29
De winnende LZO-ploeg bij de Hauserbekerwedstrijden in Amsterdam in 1954
Boven vlnr Jaap Eerligh, Sietse de Leeuw, Jaap de Jong, Rob Mos, Cor Boonstra.
Onder vlnr Jitse van der Veen, Piet ten Thije en trainer Schoonhoven
Collectie Piet ten Tije
Peter Bekkering, Geert Jan van Rooy en
Wim de Vreng (1954, Brussel). Records
die in 1957 werden gebroken door de LZO
ploeg van Jaap de Jong, Lourens Koste
lijk, Jan Osinga en Koos de Jong in de
eigen Leeuwarder Overdekte.
Voor Van der Veen aan zijn succesreeks
kon beginnen werd hij anderhalf jaar uit
gezonden naar Indonesië, waar hij voor
de militairen badmeester was en zichzelf
goed kon trainen.
Teleurgesteld in het resultaat
In zijn tijd waren de trainingsfaciliteiten
voor topsporters niet zo uitgebreid als
vandaag de dag. Toch was de intensiteit
waarmee werd getraind groot. Iedere dag
werd er getraind, soms tweemaal op een
dag. De bezetenheid voor de sport vroeg
ook zijn slachtoffer: 'Wil je wel geloven
dat ik voor mijn uitzending naar Hel
sinki mijn verkering aan de kant zette?'
Er bleef weinig over voor andere hobby's
zoals zeilen en zo nu en dan een feestje.
Toch kwam hij na zijn Spelen tot de con
clusie: 'Wij Nederlandse zwemmers mis
sen hardheid; we moeten nog harder trai
nen.'
Helsinki werd niet wat Van der Veen er
van verwacht had. Weliswaar kwam hij
door de series met een tijd onder zijn kun
nen, maar in de halve finale moest hij zich
verbeteren, wat niet lukte. Hij eindigde
als achtste in zijn race, wat lang niet
genoeg was voor een finaleplaats.
Het werd zijn enige Olympische Spe
len, maar in de jaren daarna won hij nog
menig wedstrijd, terwijl hij zich steeds
meer toelegde op het waterpolo. Hij was
aanvoerder van het team van LZO.
Na zijn actieve loopbaan bleef hij voor
LZO en later Orca behouden als trainer,
als lid van de technische commissie en als
voorzitter. Er was toen ook meer ruimte
voor zijn tweede passie, de watersport en
voor zijn werk als directeur van zijn gros-
sierderij in automaterialen VEAM.
19 september 1976 overleed hij plotse
ling, pas 47 jaar oud.
De zomerspelen van 1960:
Sieta Posthumus
Vanaf het begin van de jaren vijftig zag
ik haar bijna elke vroege ochtend op haar
sportfiets over de Spoorstraat fietsen
naar 'de Overdekte', de haren door het
chloor gebleekt: Sieta Posthumus uit de
Van Asbeckstraat. Haar keiharde trainen
werd beloond met grote successen en als
apotheose haar deelname aan de Olympi
sche Spelen van 1960 in Rome.
Bijna acht jaar startte zij op alle belang
rijke nationale wedstrijden en ook in het
buitenland was ze geen onbekende. Met
de Nederlandse ploeg had ze onder meer
al in Engeland, Schotland en Duitsland
gezwommen. Hoogtepunt was de reis
naar Leipzig in 1960, waar zij op 12 juni
de 100 meter vrije slag in de formidabele
tijd van 1.3.6 zwom, goed voor de medail
le van de Oostduitse zwembond voor de
beste prestatie op de landenontmoeting.
Ze had zich als einddoel deelname aan
de Olympische Spelen gesteld, maar de top
bereik je niet zomaar, ze had er hard voor
moeten knokken. In de Leeuwarder Cou
rant zei ze daarover: 'Avond aan avond ging
ik vroeg naar bed; feestjes waren er niet
bij, want het zwemmen ging voor. Boven
dien was het een tijd van hard tegen hard
en er was veel jaloezie onderling. Zelfs in
Friesland kreeg ik weinig medewerking.
Als ik de steun van mijn broer, mijn train
er J. Visser en mijn club LZC'29 niet had
gehad, was ik nooit zo ver gekomen.'
Wie de oude beelden terug ziet van het
vertrek van de Olympische ploeg naar
Rome, ziet Sieta uitgelaten zingend en
lachend poseren voor de camera van het
Polygoon journaal. Voordat ze het vlieg
tuig binnengaat draait ze zich nog een
keer half om en zwaait naar de mensen
die op het balkon de Nederlandse zwem
ploeg uitzwaaien. Toen zij en ik in 1964
dorpsgenoten waren in Bennekom vertel
de ze hoe geweldig het aanvankelijk in
Rome was: 'het waren inspannende en
drukke dagen, maar ik zal ze nooit ver
geten. Vooral de opening, toen we werden
voorgesteld aan het publiek in het volle
stadion, dat was indrukwekkend. De
organisatie was ook geweldig, niets dan
lof. Mooie flatjes voor de deelnemers in
het Olympisch dorp, een tuinfeest met
een balletuitvoering.'
Ondanks hersenschudding toch van
start
Er werd veel verwacht van de zomer
spelen van 1960. Vier jaar daarvoor, in
Melbourne, was Nederland er niet en dit
moesten de Spelen worden waarbij we
\dCOVOLv}i^L,U
