15
Schepen aan de Noordersingel met aan de overkant het brugwachtershuisje en de infir
merie Collectie: Reimer Rauwerda
In november 1978 gaat Nico Huppes, na
bijna 27 jaar aan het Rijksmuseum ver
bonden te zijn geweest, met pensioen.
Daarna heeft hij meer tijd voor schilde
ren, restaureren, verzamelen en reizen.
Zijn tweede tentoonstelling in Friesland
is in 1979 bij galerie Van Hulsen, Nieu-
westad 99, samen met Jan Cremer en
Pieter Zwaanswijk. De Leeuwarder Cou
rant, bij monde van Sikke Doele, is niet
eenduidig enthousiast: 'In zijn schilde
rijen toont Huppes zich een voorzichtige
expressionist. Zijn ouder werk is inge
houden, sober van kleur. Het latere werk
krijgt meer kleur, maar dat betekent niet
in alle opzichten een vooruitgang. Bij bij
voorbeeld Dorp, Polder en Avond in Fries
land is de verf toch te veel verf gebleven.
Minder aangenaam komt ook het rood in
verscheidene luchten over. Beter getroffen
zijn de lichte streken in de lucht bij Don
kere zee, die het doek diepte verlenen.'
Negen jaar later, in augustus/septem
ber 1988, is er een grote tentoonstelling
van Huppes in het Princessehof in Leeu
warden. De recensie van Sikke Doele in
de Leeuwarder Courant is een stuk posi
tiever dan de eerdere van Kools en Doele.
Op deze tentoonstelling is er een groot
overzicht van zijn werken. Er zijn enkele
opdrachten van Nanne Ottema, gouaches,
aquarellen en vooral het vrije werk valt op
in mooie schilderijen. Het meeste dat er
hangt is van na 1945, met opvallende doe
ken als Oertijd, Winternacht, Naderende
groep zwarte paarden, Het dorp, Dorp in
Friesland, Landschap tussen Brugge en
Oostende en Noordzee bij avond. Verder
enkele ongedateerde werkstukken: Bij de
Frankische rustplaats en Donkere zee.
Boven de recensie staat: Veelzijdig en
begaafd'.
Plakkerig met weinig precisie
In de tweede helft van de jaren tachtig
begint de leeftijd Nico parten te spelen,
waardoor hij grote opdrachten voor res
taureren allengs moet laten schieten
omdat zijn vaste hand van voorheen min
der vast begint te worden.
Het schilderen gaat evenwel nog
steeds, weliswaar met soms lange tus
senpozen; zijn stijl verandert, enerzijds
vlakker maar anderzijds moderner. Zijn
verzameling porselein, keramiek en glas
stelt hij op in vitrines. Huppes' laatste
expositie in Friesland is een dubbelten
toonstelling met Joop Nijdam (1910-
1982) in Galerie de Vis in Harlingen, van
maart tot en met 28 april 1990. Mariël
Ellens gaat in de Leeuwarder Courant in
op het werk van Huppes en noemt hem
een schilder van expressionistische land
schappen, hoewel ze ook romantische
doeken noemt zoals Maannacht met ster
ren. Huppes brengt de verf plakkerig op
en werkt weinig precies (het fijnschilde
ren is naar de achtergrond verdrongen).
Van de twee kunstenaars in Galerie de
Vis vindt Mariël Ellens Huppes de groot
ste colorist met diep blauwgroen versus
meer in het oog springende kleuren als
geel en rood. Zij vindt Huppes' werk zeer
sfeervol.
Algemeen zijn de kunstcritici van oor
deel dat Huppes zijn beste periode had
vanaf 1965. In 1994 krijgt Nico Huppes
een hartinfarct en wordt opgenomen in
een ziekenhuis, waarna hij ook wel weer
eens thuis is. Op maandag 20 augustus
2001 overlijdt hij op 87-jarige leeftijd. Hij
ligt begraven op het kerkhof van de Kerk
aan Zee, aan het Kerkpad in Muiderberg.
Met dank aan Reimer Rauwerda en galerie De
Dream.
De Weerklank in juli 1939
Collectie: Reimer Rauwerda
