29 De winnende LZO-ploeg bij de Hauserbekerwedstrijden in Amsterdam in 1954 Boven vlnr Jaap Eerligh, Sietse de Leeuw, Jaap de Jong, Rob Mos, Cor Boonstra. Onder vlnr Jitse van der Veen, Piet ten Thije en trainer Schoonhoven Collectie Piet ten Tije Peter Bekkering, Geert Jan van Rooy en Wim de Vreng (1954, Brussel). Records die in 1957 werden gebroken door de LZO ploeg van Jaap de Jong, Lourens Koste lijk, Jan Osinga en Koos de Jong in de eigen Leeuwarder Overdekte. Voor Van der Veen aan zijn succesreeks kon beginnen werd hij anderhalf jaar uit gezonden naar Indonesië, waar hij voor de militairen badmeester was en zichzelf goed kon trainen. Teleurgesteld in het resultaat In zijn tijd waren de trainingsfaciliteiten voor topsporters niet zo uitgebreid als vandaag de dag. Toch was de intensiteit waarmee werd getraind groot. Iedere dag werd er getraind, soms tweemaal op een dag. De bezetenheid voor de sport vroeg ook zijn slachtoffer: 'Wil je wel geloven dat ik voor mijn uitzending naar Hel sinki mijn verkering aan de kant zette?' Er bleef weinig over voor andere hobby's zoals zeilen en zo nu en dan een feestje. Toch kwam hij na zijn Spelen tot de con clusie: 'Wij Nederlandse zwemmers mis sen hardheid; we moeten nog harder trai nen.' Helsinki werd niet wat Van der Veen er van verwacht had. Weliswaar kwam hij door de series met een tijd onder zijn kun nen, maar in de halve finale moest hij zich verbeteren, wat niet lukte. Hij eindigde als achtste in zijn race, wat lang niet genoeg was voor een finaleplaats. Het werd zijn enige Olympische Spe len, maar in de jaren daarna won hij nog menig wedstrijd, terwijl hij zich steeds meer toelegde op het waterpolo. Hij was aanvoerder van het team van LZO. Na zijn actieve loopbaan bleef hij voor LZO en later Orca behouden als trainer, als lid van de technische commissie en als voorzitter. Er was toen ook meer ruimte voor zijn tweede passie, de watersport en voor zijn werk als directeur van zijn gros- sierderij in automaterialen VEAM. 19 september 1976 overleed hij plotse ling, pas 47 jaar oud. De zomerspelen van 1960: Sieta Posthumus Vanaf het begin van de jaren vijftig zag ik haar bijna elke vroege ochtend op haar sportfiets over de Spoorstraat fietsen naar 'de Overdekte', de haren door het chloor gebleekt: Sieta Posthumus uit de Van Asbeckstraat. Haar keiharde trainen werd beloond met grote successen en als apotheose haar deelname aan de Olympi sche Spelen van 1960 in Rome. Bijna acht jaar startte zij op alle belang rijke nationale wedstrijden en ook in het buitenland was ze geen onbekende. Met de Nederlandse ploeg had ze onder meer al in Engeland, Schotland en Duitsland gezwommen. Hoogtepunt was de reis naar Leipzig in 1960, waar zij op 12 juni de 100 meter vrije slag in de formidabele tijd van 1.3.6 zwom, goed voor de medail le van de Oostduitse zwembond voor de beste prestatie op de landenontmoeting. Ze had zich als einddoel deelname aan de Olympische Spelen gesteld, maar de top bereik je niet zomaar, ze had er hard voor moeten knokken. In de Leeuwarder Cou rant zei ze daarover: 'Avond aan avond ging ik vroeg naar bed; feestjes waren er niet bij, want het zwemmen ging voor. Boven dien was het een tijd van hard tegen hard en er was veel jaloezie onderling. Zelfs in Friesland kreeg ik weinig medewerking. Als ik de steun van mijn broer, mijn train er J. Visser en mijn club LZC'29 niet had gehad, was ik nooit zo ver gekomen.' Wie de oude beelden terug ziet van het vertrek van de Olympische ploeg naar Rome, ziet Sieta uitgelaten zingend en lachend poseren voor de camera van het Polygoon journaal. Voordat ze het vlieg tuig binnengaat draait ze zich nog een keer half om en zwaait naar de mensen die op het balkon de Nederlandse zwem ploeg uitzwaaien. Toen zij en ik in 1964 dorpsgenoten waren in Bennekom vertel de ze hoe geweldig het aanvankelijk in Rome was: 'het waren inspannende en drukke dagen, maar ik zal ze nooit ver geten. Vooral de opening, toen we werden voorgesteld aan het publiek in het volle stadion, dat was indrukwekkend. De organisatie was ook geweldig, niets dan lof. Mooie flatjes voor de deelnemers in het Olympisch dorp, een tuinfeest met een balletuitvoering.' Ondanks hersenschudding toch van start Er werd veel verwacht van de zomer spelen van 1960. Vier jaar daarvoor, in Melbourne, was Nederland er niet en dit moesten de Spelen worden waarbij we \dCOVOLv}i^L,U

Historisch Centrum Leeuwarden

Leovardia, 2000-2018 | 2012 | | pagina 31