LeOVdLT^ LA.il
werd nog niet meegedraaid. De verplichting
om witte tenniskleding te dragen was er ove
rigens al wel.
In 1965 begon de vereniging, zoals gezegd,
met 70 leden. Vijf jaar later waren dat er al
250; in 1980 ruim 400 en rond 1990 zo'n 800
leden. De 1050 leden in 1994 waren echt het
maximum. Inmiddels telt de vereniging nog
ruim 650 leden en is daarmee de grootste van
Leeuwarden.
Accommodatie
In het voorjaar van 1965 waren de banen ge
reed; vijf gravelbanen, naast elkaar gesitu
eerd. Voor toezicht en onderhoud van de
banen werd door de gemeentelijke dienst
Sport Recreatie een terreinknecht aange
steld. Op 15 mei 1965 werden de banen open
gesteld voor gebruik. De TC 't Nijlan was in
die tijd de belangrijkste huurder, maar zeker
niet de enige. In het weekend waren overdag
twee of drie banen voor de vereniging, door
de week vaak minder en soms alleen een be
perkt aantal banen en soms alleen op de
avond. De overige banen waren voor particu
liere huurders. Het verzoek van de vereniging
aan de dienst Sport Recreatie om meer
banen te mogen bespelen, werd na enige tijd
gehonoreerd. De vijfde baan die gebruikt
werd door medewerkers van het Waterschap,
kwam na overleg ook beschikbaar voor de
leden van 't Nijlan.
In de beginperiode waren twee was- en toi
letwagens beschikbaar als noodvoorziening.
In 1966 werd een definitief clubhuis opgele
verd. Een clubhuis voor de tennissers en tij
delijk ook in de winterperiode voor de
voetballers van LVV Friesland, 'van de over
kant van het viaduct'.
In 1977 besloot de gemeente eenzijdig en
onverwacht om de gravelbanen te vervangen
door kunststoftanen. De aan te brengen Ma-
teco-ondergrond zou over een 'vrijwel onder
houdsvrije kunststof toplaag' beschikken en
dus tot forse kostenbesparing moeten leiden.
Kostenbesparing ten faveure van de ge
meente, een slechtere bespeelbaarheid en
snel kwaliteitsverlies ten nadele van de ver
eniging.
De gemeente en de Algemene Ledenverga
dering van 1979 gingen akkoord met het plan
én met de financiële reservering voor vier
nieuwe gravelbanen aan de overzijde van het
water. Deze werden in april 1980 in gebruik
genomen met de officiële opening door de
wethouder van sportzaken Gijs de Vries.
In 1985 kwam de gemeente met het voorstel
tot privatisering van het tenniscomplex. De
vereniging werd voor de keuze gesteld om
voor ƒ200.000,- het complex over te nemen,
ofwel geconfronteerd te worden met een aan
zienlijke huurverhoging. Uiteindelijk nam de
vereniging in 1987 voor ƒ70.000,- de opstal
len over van de gemeente en werd de bijbeho
rende grond voor dertig jaar in erfpacht
overgenomen met een jaarlijkse 'last' van ƒ1,-.
Ook in 1987 viel het besluit om de vijf Mateco-
banen te vervangen door vijf kunstgrasbanen.
Begin jaren negentig volgden plannen tot
verdere uitbreiding van het aantal banen en
mede in relatie daarmee tot nieuwbouwplan-
nen van het clubhuis op een meer centrale lo
catie. Nieuwbouw bleek op dat moment
financieel niet haalbaar; aanleg van twee
nieuwe gravelbanen (tien en elf) na over
name van een deel van de speelweide, bleek
wel mogelijk. Na allerlei kleinere opknap
beurten van het clubhuis, werd begin jaren
2000 besloten tot nieuwbouw.
In 2010 was de noodzakelijke vervanging
van enkele kunstgrasbanen het begin van een
ingrijpende herinrichting en vernieuwing
van het complex.
Kort na de start van de voorjaarscompetitie
2012 kon de vereniging gebruik maken van
vier nieuwe kunstgrasbanen. En dat niet al
leen. Ook een nieuwe minibaan met oefen
muur, extra verlichting, opgeknapte
fietsenstalling, nieuw hekwerk, nieuwe be
planting en nieuw terrasmeubilair. De ge
meente vond dat ze niet achter kon blijven bij
een dergelijke vernieuwingsslag en paste de
omliggende infrastructuur aan tot een turbo
rotonde en een fietstunnel in de route Van
Loonstraat-Middelzeelaan.
Bijzondere leden
Alle leden en oud-leden zijn bijzonder, de
een echter nog net iets meer dan de ander.
