LiC0Vac^t^i»2
22
Henk Schoonhoven in 1994
Foto: Collectie Joop de Jong
De tekst moesten we na de eerste repeti
tie aan huis bij Krips, zelf thuis uit het
hoofd leren en dat weigerden wij en bloc,
zodat de tweede repetitie, vooral door
rare, valse klanken van Gerard Holwerda,
grote ergernis opwekte bij onze dirigent.
Wij hoefden niet meer terug te komen.
De tekst is gedeeltelijk bewaard geble
ven omdat mijn moeder 'LZO' verving door
'DZW (De Zwervers), het jongensclubje
dat immers omstreeks dezelfde tijd was
opgericht.
De LZO en daarmee Schoonhoven, was
een grote inspiratiebron voor DZW, mede
dankzij het feit dat wij in die tijd alle
maal van Schoonhoven zwemles hadden
gekregen. Ons eigen DZW zwemdiploma
kwam in 1943. De eisen waren nog be
scheiden: 150 meter schoolslag, vrije
sprong van de drie meter plank, duik van
de 1 meter plank en 1 minuut drijven. In
1943 en 1944 gingen wij met De Zwervers,
als het niet te koud was, zwemmen in de
Grote Wielen en later toen de DZW al was
opgeheven, zwommen wij dan vanaf het
zwembad naar de overkant. Dat vond de
badmeester daar overigens niet goed en
terecht. Of de gebroeders Ten Thije daar
ook aan mee deden kan ik mij helaas niet
herinneren. Ook gingen we voortaan in de
loop van 1943 tot september 1944 geza
menlijk op zondagmorgen in 'de Overdek
te' zwemmen. Ook opereerden we wel in
het water van de Kleine Wielen, al kon
je dat door de ondiepte amper zwemmen
noemen. Uit de clubverslagen blijkt dat
vuurtje stoken en zwemmen onze favorie
te activiteiten waren.
Wedstrijdzwemmer
Terug naar de LZO. Pas op 14 april 1943
behaalde ik het zwemdiploma B. Dat
hield, dacht ik, verband met het plan van
Schoonhoven om ons verder te bekwamen
in het reddend zwemmen. Of we tijdens
de oorlog als LZO al oefenden in het Hui-
zumer zwembad kan ik me niet herin
neren.
Vlak na de oorlog ben ik nog met de
operationele zwemmers van de LZO mee
geweest naar Dokkum en Sneek. Hoewel ik
daar weinig herinneringen aan heb, weet
ik wel dat ik gelukkig op de schoolslag niet
als laatste aankwam. Dat was ongetwij
feld te danken aan het feit dat we zomer
en winter door konden zwemmen en de
beklagenswaardige rest van de provincie
alleen wanneer de watertemperatuur niet
te bar was en daardoor dus minder kon
den trainen dan wij, gelukkigen.
Schoonhoven en Arie Pietjou hebben
verder nog hun best gedaan om mijn
zwemstijl te verbeteren maar dat leverde
weinig op. Arie viel op door zijn lange
armen en benen waarmee hij in een
prachtige stijl schoolslag zwom. Ik faalde
als wedstrijdzwemmer. Het ontbrak mij
in feite voornamelijk aan de juiste men
taliteit en te weinig oefenen. Wel deed ik
trouw mee aan de wekelijkse training,
ook in Huizum als ik mij dat goed herin
ner. Ook ben ik een keer met de bus als
'klapvee' mee geweest naar de Nationale
Kampioenschappen in het zwembad aan
de Badweg in Amsterdam, waar Jitze
van der Veen een kampioenstijd rugslag
zwom en een nieuw nationaal record en
waar Elly Visser wel door ons is toege
juicht, maar op een lager niveau eindigde.
Ze waren dacht ik in die tijd al verloofd en
dat was toen een hele gebeurtenis.
Opgekomen voor mijn dienstplicht in
maart 1949 had ik in een opwelling op
een formulier ingevuld bij de rubriek
'hobby's': wedstrijdzwemmer. Het was
dus mijn eigen schuld dat op een ochtend
in april de sportofficier binnenkwam en
mij meenam naar het openluchtbad in
Steenwijk. Honderd meter schoolslag
was de militaire opdracht. Het water was
stervenskoud! Toen de sportofficier en ik
klappertandend na afloop naar de kazerne
Hier stond op de hoek het tafeltje met de
penningmeester erachter voor de inning
van de contributie
terugfietsten, zei de sportman wel tevre
den te zijn met mijn prestatie op de eerste
50 meter, maar dat ik daarna snel tem
po verloor. Hij wilde met mij flink gaan
oefenen; dan kon ik in augustus meedoen
aan de militaire kampioenschappen in
Utrecht. Ik hoefde dan niet met de meute
mee naar Indië. Ik vertelde hem dat ik
juist mijn zinnen had gezet op Indië en
met mijn maten mee wilde naar de Oost.
Dat begreep hij niet; hij was teleurgesteld
in mij.
In voormalig Nederlands-Indië heb
ik in Jakarta na de soevereiniteitsover
dracht een jaar lang regelmatig gezwom
men in zwembad Mangarai en Polonia. In
Mangarai (een 50-meter bad) begeleidde
ik, samen met andere dienstplichtigen,
weesjongens van 'Pa Steur', die wij ook
ophaalden en weer terug brachten.
Zwemonderwijzer
In januari 1951, terug in Nederland,
bezocht ik weer trouw de oefenavonden.
In de ploeg zaten zwemmers die in de
jaren daarna veel nationale en interna
tionale successen zouden behalen. Van
de oude garde vond ik weinigen terug. Na