LiC0Vac^t^i»2 30 den diverse tableaus met speciale licht effecten opgevoerd. Bovendien werden in de pauzes als verrassing sigaretten uitge deeld van het merk Damsky. Een recla meactie van één van de vele sigaretten merken. Naast al bekende merknamen als Chief Whip, Miss Blanche en Broches verschenen in die tijd een aantal nieuwe merken met vaak exotisch aandoende namen als Abdulla en Turmac. Het ging meestal om Turkse of Egyptische sigaret ten, die net als andere merken voor twee tot vier cent per stuk werden verkocht of, verpakt in een luxe doos of blik van twintig stuks, vergezeld gingen van een geschenkbon. De populariteit van roken onder dames nam in die tijd sterk toe, waarbij vooral sigaretten met goudkleu rig mondstuk geliefd waren en elegant werden gevonden. Ook toen werd in de pers al geregeld gewaarschuwd voor de gevolgen van roken. Een andere bijzondere avond vond in maart plaats toen tijdens de week waarin de bekende pianohumorist Jac Dutreau optrad, ook het noordelijk kampioen- Fraaie 'showkaart' van Maup de Vries, die enkele keren in cabaret Buis optrad. Dergelijke prentbriefkaarten werden door de artiesten verkocht, vaak voorzien van handtekening Collectie Toornstra schap van L.A.C. Frisia er werd gevierd met een speciaal Frisia Kampioen Lied. Dit door Feiko Bouman geschreven gele genheidslied werd gezongen door 'de Jon gejuffrouw Aurelia H. Buis' en als ver rassing aan het publiek aangeboden. In de herfst van dat jaar kregen de attracties een wat moderner karakter met ondermeer The Two Empire Girls in hun repertoire van 'English Songs en Dances' en het duo Edith en Hans, dat als stepdansers de in die tijd erg popu laire steps, one-step en two-step, demon streerde. Het orkest kwam aan het eind van het jaar onder leiding te staan van de Leeuwarder violist Herman Koster, die daarbij vaak samenspeelde met pia nist en stadgenoot Cor Haanstra. Zang, dans en Hawaiian-klanken In de volgende twee jaar waren vooral soubrettes met een Engelstalig repertoi re, zoals Pearl LesStranger, gewild even als fantasiedanseressen als de Haagse Rosa Henselyn, die regelmatig in het noorden optrad en eveneens met uitste kende voordrachten en leuke liedjes het publiek wist te boeien. Verrassend was in juni 1927 het optreden van het lan delijk bekende duo Black and White dat hun Hawaiian songs bracht met begelei ding van een hawaiiangitaar. Dit nieuwe genre was enkele jaren eerder in ons land geïntroduceerd en begon al enigszins populair te worden. Zo adverteerde Van der Wal aan de Nieuwe- stad al in 1922 met Scala Records afkom stig uit Engeland, waaronder Hawaiian en Jazzplaten. Ook trad hetzelfde duo hier in mei 1923 al eens op tijdens een cabaretvoorstelling in het Oranje Hotel, maar gebruikte toen een banjo en ukelele in plaats van een echte hawaiiangitaar. Muziekhandel De City, destijds aan de Tuinen, bood in september 1928 zelfs sololessen aan in het Hawaiian gitaar spel en garandeerde vlot spelen in zeven lessen voor de prijs van tien gulden, ter wijl muziekkennis zelfs niet verplicht was. In dezelfde maand juni nam Piet Kreeft afscheid als muzikaal leider en speelde voortaan met het orkest van pianist Bert Klazema in de pas geopende Cabaret Dancing van Hotel Spoorzicht. Daar wer den vanaf de herfst van 1927, ter afwis- seling van het dansen, nu ook elke week nieuwe artiesten gepresenteerd. Deze combinatie van dansen en cabaret was eveneens te vinden in Dancing De Olde- hove, waardoor deze beide gelegenheden al snel een eigen publiek trokken. Boven dien nam door de grote populariteit van het dansen - er werd zelfs al gesproken over een danswoede - het aantal dans gelegenheden in de stad ook toe. Zo kon er ondermeer in Dancing Centraal in de Speelmansstraat, in Café Benthem op de Voorstreek en Hotel De Bleek vrijwel elk weekend worden gedanst. Ook Buis probeerde het in december nog even met dansen op de zondagmiddag, maar het bleek geen succes en op 20 januari 1928 werd in een advertentie de 'opheffing van cabaret en muziek' aangekondigd. Daarna werd in de zaak een fraai biljart geplaatst en werd het bedrijf als Hotel Café-Biljart Het Wapen van Leeuwarden voorgezet en bood het vervolgens jaren lang logies en consumpties tegen billijke prijzen. Alleen bij bijzondere festiviteiten en tijdens de kermis klonk er geregeld gezellige concertmuziek. Eden, eenvoudige tapperij wordt cabaret Aanvankelijk huurde logement- en kof fiehuishouder Kamphuis vanaf mei 1880 het pand Zaailand 82 van zijn voorgan ger Sjoerd van der Velde voor een bedrag van 76 gulden per maand. Een jaar later kon hij het logement, dat beneden uit een grote tapkamer bestond en boven een ruime zaal had, voor ruim zevendui zend gulden kopen. Daarnaast beschikte het over een uitspanning, stalling en een ruim erf. Doordat Kamphuis inmiddels een vergunning voor de kleinhandel in sterke drank had aangevraagd, trok ook de tapperij al snel aardig wat vaste klan ten. In de bovenzaal werd zo nu en dan dansles gegeven en kon op balavon den het geleerde in praktijk worden gebracht. Verder zorgden biljartpartijen en een enkele verkoping voor enig ver tier. In september 1884 stond het 'welon- derhouden, beklant logement' te koop en werd er 'de matige som van ƒ6400,-' voor geboden. Pas in maart van het volgende jaar wist S. Duinker het pand in zijn bezit te krijgen en betaalde er nog geen

Historisch Centrum Leeuwarden

Leovardia, 2000-2018 | 2012 | | pagina 32