\dC0VOLv}i^L,Ê
31
dat totaal onbekende mensen haar toen
getoond hebben. Er waren veel brieven
en die hebben haar enorm geholpen. Ook
de prima sfeer onder de betrokken zwem
sters was geweldig. Ze probeerden alle
maal om haar op te peppen; niemand was
boos. Het bezoek van koningin Juliana
werd door haar ook erg gewaardeerd: 'Ik
heb nog met de koningin gesproken en ze
heeft echt haar best gedaan om me een
hart onder de riem te steken.'
Teleurgesteld keert ze naar Nederland
terug waar, zo zegt ze, haar huisarts een
verwaarloosde hersenschudding consta
teert en haar adviseert minstens zes we
ken het bed te houden. Afleiding biedt de
radio, waarop ze een liedje hoort van The
Emeralds. Ze reageert enthousiast naar de
leden van de groep, de broers Victor (Vic)
en Ferry Kaihatu. De laatste zal enkele
jaren later haar echtgenoot worden. Een
half jaar later kondigt ze haar afscheid
van de zwemsport aan.
In 1983 werd ze in haar woonplaats Ede
frontaal en zijdelings aangereden door
twee auto's waardoor ze tien maanden
moest revalideren. Het kwam niet meer
goed en dat betekent dat zij zich nu moet
voortbewegen in een rolstoel.
De zomerspelen van 1984 en 1988:
Elly van Hulst
Elly van Hulst is niet geboren in Leeuwar
den, maar in Culemborg. Als kind ging zij
in Maastricht aanvankelijk op jazzballet,
maar met haar lange lijf bleek dat geen
groot succes. Toen ze elf was, ging ze net
als haar oudere broer op atletiek en dat
bleek haar veel beter te liggen. Toen ze op
de middelbare school zat, verhuisde het
gezin Van Hulst van Maastricht naar de
Leeuwarder wijk Westeinde.
Bij atletiekvereniging Lionitas werd al
snel haar looptalent ontdekt door haar
trainer Theo Kersten. Samen begonnen
ze te werken aan een meerjarenplanning
naar succes en daarmee werd haar sport-
carrière serieus. Ze kreeg overigens een
bijzondere band met Kersten; hij werd la
ter haar levensgezel. De topsportcarrière
van Van Hulst zou bijna twintig jaar gaan
duren en in die periode werd ze, naast
veelvoudig nationaal kampioene, drie keer
Europees kampioene (1988, 1989, 1990)
en twee keer wereldkampioene (1985 en
1989). Op de 3000 meter indoor was ze
twaalf jaar lang wereldrecordhoudster
en met haar tijd van 8.33,82 staat ze nog
altijd hoog op de wereldranglijst.
Favorietenrol werd fataal
In 1984 debuteerde Elly van Hulst op de
Olympische Spelen, waar ze achtste werd
op de 1500 meter. Pas daarna kwamen
haar grote successen. Vooral eind jaren
tachtig toonde ze aan dat ze bij de abso
lute wereldtop hoorde.
In 1988 vertrok ze dan ook als favorie
te voor het goud naar de Olympische
Spelen van Seoul. Vier weken eerder had
ze tijdens het atletiekgala in Zürich de
Amerikaanse Mary Decker verslagen op
de 3000 meter. In De Volkskrant van 10
maart 2001, waaruit in dit gedeelte wordt
geciteerd: 'Plotseling kwam iedereen er
in Nederland achter hoe goed ik wel niet
was. De druk van de favorietenrol werd
mij echter fataal.' Ze werd in de weken
voor de Spelen een bekende Nederlander.
'Ik had wel tien interviews per dag. Als ik
brood ging halen was ik normaal slechts
even de deur uit, nu werd ik voortdurend
aangehouden.'
De series kwam ze in Zuid-Korea goed
door. 'Maar toen de voorronden voorbij
waren realiseerde ik me dat ik goud kon
halen en dat legde een enorme druk op
m'n schouders. In de finale verkrampte ik
al na drie meter.' Trainer Theo Kersten
zag het machteloos aan; hij stond voor
de race te kijken naar haar warming-up
en zag meteen dat het niet goed ging. Ze
deed dingen die ze normaal nooit deed.
Uiteindelijk eindigde ze als negende op
deze 3000 meter, terwijl ze op de 1500
meter elfde werd.
Het was haar laatste Olympische
optreden, terwijl haar sportieve plannen
eigenlijk tot en met de Spelen van het
jaar 2000 doorliepen. Van dat voornemen
kwam niks terecht, zoals het ook nooit tot
die ene marathon in haar latere woon
plaats Rotterdam is gekomen. 'Ik had graag
bewezen dat ik zonder lange duurlopen
een marathon had kunnen uitlopen.'
Na Seoul waren er nog voldoende suc
cessen, in 1989 werd ze als wereldkampi
oene sportvrouw van het jaar, maar in het
Olympisch jaar 1992 ging het echt mis.
Ze liep in februari de indoorwedstrijd in
Sindelfingen. Als wereldrecordhoudster
was ze een geziene gast. Ze ging inlopen,
maar kwam terug omdat ze zich niet goed
voelde. Ze wilde het publiek echter niet
teleurstellen, is gaan lopen en finishte als
laatste.
Ze vloog de volgende dag naar Los Ange
les, waar ze in het ziekenhuis belandde.
Haar immuunsysteem was door een post-
viraal syndroom gesloopt. Er kwamen
problemen met de nieren en ze kreeg last
van inspanningsastma, wat het einde van
haar carrière versnelde. Daardoor kwam
een eind aan een tijdperk, waarin ze als
Nederlandse atleet Europese en mondiale
successen vierde.
Elly van Hulst heeft zich inmiddels
uit Nederland teruggetrokken en woont
al jaren in Portugal, waar ze met haar
man een goedlopende makelaardij heeft
in de Algarve. 'Individuele atleten weten
de weg naar dit gebied wel te vinden, ik
zorg voor appartementen en trainingsfa
ciliteiten. Dat doe ik ook voor de Duitse,
Canadese en Britse bonden.'
Elly van Hulst in actie op de atletiekbaan
Foto Leeuwarder Courant
