21
De vier zusjes Menalda, rond 1903.
Het bovenste meisje is de moeder van de
schrijfster Collectie Alida Beekhuis
school, huishoudschool, dat was het hoogst
haalbare voor een jong meisje uit de gegoe
de stand in die tijd. In Leeuwarden ging
ze naar de huishoudschool. Bij mijn groot
ouders ontmoette ze mijn grootvaders
oudere broer en op 26 juli 1900 kwam het
tot een huwelijk. Zij gingen wonen in de
Grote Kerkstraat, tegenover het huis en
wijnpakhuis van opa Menalda. Toen die
stierf is het jonge gezin naar de overkant
verhuisd. De twee gezinnen deden heel
veel samen. Ze hadden dus 100% dezelfde
familieleden, maar mijn moeder zei altijd:
'die jongens - zonen van Mien Menalda -
zijn niet mijn neven, maar mijn broers.'
Zo gingen ze iedere zondag, beide gezin
nen zes personen, eten bij Opa Menalda
die ook altijd enkele alleenstaande Leeu
warders uitnodigde, 15 of 16 personen bij
elkaar. De huishoudster zorgde voor het
eten. Opa Menalda was weduwnaar en
werd verzorgd door een huishoudster (en
natuurlijk "hooien').*
Een brilliante soirée
Zover een stukje geschiedenis. De eerste
serie papieren is duidelijk. Mijn groot
ouders hebben klaarblijkelijk ter gele
genheid van hun koperen bruiloft op 24
januari 1903 een kinderpartij gegeven
met een goochelaar. Emile Bamberg uit
Amsterdam heeft op 21 december 1902
aan mijn grootvader geschreven, als ant
woord op diens brief van 20 december, dat
hij 'gaarne bereid is bij UEd, ten huize
een séance te geven. Mijn conditiën zijn
ƒ47,50 bruto en alle onkosten zijn dus
voor mijne rekening. Ik bied UEd daar
voor een brilliante soirée aan, die zeer
bescheiden en netjes daargesteld wordt.'
Wat wel en niet is inbegrepen, daar wordt
in de brieven van 31 december en 13 janu
ari nog over onderhandeld. Mutsen, mits
niet meer dan 40, programma's, vlaggen
en een pianist-accompagneur. Ook eist hij
een aantal rekwisieten: tafels, tafelkle
den, kannen, borden, een vork, een mes,
schoteltje, 1 rauw ei(tumblers, presen
teerblad, servetten, 8 ons bonbons dienen
de als een surprise voor de gasten(l), een
fles wijn met kurkentrekker, 3 couranten
en handdoeken.
Daarna stopt de correspondentie. Ik neem
aan dat het feest doorgang heeft gevonden;
42 kinderen hebben de uitnodiging aange
nomen, 6 hebben afgezegd. Ik herken onder
de namen een aantal vriendinnen van mijn
moeder en mijn tantes. Opvallend is dat
een groot aantal van hen tot op hoge leef
tijd bevriend is gebleven. Opvallend is ook
dat Mauk Escher bij de genodigden staat,
de latere graficus, die in 1898 geboren is
in de Grote Kerkstraat 11, het gebouw dat
ooit het paleis was van Marijke Meu. Hij
heeft, of liever gezegd zijn ouders hebben,
de uitnodiging aangenomen.
Mutsen en maskers
Nu het krantenartikel. Uit het genoemde
kasboek blijkt dat Dora Schramada een
middag of avond heeft verzorgd op 25
januari 1913. Dus net als hun broer en
zus hebben Albert Menalda en zijn vrouw
Mien 10 jaar later een kinderpartij geor
ganiseerd voor hun koperen bruiloft. Ook
hier weer mutsen, muziekinstrumenten,
enzovoorts. Dit keer ook maskers voor
de jongens en waaiertjes voor de meis
jes. De prijs was intussen opgelopen tot
75,-. Helaas heb ik hierover geen corres
pondentie kunnen vinden, maar iemand
- een tante? - heeft dit krantenartikel
toegevoegd aan de andere papieren. En
of iemand gereageerd heeft op dit stukje
weet ik niet. Er staat niet bij uit welke
krant het is.
En zo blijft het steeds terugkerende
dilemma: wat gooi ik weg en wat bewaar
ik, loodrecht overeind staan. Voorlopig is
mijn conclusie: gooi niet teveel weg, vol
gende generaties smullen in nostalgie
over oude feestjes, die, als ze nu zouden
plaatsvinden, waarschijnlijk nauwelijks
opmerkelijk zouden zijn en ogenblikkelijk
weer vergeten.
En: ook de archieven staan open voor
dergelijke documenten.
voor een aantal gegevens verwijs ik naar de
artikelenreeks die mijn tante A.G. Zijder-
veld-Menalda rond 1993 heeft gepubliceerd
in 't Kleine Krantsje onder de titel Herinne
ringen van een honderdjarige.
Verklede meisjes circa 1908
Collectie Alida Beekhuis
