>p naar
Pome
30
revanche zouden nemen. Vooral in het
zwembad maakte Nederland kans op een
fors aantal medailles. Vier vrouwen had
den op diverse afstanden wereldrecords
gezwommen en ook op de 4x100 meter
estafette moest het viertal Gastelaars,
Terpsta, Troost en Posthumus zeker een
medaille kunnen binnenhalen. Maanden
lang hadden de meiden zich op deze wed
strijden voorbereid, elke dag het overne
men geoefend.
Maar het liep anders. Tijdens een trai
ning zwom de 24-jarige Sieta met haar
hoofd tegen de bassinrand. Ze barstte van
de hoofdpijn en vroeg de aanwezige dok
toren om raad. Er werd niets gedaan. In
hetzelfde artikel in de Leeuwarder Cou
rant: 'Anderhalve dag heb ik gerust en
toen achtte men mij wel weer in staat om
de estafette mee te zwemmen. Begrijp je
wat ik zeg? Hersenschudding. En als je
weet dat mijn broer tijdens de Spelen ook
De Nederlandse Olympische estafetteploeg 1960. Van links naar rechts: Erica Terp
stra, Jopie Troost, Cockie Gastelaars en daarvoor Sieta Posthumus
Collectie Sieta Posthumus
Sieta Posthumus
in Rome was en dat hij niet eens in het
Olympisch dorp mocht komen om mij op
te zoeken...'
Ondanks de pijn besloot ze met dat
advies wel te starten tijdens de 400 meter
estafette vrije slag, maar de ploeg kreeg
een grote teleurstelling te verwerken.
Sieta maakte een valse start door in het
water te duiken toen Jopie Troost nog 20
centimeter van de kant af was. Het Ne
derlandse kwartet werd gediskwalificeerd
en de medaille waar op was gerekend ging
aan de neus van de zwemsters voorbij.
Tranen werden er gehuild door de
sporters, die hun verdriet over de diskwa
lificatie nauwelijks konden verwerken.
Hadden ze het zelf misschien over zich
afgeroepen? Jopie Troost daarover: 'Al
dagen lang hebben we er over gesproken.
De een was bang dat iemand te vroeg zou
overnemen, de ander dat een van ons te
lang zou blijven staan.' En Sieta later: 'Ik
zei tegen mijn ploeggenoten: ik voel het, of
ik ga te laat weg, of veel te vroeg.' Het was
een gedesillusioneerd groepje zwemsters
dat later in de bus naar het Olympisch
dorp stapte.
De Leeuwarder zwemster was ontzet
tend dankbaar voor het vele medeleven
