\dCOVOLv}i^L,U 17 Rients Faber speelt in 1970 quatre-mains, samen met zijn schoonmoeder Betty Tolsma (1917-1997). Zij heeft nog les gehad van George Stam Collectie Rients Faber ontdekt moet hebben waarvoor er een toekomst in het muziekonderwijs zat. Naast onderwijzeres, huishoudkundige, verpleegster en kleuterjuf (de keuze van haar zuster Trijntje), was de keuze voor een 'hoger' beroep voor jonge vrouwen beperkt in die tijd. De piano gaf bij uit stek toegang tot de klasse van de burgerij, want zoals Max Weber het formuleerde, 'de piano is in heel zijn muzikale wezen een burgerlijk huisinstrument'. In een overzicht van de docenten aan de LMS uit 1963 staat vermeld wanneer zij haar bevoegdheid kreeg. Zij had in 1929 bij de K.N.T.V. (Koninklijke Nederland se Toonkunstenaars Vereniging) haar staatsdiploma pianolerares behaald. Die organisatie ter behartiging van de belan gen van professionele musici bestond al sinds 1875. Mevrouw Ferwerda was toen dus 24 jaar oud. Dankzij het digitale archief van de Leeuwarder Courant kunnen we haar spoor in Leeuwarden als praktiserend muziekdocent mooi volgen. Al voor haar diplomering adverteerde Hiek van der Wal op 2 september 1926 dat 'ze hare lessen als piano-onderwijzeres had her vat'. Ze woont dan Arendstuin 30 bij het gymnasium, een strategisch plaats gezien haar doelgroep. Hieruit blijkt dat zij zelf in haar studiekosten en levensonderhoud moest voorzien. Wel blijkt de komende twaalf jaar uit de locaties waar 'Hiek v.d. Wal, Piano-Leerares. Dipl. K.N.T.V.' les geeft, dat zij bij haar ouders woonde. Op 14 oktober 1930 verhuisde de familie van Schoolstraat 13 naar Verlengde Schrans 9 in Huizum; op 3 september 1934 heeft ze haar lessen hervat, adres Nieuwestad 32b en op 29 augustus 1936 is het adres Leeuwerikstraat 170. Twee jaar later, op 25 juli 1938, trouwde zij met Jan Ferwer- da. Op 22 augustus van dat jaar adver teerde ze onder haar nieuwe naam: H. Ferwerda-V.d. Wal. Hij woonde hier voor hun huwelijk al. Op 23 juli 1951 kwam hij plotseling te overlijden. Ze woonden destijds op Huizumerlaan 97. Haar aan tal verhuizingen is indrukwekkend. Toen ik les van haar kreeg op de LMS in 1957 woonde ze Ibisstraat 13, in 1961 Gro ningerstraat 27 en vrij snel daarna in een nieuwe bungalow Tylkedam 23. Hier heb ik wel les bij haar thuis gehad. Het aardi ge daarvan was dat ik op een vleugel kon spelen. Ik verbaasde mij erover hoe snel haar kleine mollige handen zich over het klavier bewogen, het leken muizen in een tekenfilm die elkaar achterna zaten. Postludium Ondanks de zegswijze vanitas vanitatum et omnia vanitas dat op het volgende ver haal van toepassing is, ben ik zo gefas cineerd door het toeval, dat ik niet kan nalaten deze apotheose aan het papier toe te vertrouwen. Mevrouw Benninga vertelde mij dat zij zich herinnerde dat mevrouw Ferwerda regelmatig de naam van 'ene Rients' had genoemd. Verder noemde ze weinig namen van leerlingen. 'Het gesprek over Rients was heel levend. Ze had graag gezien dat hij door was gegaan. Dat vond ze erg spijtig. Er zat een goede musicus in.' De twijfel blijft knagen door de vraag, hoeveel 'Rientsen' zij heeft gehad in haar lange loopbaan als piano lerares. Maar sommige zaken in het leven zijn waardevol omdat ze als sluimerend illusies op de achtergrond zijn, ongrijp baar als muziek. Een tijd na de afwikkeling van de boe del van mevrouw Ferwerda, had mevrouw Benninga nog drie kleine vooroorlogse boekjes over het piano-onderwijs in een laadje gevonden. Samen met de eerste twee dichtregels uit haar rouwadverten tie, Mijn levenslicht is uitgegaan, maar ik blijf in de muziek bestaan, koester ik nu deze boekjes.

Historisch Centrum Leeuwarden

Leovardia, 2000-2018 | 2012 | | pagina 19