LeOVdLT^ LA.il
oud. Nu had Maria Louise haar zoon ook nog
aan de dood verloren. Het verdriet was groot.
Haar schoondochter Anna van Hannover kon
evenmin het verdriet over haar man verwer
ken en de vrouwen begrepen elkaar nu wat
beter dan ooit. Anna was gouvernante van de
Republiek geworden voor haar minderjarige
zoon, Willem V, maar ook Anna kon de taak
niet aan en zij stierf in 1759, 49 jaar oud.
De Staten van Friesland waren er als de kip
pen bij om Maria Louise, die teruggetrokken
in Leeuwarden leefde, wederom te vragen het
regentschap op zich te nemen, nu voor haar
kleinzoon, Willem V. Ze wilden voorkomen
dat de vreemde hertog van Brunswijk, net als
in Holland, ook hier voogd of regent zou wor
den. Dit was nog nooit vertoond, een prinses
weduwe die eerst voor haar zoon en dan voor
haar kleinzoon als regentes optrad. In totaal
heeft zij nog eens zeven jaar het stadhouder
schap waargenomen, dus in totaliteit zeven
entwintig jaar.
Juist in die periode waarin ze lang niet
meer alles aan kon, waren de moeilijkheden
niet van de lucht. Nog meer landbouwcrises,
grote armoede door de economische tegen
slagen en het verschil tussen de standen
werd alsmaar groter.
Tot het laatste heeft Maria Louise zich ge
kweten van haar taak. De laatste zondag dat
ze nog naar de kerk ging, midden maart 1765,
was het verschillende mensen opgevallen dat
ze aan het eind van de dienst, staande vele
mensen had begroet. Ze groette iedereen op
vallend vriendelijk. Zo was men het gewend
geweest. De prinses-weduwe uit het verre
Kassel, die er altijd was. Een echte landsmoe-
der, die vriendelijk voor iedereen bleef.
Op dinsdag na Pasen, 9 april 1765, stierf zij.
Haar vier kleinkinderen die ze zo lief had, en
waar ze tot op het laatst ook mee correspon
deerde, waren de enige directe familie, afge
zien van haar dochter Amelia, die nog altijd
afgezonderd leefde in Durlach en waar geen
contact mee mogelijk was. Ze wilde niet ge
balsemd worden en ze werd niet opgebaard.
Karaktereigenschappen
Waar en wanneer nu precies de naam Marijke
7
Naar de tijd van Maria Louise ingerichte stijlkamer in het Princessehof. Foto: Ruben van Vliet
Meu ontstond, is moeilijk te achterhalen. Be
kend is dat ze vriendelijk tegen iedereen was.
Een Engelse hofdame, die meekwam met
Anna van Hannover, omschreef haar als 'very
civil', erg burgerlijk, wat ook wel iets zegt
over haar houding.
Over Maria Louise valt nog heel veel te ont
dekken en te schrijven. In haar politieke op
treden was ze lang niet altijd sterk, ze moest
ook wel voor fouten worden behoed. Haar
brieven geven nu niet echt de indruk dat ze
intelligent was, in haar Frans zitten veel fou
ten en ze knoeit wel wat vaak in haar hand
schrift. Ze klaagt veel over haar gezondheid
en in haar vroomheid vergat ze wel eens dat
anderen er anders over dachten. Maar voor
haar kinderen was Maria Louise een en al be
grip en ook voor het dochtertje van vriendin
Henriëtte was ze altijd erg meelevend en be
gripvol.
De grote kracht van Maria Louise was haar
betrokkenheid, haar vriendelijkheid en haar
vermogen mensen aan zich te binden. Daar
naast moet ze, dat kan niet anders, een grote
uitstraling hebben gehad die mensen heeft
geraakt en door haar charmes wist ze veel te
bereiken.
De Leeuwarder Courant kwam met een extra
bijlage, toen op donderdag 13 juni 1765 de
lijkstatie en bijzetting in de Jacobijnerkerk
plaatsvond. De stad stroomde vol, zo'n grote
plechtigheid voor een bijzetting had men nog
nooit eerder beleefd.
Van haar familie was niemand aanwezig.
Het was de laatste keer dat de hofstad Leeu
warden een waarlijk vorstelijke gebeurtenis
binnen de stadspoorten had.
