Lcovo.'in} LA.il
Van west naar oost
De gemeente kwam in 1990 met het aanbod
aan Lions om te verhuizen naar het Kalver-
dijkje-zuid. Door een herinrichting van het
sportcomplex aldaar kwamen een speelveld
en een trainingsveld beschikbaar. Een kleed-
en wasgebouw was reeds aanwezig (in gebruik
door Nicator), voor een nieuw clubhuis stelde
de gemeente in verband met het noodgedwon
gen vertrek, maximaal ƒ250.000,- beschik
baar. Dat was niet voldoende, maar door veel
inzet van de leden werd het clubhuis gereali
seerd. Handig zo'n club met dakdekkers, stu
kadoors, een verwarmingsmonteur, lood
gieters en diverse straatmakers. En dan heb
ben we het nog niet eens over de jarenlange
ondersteuning door het Leeuwarder Schoon
maak Bedrijf.
Op 15 februari 1992 volgde de afscheidsparty
in clubhuis De Treffer; de Nieuwe Treffer werd
precies twee weken later in gebruik genomen.
Adres van het nieuwe complex, je verzint het
niet: Kalverdijkje 66. In de volksmond: sport
park Lionello.
Met gemengde gevoelens werd afscheid ge-
nomen van het knusse Marnixveld, maar de
betere mogelijkheden op de nieuwe locatie
verzachtten de pijn. Bovendien konden spe
lers en toeschouwers ook vanaf het nieuwe
veld direct het clubhuis in.
In 2013 kwam de gemeente met een nieuw
herinrichtingsplan voor het zuidelijk deel van
sportcomplex Kalverdijkje. De drie betrokken
voetbalverenigingen (Lions, Nicator, Fla
mingo, samen goed voor meer dan 500 leden),
zouden drie van de vijf wedstrijdvelden kwijt
raken in verband met de komst van rugbyclub
Greate Pier en het veldentekort van hockeyver-
eniging MHCL. Lions zou in dat geval haar
hoofdveld kwijtraken met alle gevolgen voor
reclame-inkomsten, het clubhuis en het uit
zicht vanuit dat clubhuis en vanaf het terras.
Door sportieve en politieke druk werden de
plannen gewijzigd. Greate Pier was bereid aan
de Langdeelstraat te blijven, MHCL kreeg een
extra veld op de plaats waar Flamingo speelde,
en Flamingo zou verhuizen naar de accommo
datie van Nicator en Lions. Voor Lions dus be
houd van veld, clubhuis, kleedruimte en de
beschikking over een trainingsveld.
Kleedkamer Marnixveld met vlnr: Henk de Haan,
Paulus Braaksma en Fokke van der Meulen
Collectie Walter Kromhout
Club en ontwikkeling
Al vrij snel na de oprichting bleek dat de 'H'
van HSC Lions niet langer houdbaar was. Door
de avondtrainingen en de wedstrijden in het
weekend, verlieten veel spelers die in de ho
reca werkzaam waren, de club. Lions werd een
'open' vereniging en onderscheidde zich (op
dat vlak) niet meer van de andere Leeuwarder
voetbalverenigingen.
Het aantal leden is door de jaren heen erg
wisselend geweest. Vaak zo rond de 80, soms
krap aan 50, de laatste jaren ruim 150. In 1983
was er een daling van 90 leden naar 60 door
uitschrijving van leden 'die regelmatig niet op
kwamen dagen'. Opvallend veel leden uit de
eerste 20 a 25 jaar van het bestaan van de club
kwamen uit De Meenthe en omgeving en Lek-
kumerend. De 'ronselpraktijken' van secretaris
Henk de Haan (toen wonend aan De Meenthe)
hebben daarin ongetwijfeld een rol gespeeld.
Zo las zijn buurman Ronald Tanahatoe bij toe
val in het clubblad dat hij lid was geworden...
Halverwege de jaren zeventig werd actief in
gezet op het binnenhalen van jeugdspelers.
Door allerlei publicaties, acties en jeugdmid-
dagen, volgden al snel 25 inschrijvingen. Nog
geen jaar later moest zelfs door de meer dan
80 seniorleden, bijna 30 jeugdleden en slechts
één Marnixveld, een ledenstop worden afge
kondigd voor senioren. Een paar jaar konden
diverse (maximaal 5) jeugdelftallen worden
samengesteld. Helaas moest in 1982 alweer af
scheid genomen worden van de jeugdafdeling,
Receptie 25-jarig bestaan, met voor de tafel Hans Kemper, achter de tafel Fokke van der Meulen,
Anne Maurits, Paulus Braaksma en John Tombal
Collectie Walter Kromhout
