LiC0Vac^t^i»2 22 Henk Schoonhoven in 1994 Foto: Collectie Joop de Jong De tekst moesten we na de eerste repeti tie aan huis bij Krips, zelf thuis uit het hoofd leren en dat weigerden wij en bloc, zodat de tweede repetitie, vooral door rare, valse klanken van Gerard Holwerda, grote ergernis opwekte bij onze dirigent. Wij hoefden niet meer terug te komen. De tekst is gedeeltelijk bewaard geble ven omdat mijn moeder 'LZO' verving door 'DZW (De Zwervers), het jongensclubje dat immers omstreeks dezelfde tijd was opgericht. De LZO en daarmee Schoonhoven, was een grote inspiratiebron voor DZW, mede dankzij het feit dat wij in die tijd alle maal van Schoonhoven zwemles hadden gekregen. Ons eigen DZW zwemdiploma kwam in 1943. De eisen waren nog be scheiden: 150 meter schoolslag, vrije sprong van de drie meter plank, duik van de 1 meter plank en 1 minuut drijven. In 1943 en 1944 gingen wij met De Zwervers, als het niet te koud was, zwemmen in de Grote Wielen en later toen de DZW al was opgeheven, zwommen wij dan vanaf het zwembad naar de overkant. Dat vond de badmeester daar overigens niet goed en terecht. Of de gebroeders Ten Thije daar ook aan mee deden kan ik mij helaas niet herinneren. Ook gingen we voortaan in de loop van 1943 tot september 1944 geza menlijk op zondagmorgen in 'de Overdek te' zwemmen. Ook opereerden we wel in het water van de Kleine Wielen, al kon je dat door de ondiepte amper zwemmen noemen. Uit de clubverslagen blijkt dat vuurtje stoken en zwemmen onze favorie te activiteiten waren. Wedstrijdzwemmer Terug naar de LZO. Pas op 14 april 1943 behaalde ik het zwemdiploma B. Dat hield, dacht ik, verband met het plan van Schoonhoven om ons verder te bekwamen in het reddend zwemmen. Of we tijdens de oorlog als LZO al oefenden in het Hui- zumer zwembad kan ik me niet herin neren. Vlak na de oorlog ben ik nog met de operationele zwemmers van de LZO mee geweest naar Dokkum en Sneek. Hoewel ik daar weinig herinneringen aan heb, weet ik wel dat ik gelukkig op de schoolslag niet als laatste aankwam. Dat was ongetwij feld te danken aan het feit dat we zomer en winter door konden zwemmen en de beklagenswaardige rest van de provincie alleen wanneer de watertemperatuur niet te bar was en daardoor dus minder kon den trainen dan wij, gelukkigen. Schoonhoven en Arie Pietjou hebben verder nog hun best gedaan om mijn zwemstijl te verbeteren maar dat leverde weinig op. Arie viel op door zijn lange armen en benen waarmee hij in een prachtige stijl schoolslag zwom. Ik faalde als wedstrijdzwemmer. Het ontbrak mij in feite voornamelijk aan de juiste men taliteit en te weinig oefenen. Wel deed ik trouw mee aan de wekelijkse training, ook in Huizum als ik mij dat goed herin ner. Ook ben ik een keer met de bus als 'klapvee' mee geweest naar de Nationale Kampioenschappen in het zwembad aan de Badweg in Amsterdam, waar Jitze van der Veen een kampioenstijd rugslag zwom en een nieuw nationaal record en waar Elly Visser wel door ons is toege juicht, maar op een lager niveau eindigde. Ze waren dacht ik in die tijd al verloofd en dat was toen een hele gebeurtenis. Opgekomen voor mijn dienstplicht in maart 1949 had ik in een opwelling op een formulier ingevuld bij de rubriek 'hobby's': wedstrijdzwemmer. Het was dus mijn eigen schuld dat op een ochtend in april de sportofficier binnenkwam en mij meenam naar het openluchtbad in Steenwijk. Honderd meter schoolslag was de militaire opdracht. Het water was stervenskoud! Toen de sportofficier en ik klappertandend na afloop naar de kazerne Hier stond op de hoek het tafeltje met de penningmeester erachter voor de inning van de contributie terugfietsten, zei de sportman wel tevre den te zijn met mijn prestatie op de eerste 50 meter, maar dat ik daarna snel tem po verloor. Hij wilde met mij flink gaan oefenen; dan kon ik in augustus meedoen aan de militaire kampioenschappen in Utrecht. Ik hoefde dan niet met de meute mee naar Indië. Ik vertelde hem dat ik juist mijn zinnen had gezet op Indië en met mijn maten mee wilde naar de Oost. Dat begreep hij niet; hij was teleurgesteld in mij. In voormalig Nederlands-Indië heb ik in Jakarta na de soevereiniteitsover dracht een jaar lang regelmatig gezwom men in zwembad Mangarai en Polonia. In Mangarai (een 50-meter bad) begeleidde ik, samen met andere dienstplichtigen, weesjongens van 'Pa Steur', die wij ook ophaalden en weer terug brachten. Zwemonderwijzer In januari 1951, terug in Nederland, bezocht ik weer trouw de oefenavonden. In de ploeg zaten zwemmers die in de jaren daarna veel nationale en interna tionale successen zouden behalen. Van de oude garde vond ik weinigen terug. Na

Historisch Centrum Leeuwarden

Leovardia, 2000-2018 | 2012 | | pagina 24