1914: Belgen in Leeuwarden LiC0Vac^t^i»2 18 Henk Antonisse en Kees Bangma' 100 jaar geleden brak de Eerste Wereldoorlog uit. Eén van de gevolgen was de tijdelijke toename van de Leeuwarder bevolking met bijna 2000 Belgen, bestaande uit 1200 geïn terneerde militairen en 800 burgervluchtelingen. Het leidde tot kontakten die tot de dag van vandaag in stand zouden blijven. November 1914. Terwijl Europa in brandt staat, wandelt het Leeuwarder gezin Antonisse in alle rust over de Sophialaan. Ineens, zonder aanwijsbare aanleiding, worden ze aangesproken door een voor hen onbekende vrouw met twee kinderen bij zich. Een paar koffers staan op de stoep. Al snel blijkt het de Belgische Wis Matheus te zijn, op zoek naar haar vermiste man, Pierre. Een paar dagen ervoor heeft ze in Amsterdam gehoord dat hij mogelijk als geïnterneerd militair in de Leeuwar der Prins Frederikkazerne verblijft. Ze vraagt Jacob en Anna Antonisse om hulp. Ze krijgt het aanbod om bij de familie Antonisse in huis te overnachten, zodat ze de volgende dag in alle rust kan gaan zoeken. Het aanbod wordt in dank aan vaard. De één-kamer woning met twee bedsteden van het gezin Antonisse aan de Weg naar Cambuur wordt tijdelijk nog voller. De volgende dag gaan Jacob en Anna met moeder en kinderen naar de Leeuwarder kazerne. Tot hun grote vreugde vinden ze daar inderdaad Pierre Matheus terug, in goede gezondheid. De hel breekt los Sinds 1 augustus hebben Pierre en Wis elkaar niet meer gezien. Op die dag mobi liseerde België al haar troepen vanwege de steeds verder oplopende oorlogsdreiging in Europa. Ook Pierre moet als militair Leuven verlaten. Hier woont hij met zijn gezin in de Rondestraat 35, vlak achter het station. Pierre werkt als metaalbe werker bij De Centraal, een grote werkge ver in Leuven waar onder meer spoorwa gons worden gemaakt. Daarnaast is hun woning een klein café. Pierre wordt na zijn mobilisatie gelegerd in één van de forten van de versterkte stelling Antwerpen. Op 4 augustus valt het Duitse leger België binnen, op weg naar Parijs. Het Belgische leger vecht wanhopig, maar wordt steeds verder teruggedrongen. Op 19 augustus wordt hun woonplaats Leuven bezet. Na een paar zeer gespannen dagen breekt op 25 augustus onverwachts de hel los. De Duitsers beschuldigen de bevolking op Duitse troepen te hebben geschoten. Ruim 200 burgers, waaronder vrouwen, kinderen en geestelijken, worden zonder vorm van proces geëxecuteerd. Tiental len gebouwen en ruim 1000 woningen worden in brand gestoken. De vernieling van de universiteitsbibliotheek met hon derden unieke manuscripten, is vanaf dat moment het symbool van de niets ont ziende wreedheid van het Duitse leger. Ook het café van de familie Matheus wordt prooi van de Duitse vernielzucht. Wis heeft geen keus en vlucht met haar kinderen naar Antwerpen. Beschermd door haar forten bestaat het idee dat zowel de Belgische troepen als de vluchte lingen daar veilig zijn. Het zal niet zo zijn. Met hun zware kanonnen schieten de Duitsers begin oktober de forten een voor een in puin. Op 9 oktober staat de stad op punt van overgave. Honderdduizen den Belgische burgers vluchten de vlakbij gelegen grens met Nederland over. De wijk naar neutraal Nederland Een groot deel van het Belgische leger weet te ontkomen richting de IJzer. Voor 40.000 andere militairen, waaronder Pierre Matheus, is die terugtocht afge sneden. Zij nemen ook de wijk naar het neutrale Nederland. De neutraliteitsbe- palingen houden in dat alle buitenlandse militairen geïnterneerd moeten worden om te voorkomen dat ze opnieuw aan de De familie Matheus. Van links naar rechts: Trees, Pierre, Franqois, Wis. Collectie: Henk Anthonisse strijd zullen gaan deelnemen. Duizen den soldaten worden naar de kazerne De Vlasakkers bij Amersfoort gebracht. Het is hier een onhoudbare toestand, veel te vol en te weinig faciliteiten. Op 18 oktober worden 1200 Belgen uit Amersfoort, waaronder Pierre Matheus, per trein overgebracht naar de kazerne in Leeuwarden. Hier zullen ze de plaats innemen van 1200 Britse militairen, die precies één week in de kazerne hebben doorgebracht. Ook deze militairen waren

Historisch Centrum Leeuwarden

Leovardia, 2000-2018 | 2014 | | pagina 20