andere renovatiewijken Driehoek,
Kalverstraten en Ouwe Weide slaan de
handen ineen. In maart 1980 gaat een
twintigtal bewoners uit de renovatiewij
ken naar Den Haag om een vergadering
van de vaste kamercommissie voor Volks
huisvesting bij te wonen. Ook spreken zij
met de kamerleden Duinker (PvdA) en
Nijpels (D'66). Deze gesprekken lijken
niet te helpen en de renovatiewijken
nemen drastische maatregelen. Op 5 juni
1980 bezetten zij het gebouw van de PDV
op de hoek van de Willemskade-Sophia-
laan. Zo'n vijftig leden van de renovatie
werkgroepen uit de wijken gaan het
gebouw binnen en bieden hun eisen aan
aan Hoofd Ingenieur Directeur Muller
van de PDV. Voor het gebouw draait de
ambtelijke molen: een cementmolen vol
documenten.
Muller kan zich vinden in de eisen
van de actievoerders en belooft zijn best
te doen geld uit de landelijke reservepot
in de wacht te slepen voor Friesland.
Ook hij vindt 5,9 miljoen gulden veel te
weinig. Op 27 juni 1980 stemt de PDV
uiteindelijk in met de renovatie van de
Hollanderwijk. Het ministerie is zelfs
bereid om extra geld uit te geven om de
esthetische en architectonische kwaliteit
te behouden! Mogelijk is ook het rapport
van de Stichting Moderne Architectuur
Friesland (MAF), dat een maand eer
der uitkomt, van invloed op dit besluit.
Het MAF-rapport benadrukt nog eens de
bijzondere stedenbouwkundige opzet van
de wijk en de kwaliteit van de architec
tuur van W.C. de Groot. Nog datzelfde
jaar wordt begonnen met de renovatie.
Drie jaar later is de woningverbetering
klaar. De Hollanderwijk is, volgens het
Friesch Dagblad, weer 'een sieraad voor
Leeuwarden'.
Meer weten over de renovatie van de Hollander
wijk? Bezoek de tentoonstelling Soms is geluk
heel gewoon; De architectuur van W.C. de Groot
in het Fries Museum. De tentoonstelling is te
zien vanaf 19 april tot en met 13 september
2009.
LcOVflLT^i4)t»k
