La» it
11
Zondag 14 maart 1971 startte om 3 uur
's middags de eerste Pow-Wow. Bijna 8
uur later zou deze eindigen. Ongeveer
800 bezoekers kwamen op het festival
af en betaalden 7,50 voor een veelzijdig
programma, enigszins in lijn met eerdere
Provadya? avonden, Fuq en Demos. De
groepen Kevin Ayers uit Londen en het
Haagse Supersister traden op. De Beatles
tekenfilm Yellow Submarine werd ver
toond, er was een waarzegster, een thee-
kraam, een verkooppunt voor affiches,
sieraden, biologisch-dynamisch brood én
gratis bonensoep met brood. De Harmonie
(Pow-Wow Tempel) kreeg een zo sfeervol
mogelijke aankleding, met aan de buiten
kant een hippe poort.
Twee maanden later, zondag 9 mei
1971, werd de tweede editie gehouden. Er
was geleerd van de eerste keer waar te
snel na elkaar drukke onderdelen waren
geprogrammeerd. Er moest immers ruim
schoots gelegenheid zijn andere Pow-Wow
gangers te ontmoeten of een joint te roken.
Op het programma onder andere CCC
Ine, Michael Chapman en niet te vergeten
het ALMO, oftewel het Allereerste Leeu
warder Mondharp Orkest. Het hoofdpro
gramma werd in de grote zaal gehouden,
waar de stoelen uit verwijderd waren. In
de nieuwe zaal was weer een markt met
een tiental kraampjes ingericht. Opnieuw
werd tegen 6 uur de wierookgeur lang
zaam verdreven door de lucht van bonen
soep. De organisatie deed een oproep aan
een ieder om een brief te sturen naar het
gemeentebestuur met het verzoek zo spoe
dig mogelijk een gebouw voor Hippopota
mus te regelen. Het ALMO-optreden ging
de mist in. Dertig mondharpjes waren
uitgedeeld, maar de 'gelukkige' bezitters
slaagden er niet in tot een gezamenlijk
optreden te komen. De vervangende act
van Jan Brugman (een witte muis die in
een staafje klimt) werd in volledige duis
ternis uitgevoerd waardoor niemand de
stunt kon zien.
De derde Pow-Wow op 10 oktober 1971
kende een drastische programmawijzi
ging: stamppot boerenkool in plaats van
de bonensoep. Een groot deel van het pro
gramma werd gevuld met het afscheids
concert van Pugh's Place, waarvan een
album is samengesteld.
Er volgden nog negen edities, met uit
eindelijk op 13 mei 1973 de twaalfde en
laatste. Donderdagavond 2 maart 1972
werd een 'Pow-Wow 6 ¥z gehouden om
te bespreken wat er verder met Stichting
Hippopotamus moest gebeuren en om
aan de hand van de resultaten van een
enquête te bespreken hoe de volgende
Pow-Wow's moesten worden ingevuld. De
veertig belangstellenden werden geïnfor
meerd over de mogelijkheid van een open
jongerencentrum in de Schoolstraat. De
roep om meer creatieve programmapun
ten en de wens om meer topgroepen aan
te trekken, werd besproken.
Gemiddeld kwamen er bij de festivals
zo'n 1000 bezoekers, met een top van 1300
bij de achtste keer en een dipje van 600
belangstelenden bij de tiende. De bezoe
kers kwamen niet alleen uit de stad, maar
ook uit de provincie en soms van verder.
Hun kleding was veelal aangepast aan
elkaar en aan de optredende artiesten,
baby's, kinderen en honden werden soms
meegebracht. 'Het wordt tijd voor een
crèche en een asiel in de Harmonie' ver
zuchtte een bezoeker. Bier was uit, de
hasjpijp was in. Gebruik van drugs werd
min of meer getolereerd, handel absoluut
niet toegestaan.
Pow-Wow was een platform waar Leeu
warden kon kennismaken met een groot
aantal bekende popgroepen; uit Neder
land bijvoorbeeld CCC Ine, Long Tall
Ernie én internationaal, zoals America,
Argent, Arthur Brown, Barclay James
Harvest, Redwing en Spirit. Heel wat
anders, maar ook populair: het zigeuner
orkest van Tata Mirando, de Leeuwarder
fakir Bottak, bewegingstheater BEWTH,
draaiorgel De Fruitschalen en andere.
De alternatieve markt was veelkleurig,
veelzijdig en soms 'goed gelovig' met naast
stands van de NVSH, Dolle Mina, het
COC, Phantasmagoria (een winkeltje uit
de Nieuwesteeg) ook Youth for Christ, de
Hara-Krishna sekte en de Baha'i-religie.
Memorabel natuurlijk ook de paint-in,
de verkoop van hennepplantjes, de aan
kleding van de Harmonie bij editie acht
met 100.000 tulpen, de dusdanig hete
bonensoep bij editie zeven dat de plastic
lepels er in ombogen en de mogelijkheid
om macrobiotische kroketten te kopen. Er
werd gewerkt met een budget van 15 tot
20.000 gulden. Door de inzet van vrijwil
ligers kon vrijwel het hele budget aan het
programma besteed worden.
Optreden op de zolder in het JOK-
gebouw in de Doelestraat, 1969
Foto: Sj. Andringa
Bij de twaalfde editie verzorgde Yin
Yang, een alternatief warenhuisje uit de
Nieuwesteeg, met voedsel 'voor kabou
ters, makrobiotiekers en lieve mensen' de
catering. Los daarvan was dit de laatste.
Sjoerd Cuperus, één van de circa 35 men
sen van de organisatie, vond dat het meer
een show dan een feest werd. 'Het lijkt
erop dat het publiek minder dan in het
begin de neiging heeft om mee te doen.
Was er eerst weinig verschil tussen de
mensen voor, op en achter het toneel, nu
komt men meer om 'entertaind' te wor
den.'
Swinging Sunday
Swinging Sunday was een kortstondig
vervolg op de Pow-Wow feesten. Opzet
was één hoofdact en enkele voorafjes.
De eerste editie op 14 oktober 1973 had
Fairport Convention als hoofdact; op de
tweede, eind 1973, was dat Alquin. Door
de start van de verbouwing van De Har
monie kwam er een eind aan de alterna
tieve festivals aldaar. Na de verbouwing
bood De Harmonie hier geen ruimte meer
voor.
De alternatieve jongeren konden inmid
dels terecht in het op 20 december 1973
officieel geopende jongerencentrum van
de Stichting Hippopotamus Unlimited.
Hippo was een feit.
Daar moeten we het een andere keer
nog maar eens over hebben.
