LiC0Vac^t^i»2
30
den diverse tableaus met speciale licht
effecten opgevoerd. Bovendien werden in
de pauzes als verrassing sigaretten uitge
deeld van het merk Damsky. Een recla
meactie van één van de vele sigaretten
merken. Naast al bekende merknamen
als Chief Whip, Miss Blanche en Broches
verschenen in die tijd een aantal nieuwe
merken met vaak exotisch aandoende
namen als Abdulla en Turmac. Het ging
meestal om Turkse of Egyptische sigaret
ten, die net als andere merken voor twee
tot vier cent per stuk werden verkocht
of, verpakt in een luxe doos of blik van
twintig stuks, vergezeld gingen van een
geschenkbon. De populariteit van roken
onder dames nam in die tijd sterk toe,
waarbij vooral sigaretten met goudkleu
rig mondstuk geliefd waren en elegant
werden gevonden. Ook toen werd in de
pers al geregeld gewaarschuwd voor de
gevolgen van roken.
Een andere bijzondere avond vond in
maart plaats toen tijdens de week waarin
de bekende pianohumorist Jac Dutreau
optrad, ook het noordelijk kampioen-
Fraaie 'showkaart' van Maup de Vries,
die enkele keren in cabaret Buis optrad.
Dergelijke prentbriefkaarten werden door
de artiesten verkocht, vaak voorzien van
handtekening Collectie Toornstra
schap van L.A.C. Frisia er werd gevierd
met een speciaal Frisia Kampioen Lied.
Dit door Feiko Bouman geschreven gele
genheidslied werd gezongen door 'de Jon
gejuffrouw Aurelia H. Buis' en als ver
rassing aan het publiek aangeboden.
In de herfst van dat jaar kregen de
attracties een wat moderner karakter
met ondermeer The Two Empire Girls
in hun repertoire van 'English Songs en
Dances' en het duo Edith en Hans, dat
als stepdansers de in die tijd erg popu
laire steps, one-step en two-step, demon
streerde. Het orkest kwam aan het eind
van het jaar onder leiding te staan van
de Leeuwarder violist Herman Koster,
die daarbij vaak samenspeelde met pia
nist en stadgenoot Cor Haanstra.
Zang, dans en Hawaiian-klanken
In de volgende twee jaar waren vooral
soubrettes met een Engelstalig repertoi
re, zoals Pearl LesStranger, gewild even
als fantasiedanseressen als de Haagse
Rosa Henselyn, die regelmatig in het
noorden optrad en eveneens met uitste
kende voordrachten en leuke liedjes het
publiek wist te boeien. Verrassend was
in juni 1927 het optreden van het lan
delijk bekende duo Black and White dat
hun Hawaiian songs bracht met begelei
ding van een hawaiiangitaar.
Dit nieuwe genre was enkele jaren
eerder in ons land geïntroduceerd en
begon al enigszins populair te worden. Zo
adverteerde Van der Wal aan de Nieuwe-
stad al in 1922 met Scala Records afkom
stig uit Engeland, waaronder Hawaiian
en Jazzplaten. Ook trad hetzelfde duo
hier in mei 1923 al eens op tijdens een
cabaretvoorstelling in het Oranje Hotel,
maar gebruikte toen een banjo en ukelele
in plaats van een echte hawaiiangitaar.
Muziekhandel De City, destijds aan de
Tuinen, bood in september 1928 zelfs
sololessen aan in het Hawaiian gitaar
spel en garandeerde vlot spelen in zeven
lessen voor de prijs van tien gulden, ter
wijl muziekkennis zelfs niet verplicht
was.
In dezelfde maand juni nam Piet Kreeft
afscheid als muzikaal leider en speelde
voortaan met het orkest van pianist Bert
Klazema in de pas geopende Cabaret
Dancing van Hotel Spoorzicht. Daar wer
den vanaf de herfst van 1927, ter afwis-
seling van het dansen, nu ook elke week
nieuwe artiesten gepresenteerd. Deze
combinatie van dansen en cabaret was
eveneens te vinden in Dancing De Olde-
hove, waardoor deze beide gelegenheden
al snel een eigen publiek trokken. Boven
dien nam door de grote populariteit van
het dansen - er werd zelfs al gesproken
over een danswoede - het aantal dans
gelegenheden in de stad ook toe. Zo kon
er ondermeer in Dancing Centraal in de
Speelmansstraat, in Café Benthem op
de Voorstreek en Hotel De Bleek vrijwel
elk weekend worden gedanst. Ook Buis
probeerde het in december nog even met
dansen op de zondagmiddag, maar het
bleek geen succes en op 20 januari 1928
werd in een advertentie de 'opheffing
van cabaret en muziek' aangekondigd.
Daarna werd in de zaak een fraai biljart
geplaatst en werd het bedrijf als Hotel
Café-Biljart Het Wapen van Leeuwarden
voorgezet en bood het vervolgens jaren
lang logies en consumpties tegen billijke
prijzen. Alleen bij bijzondere festiviteiten
en tijdens de kermis klonk er geregeld
gezellige concertmuziek.
Eden, eenvoudige tapperij wordt
cabaret
Aanvankelijk huurde logement- en kof
fiehuishouder Kamphuis vanaf mei 1880
het pand Zaailand 82 van zijn voorgan
ger Sjoerd van der Velde voor een bedrag
van 76 gulden per maand. Een jaar later
kon hij het logement, dat beneden uit
een grote tapkamer bestond en boven
een ruime zaal had, voor ruim zevendui
zend gulden kopen. Daarnaast beschikte
het over een uitspanning, stalling en een
ruim erf. Doordat Kamphuis inmiddels
een vergunning voor de kleinhandel in
sterke drank had aangevraagd, trok ook
de tapperij al snel aardig wat vaste klan
ten.
In de bovenzaal werd zo nu en dan
dansles gegeven en kon op balavon
den het geleerde in praktijk worden
gebracht. Verder zorgden biljartpartijen
en een enkele verkoping voor enig ver
tier. In september 1884 stond het 'welon-
derhouden, beklant logement' te koop en
werd er 'de matige som van ƒ6400,-' voor
geboden. Pas in maart van het volgende
jaar wist S. Duinker het pand in zijn
bezit te krijgen en betaalde er nog geen
