Lcovo.'in} LA.il
Vrijheidsplein, bijna gereed, gezien vanuit de flat aan de Eikenstraat in 1965
Foto: Sj. Andringa
ik dat om naar de flat in Heechterp te gaan.
Haar graf ligt in Ureterp, maar ik wilde haar
hier bezoeken, met de twee woningen op de
zesde en de achtste als denkbeeldige gedenk
stenen. De opluchting was groot, toen ik
hoorde dat plannen voor sloop van de Eiken
flats niet doorgingen: daarmee zou niet al
leen mijn tante helemaal zijn verdwenen,
maar ook de eerste hoogbouw van Leeuwar
den verloren zijn gegaan.
Geschiedenis blijft
Het laatste bezoek aan de Eikenstraat was nog
meer bijzonder, ditmaal was mijn zoontje
mee en een van de Leeuwarders die we deze
dag spraken, bleek in de tweede flat aan de
Eikenstraat te wonen, de flat achter die van
mijn tante. Hij was stomverbaasd dat een
Amsterdammer zoveel van zijn stad weet, net
als de Leeuwarders die ik in Amsterdam
sprak dat waren. Maar geschiedenis wordt al
tijd verteld. Geschiedenis blijft. En dit is een
geschiedenis om te koesteren.
Mijn zoontje en mijn oudtante hebben el
kaar nooit gekend, maar het was leuk hem bij
de flat te vertellen over de tijd dat ik zijn leef
tijd had, we zo even samen kind waren.
Ook de flats zijn veranderd. Onlangs zijn de
galerijen vervangen. Op internet circuleert
een spectaculair filmpje daarover. De vroeger
met een schuifdeur vrij toegankelijke flats
zijn tegenwoordig vergrendeld. De ingang is
veel groter en er is een stuk aangebouwd. Flat
drie heet nu Fiersicht, flat twee Heechsicht.
De flat van mijn tante heet nu Frijsicht. Voor
dat ik bij mijn laatste bezoek de flat de rug
toekeerde en verder liep, gingen mijn ogen
van de zesde naar de achtste etage. Het leek
even of ik op de zesde mezelf als klein jochie
weer tenten op het balkon zag bouwen en
tante Alice op de achtste met haar glaasje
wijn over de stad zag kijken.
Frijsicht. Ze hadden het gebouw geen be
tere naam kunnen geven.
Gezicht vanuit Lekkumerend op de Groningerstraatweg en de flats aan de Eikenstraat, oktober 1990
Foto: Leeuwarder Courant
