Nieuws van Monumentenzorg en Archeologie
EgKSf1™*1
Rt&SjS
LcoVO-'t^La.^:
37
Archeologie in Wilhelminapark Grou
Het Wilhelminapark in Grou krijgt in 2016 een
grondige renovatie. Wandelpaden worden op
nieuw aangelegd, de vijvers hersteld en ook de
beplanting gaat 'op de schop'.
Het park is in 1895 door tuinarchitect Gerrit
Vlaskamp aangelegd. Een kenmerkend onder
deel van het park zijn de niveauverschillen.
Met het uitgraven van de vijver kwam er na
melijk grond vrij die werd verwerkt tot heu
vels op strategische punten, zodat er vanuit de
randen van het park uitzicht over het land
schap was. In 1898, na de kroning van konin
gin Wilhelmina, kreeg het park de naam
Wilhelminapark.
De voorgenomen herinrichting beslaat een
groot oppervlak en gaat een dusdanig grond
verzet inhouden dat eerst archeologisch on
derzoek noodzakelijk is. Het terrein heeft
namelijk in het bestemmingsplan een 'dub-
belbestemming archeologie', omdat er kans is
op het aantreffen van archeologische resten.
Er was hier nog niet eerder archeologisch on
derzoek gedaan.
Eind 2015 is een inventariserend archeolo
gisch booronderzoek uitgevoerd in het park.
Dat had als resultaat, dat er in de noordwest
hoek resten van een terp aanwezig zijn. Er zijn
vrij dicht onder het maaiveld terplagen aange
boord met een dikte van een halve tot ruim
een meter. Op basis van het aangetroffen aar
dewerk, typerend voor de Ijzertijd-Romeinse
tijd (800 voor Chr-450 na Chr), kon vastge
steld worden dat de terp in deze tijd ontstaan
is. Bewoningsresten uit de Middeleeuwen zijn
in de boringen niet aangetroffen, maar kun
nen ook op deze terp aanwezig zijn. Aange
troffen baksteenfragmentjes wijzen in elk
geval op latere bewoning, vanaf 1500 na Chr.
De werkzaamheden in het deel van het park
waar de terp gelokaliseerd is zullen vanwege
hun geringe omvang begeleid worden door
amateurarcheologen van de werkgroep arche-
ologie van de Historische Vereniging Aed
Levwerd.
Herontdekking 17e-eeuwse gevel
In een opslag van het Fries Museum is een
poosje geleden een verrassende (her)ontdek-
king gedaan. Tientallen gebeeldhouwde
bouwfragmenten blijken tezamen een bijna
compleet zandstenen geveldecoratiepro
gramma te vormen: van een voorgevel van een
laat-zeventiende-eeuws pand aan het Droe-
vendal in Leeuwarden, dat in 1958 moest wij
ken voor uitbreiding van het PTT-telefoon-
kantoor.
Het Fries Museum had tot
enkele jaren geleden de julia-
naschool aan de Tweebaks-
markt in gebruik als
depotgebouw. In 2014 is het
schoolgebouw overgedragen
aan een nieuwe eigenaar, die
het heeft verbouwd tot appar
tementen. Tijdens het ontrui
men van het depot kwam een
verzameling divers beeld
houwwerk tevoorschijn,
waaronder (delen van) stich
tingsstenen en grafzerken.
Nadere bestudering bracht
aan het licht dat een deel van
de fragmenten overduidelijk
bij elkaar hoorde. Min of
meer bij toeval stuitte ie
mand op een oude foto van
een woonhuis aan het Droe-
vendal, waarop overduidelijk
de zandstenen onderdelen te
herkennen waren: basemen
ten en kapitelen van gevelpi
lasters, waterlijsten en
dergelijke. Alleen een zestal
leeuwenkoppen ontbreekt.
Het bewuste pand is ver
moedelijk kort na 1681 gebouwd. Opdrachtge
vers waren johannes Mensenburgh en Aeltie
van Wijngaerden. Hij was 'commijs der finan
ciën van Frieslant en vroedtschap der stede
Leeuwarden'. De gevel in Hollands-classicisti
sche stijl die zij voor hun nieuwe woonhuis
lieten optrekken, paste bij de heersende mode.
In 1940 is een bijzondere houten binnen
poort uit hetzelfde huis al overgebracht naar
het Fries Museum. Dit poortje draagt een alli
antiewapen van het echtpaar. De gevelonder
delen volgden in 1958. Een interessante vraag
is, wat er in de toekomst met de fragmenten
zou kunnen worden gedaan.
In het midden het pand Droevendal 20, omstreeks 1940
