15 Het Sint Jobsleen in de jaren '40 met in het verlengde de toen nog aanzienlijk smallere Groeneweg met het hoekpand 'Het Hemeltje'. Links het grote pand met het uithangbord van logement A. v.d. Brug, in de volksmond ook wel aangeduid als 'het Luzehotel'. Later bood het pand onderdak aan daklozentehuis 'De Terp'. Oorspronkelijk werd het logement gedreven in het dichtgespijkerde belendende pand ook een cyclostyle, een voorloper van de stencilmachine. Met behulp van deze materialen probeerde hij al dienstverle nend wat inkomen te vergaren, maar hij had zijn tijd en de omstandigheden niet mee. Overigens was mijn oudste zus, Rika, door ziekte nogal uithuizig geweest, eerst een flinke periode in het Stadsziekenhuis en daarna, om wat aan te sterken, in de vakantiekolonie Bosch Huis in Nunspeet. Ze kwam na een poos weer thuis maar mocht toen vooral niet slapen in het kel dergedeelte van de woning en dus moest vader een deel van zijn kantoortje afstaan. Ze heeft trouwens in haar verdere leven (ze is nu 90) geen naweeën van haar ziek te ondervonden. Wel moest ze zich destijds voor controle melden in de polikliniek van dokter Gerbrandy in de Doelestraat. Gerbrandy woonde zelf in de Grote Kerk straat. Overigens was het langdurig ziek zijn al snel zodanig verdacht, dat je niet overal meer welkom was. Zo zat ze bijvoor beeld op een handwerkclubje van de Kin- derbond, waar ze haar naam vroegen en er toen meteen bij vertelden, dat ze niet meer terug hoefde komen. Haar handwerkje mocht ze meenemen. Mijn beide oudste broers namen al deel aan het arbeidsproces, alhoewel dat toen nog niet zo deftig werd genoemd. Klaas werkte bij de Friesche Bank op de Nieuwe Weg en Jan was meteen op zijn veertiende begonnen bij de Leeuwarder Papierwaren Fabriek (L.P.F.) aan de Sneekertrekweg en had dus elke dag een flinke afstand te lopen. Bijzonder was dat zij zich in hun vrije tijd al bezig hielden met fotografie. Ook zonder doka zagen ze kans om foto's af te drukken, daarbij eenvoudig gebruik makend van het daglicht. Zo zijn er uit die periode flink wat beelden vastgelegd. Bijzondere omgeving Voor de nog schoolgaande kinderen was het wel een bijzondere omgeving. Het Tournooiveld direct tegenover ons, leende zich uitstekend voor mijn broers Willem en Dirk om met de jongens te voetballen. Maar hoe dikwijls ging niet de bal over de muur van het oude Joodse kerkhof en dan moest er geklommen worden. Een van de jongens ging dan tegen de muur staan met de handen gevouwen, de volgende via die handen en de schouders naar boven en de laatste werd dan opgetrokken. En als er vuurwerk of een muziekuitvoering in de Prinsentuin was, dan probeerden ze via de achtermuur aan het Tournooiveld binnen te komen, waarbij dan dezelfde klimtech- niek werd toegepast. Maar dat lukte niet altijd, want er werd veel gecontroleerd op deze clandestiene bezoekers. Bijzonder was ook dat de Doelestraat flink naar beneden liep, waardoor de jongens met een kar van de buurjongen voor 1 cent hard naar bene den konden racen. En onderweg kregen ze dan nog een snoepje uit het kistje dat op de kar was gespijkerd. Natuurlijk gebeurden er wel meer gezellige dingen in de buurt. Als het draaiorgel op de hoek zijn deuntjes ten beste gaf, was het bij mooi weer dansen geblazen en speciaal de dochters Kea en Greta van de buren Planting, die boven ons woonden, waren bijzonder van de partij. Niet zo geschikt voor de jeugd waren zo af en toe de uitspattingen bij het logement van Aaltje van der Brug, waar Jentsje Tit en Slanke Willem en consorten nog wel eens voor wat rumoer zorgden. Je kan niet zeggen dat de buurt bouwkundig harmonisch was opgezet. Direct naast het 'Hemeltje' was het mooie pand van het schildersbedrijf S. van der Meer, waar we overigens bij zondere buren aan hadden. Mijn broers hadden een goed contact met Jan, de

Historisch Centrum Leeuwarden

Leovardia, 2000-2018 | 2011 | | pagina 17