8
De Wirdumerdijk, in 1960 tijdens de avonduren gezien vanaf de hoek van het Ruiters-
kwartier Foto: Sioerd Andringa
De Lach was favoriet in de herensalon.
De dames konden via een eigen pad hun
salon bereiken en hoefden dus niet door de
herensalon. Op een keer, toen ik de salon
verliet, knalde ik per ongeluk de deur zo
hard achter mij dicht, dat er een grote
Boldootfles naar beneden viel die in haar
val nog enkele andere flessen met welrie
kende vloeistoffen meenam, zodat binnen
de kortste tijd de zaak heerlijk rook, iets
wat mijn vader niet kon waarderen. Toen
André na een val met de brommer op de
Beursbrug zeer plotseling overleed is zijn
broer Tonnie, die kelner was in de Klan-
derij, in de zaak gekomen. Hij heeft toen
de herensalon gesloten (met dank aan de
Philishave) en de damessalon vergroot,
evenals de winkel.
De gezusters Schweigmann hadden een
zaak in kinderkleding. Later kwam hun
neef George in de zaak en deze vooruit
strevende zakenman heeft de zaak tot
grote bloei gebracht. De winkel werd
verbouwd en er kwam onder andere een
aluminium luifel. Tijdens de verbouwing
vond men botten van paarden die ooit op
deze toen nog onbebouwde dijk hebben
gegraasd. Deze botten zijn door Johan
van der Kam en ondergetekende naar de
Leeuwarder Courant gebracht en daarmee
hebben we Gehoord Gezien gehaald.
Kinderkleding Schweigmann is later ver
huisd naar het grote pand van de voor
malige Herensociëteit op de Langepijp.
De zeer exclusieve zaak Herenmodes
Van der Kam had een tamelijk 'kakki
neuze' klantenkring. Zo was bijvoorbeeld
de commissaris van de koningin Linthorst
Homan daar klant. De winkel is enige
malen verbouwd en vergroot waarbij
helaas ook een groot stuk tuin is opgeof
ferd. Die tuin was ons speeldomein met
een grote zandbak. De dubbele kloppaal
werd door ons als rekstok en evenwichts-
balk gebruikt. Later kwam er zelfs een
groot kippenhok. Uit het kippenvoer zoch
ten wij de maïskorrels om er popcorn van
te maken.
Boeddhist met geigerteller
In boekhandel De Tille op nummer 28
zwaaide Sipke Dijkstra de scepter. Later
werd ook het pand van Schweigmann
betrokken. Boven de boekhandel woonde
de vermaarde arts dr. Jentsje Postma in
physische therapie. De man was boeddhist
en zijn hele woning rook naar wierook.
Postma reed in een prachtige Wolseley
en bezat ook een zeiljacht. Wij mochten
graag bij deze man over de vloer komen.
In de voorkamer liet hij soms een gei
gerteller 'ratelen'. Hij behandelde zijn
patiënten in de achterkamer, waar hij ook
mij eens heeft bestraald toen ik last van
de knie had. Sommige patiënten zaten tot
hun nek in een zak gevuld met gas. Het
verhaal ging dat hij ook koningin Eliza
beth van Engeland behandelde. Rond de
jaarwisseling was Postma meestal te vin
den in India.
De Mercuur was de zaak in tweede
hands kleding van Bloksma, een mooie
oude winkel met achterin een trap naar
een tussenverdieping waar het dagver
blijf was. De bovenverdiepingen waren
bereikbaar vanuit het pandje ernaast van
Muurtooi. Toen Bloksma stopte vestigde
Melis van Seyen daar zijn platenzaak Bij
de Put. In Muurtooi verkochten Nico en
Titi Luiks hun schilderijen en aanver
wante artikelen. Ze hadden een dochter
Laura. Nico was zo goed als blind zodat
zijn vrouw de auto, meestal een DKW
maar ook wel een Studebaker, bestuurde.
Er zat altijd een zonneklep op die boven
de voorruit gemonteerd was. Ondanks
zijn blindheid kon Nico prachtige lijsten
maken, samen met zijn knecht Popma. Dit
gebeurde in de werkplaats op het Ruiters-
kwartier naast de Blauwe Poort, ongeveer
waar zich nu boekhandel Selexyz bevindt.
De familie Luiks beschikte al vroeg over
een tv-toestel. Op hun woning stond een
enorme mast die vanuit huis gedraaid
kon worden.
De rijwielzaak van Piet Pruis was een
filiaal van de op de Voorstreek geves
tigde zaak. Men verkocht onder andere
fietsen van het eigen merk PVL hetgeen
Parel Van Leeuwarden betekende, maar
wij zeiden altijd Pruis Voorstreek Leeu
warden. Diverse personen zijn er fili
aalleider geweest, van wie ik me Feike
Docter en Epema herinner. Deze laatste
was gehuwd met een Indische vrouw en
is later beroepsmilitair geworden. Later
zijn Willy Wip en Kees Otten er geko
men. In de Ayttasteeg was de werkplaats.
Hier werkte in het begin ene Bosma.
Bosma woonde in een dorp en kwam
altijd op een motor van het merk BSA.
Het Beursgebouw nummerde toen ook
al aan de Wirdumerdijk. We kwamen er
regelmatig. Er werden vaak tentoonstel
lingen gehouden. Wie herinnert zich niet
de Warenschouw, waarover is geschre
ven in Leovardia nummer 28? Ik weet
nog van een tentoonstelling waar je via
houten luchtbruggen vanuit de Beurs op
het plein achter de Mercuriusfontein kon
komen en dan verder met een luchtbrug
over het gebouwtje van de stadsbus heen
naar het Zaailand. In later tijd gingen we
hier dansen; het Oranjebal op 30 april
was befaamd. Jammer dat bij de geslaag
de verbouwing tot bibliotheek de monu
mentale trap, maar vooral de schitterende
leuning in het midden is verdwenen; waar
zou die gebleven zijn?
