Lcovo.'in} LA.il
de eerste naam Anna, genoemd naar de Britse
Queen Anne, die daar speciaal toestemming
voor gaf. De Oranjes waren immers verwant
aan de Stuarts in Engeland. Zo dacht Johan
Willem Friso zich verzekerd van Engelse on
dersteuning in de Oranjebelangen.
Het grote drama in juli 1711 maakte een
abrupt eind aan het prille huwelijksgeluk van
Johan Willem Friso en Maria Louise. Terwijl
Maria Louise in verwachting was en Johan
Willem Friso nog altijd op het slagveld ver
keerde, was er een doorbraak tot stand geko
men in de zaak omtrent de erfenis. Johan
Willem Friso liet echter de zakelijke familie
belangen over aan zijn schoonvader, land
graaf Karl van Hessen-Kassel, maar aangezien
Maria Louises moeder net was gestorven,
moest de stadhouder zelf naar een bijeen
komst in Den Haag om er de koning van Prui
sen te ontmoeten. Op weg van het slagveld
naar Den Haag, bij het oversteken van het
Hollands Diep, kwam hij in een storm terecht
en raakte hij in de golven en verdronk. Hij
was nog net geen vierentwintig jaar gewor
den. Maria Louise, eveneens drieëntwintig
jaar, bleef alleen achter.
De diepgelovige prinses zou vierenvijftig
jaar weduwe blijven. Al die jaren zette zij zich
in voor de belangen van de Oranjes. Ander
halve maand na de dood van Johan Willem
Friso werd een zoontje geboren, de toekom
stige stadhouder Willem IV.
Maria Louise had gedurende haar hele
leven noodgedwongen maar één doel, dat
waren de belangen van haar zoon. Hij moest
op een dag de algemeen stadhouder van de
hele Republiek der Verenigde Nederlanden
worden. Alles wat zij ondernam, stond in het
teken van de positie van het Huis van Oranje
om die op een dag weer volledig in te nemen.
Zorgen waren er vele, ten eerste om haar
kinderen. Dochtertje Amelia was, wat we nu
zouden noemen, depressief van aard. Maria
Louise hoopte dat wanneer zij eenmaal ge
trouwd zou zijn, Amelia haar bestemming
zou vinden. Het tegendeel zou gebeuren.
Amelia's man zou ook jong sterven en ze
bleef achter met twee kinderen en zou haar
leven lang geestesziek blijven. Zij werd een
De Slag bij Malplaquet op 11 september 1709
groot gevaar voor haar omgeving en daarom
werd ze de rest van haar leven opgesloten in
het slot in Durlach, bij haar schoonfamilie, de
markgraven van Baden.
Ook zoon Willem Carel Hendrik Friso
baarde Maria Louise grote zorgen. Zijn ge
zondheid was zwak. In tegenstelling tot zijn
zuster gaf hij blijk van een positieve levens
houding en hij was intelligent. Zolang de
jonge Willem Friso nog niet de leeftijd had
om geroepen te worden tot het stadhouder
schap, was Maria Louise voogdes, wij zouden
nu regentes zeggen. Dat zou twintig jaar
duren. In die tijd hield Maria Louise haar kin
deren dicht bij zich en toen Willem Friso de
leeftijd bereikte om te studeren, studeerde hij
eerst in Franeker en net als zijn vader vertrok
hij voor het vervolg naar Utrecht.
Financiële en andere problemen
Er waren grote financiële problemen.
Schoonmoeder Henriëtte Amalia had als een
ware prinses geleefd en veel uitgegeven. De
Friese Staten waren niet echt ingenomen met
deze prinses. Er waren grote schulden. Het
was Maria Louises taak om flink te bezuini
gen, wat ze ook deed. Bovendien, de familie
wist al die jaren niet of de Oranje-erfenis nu
wel of niet aan hun toebedeeld zou worden.
Personeel werd ontslagen, op het huishoud
boekje werd flink bespaard en daarom kreeg
Maria Louise ook al gauw de naam dat ze wel
erg zuinig en vroom leefde. Zij had er overi
gens ook geen behoefte aan om een rijk hof
leven te voeren, maar hoofdzaak was dat het
geld haar ontbrak. De Staten konden dit wel
waarderen en zij zagen al gauw in dat het
haar menens was.
In Friesland waren vooral in de landbouw
veel oorzaken voor een crisis gedurende het
regentschap van Maria Louise. Er heerste nog
al eens veepest. Er waren overstromingen en
ft t r fit - (hlftJt//,
