waarbij twee mensen om het leven kwamen:
de 45-jarige bewoonster Jantina Westra en de
brandweerman Jan Tinga. Miwaco was zijn
testcase als brandweercommandant: de eerste,
grote, onoverzichtelijke, brand. 'In de binnen
stad. Daar lig je wakker van. Ben je bestand
tegen de spanning, neem je correcte beslissin
gen? Het ging goed. Trouwens, het is een won
der dat toen geen doden zijn gevallen. Ik heb
mensen over de daken zien vluchten.'
Brand van niks
De dood van zijn brandweercollega heugt hem
als de dag van gisteren. 'Op 13 maart 1980. Die
datum staat in mijn geheugen gegrift als ge-
beiteld in steen. Het was eigenlijk een brand
van niks. Het vuur was al grotendeels bestre
den toen we hoorden dat er nog een kind bin
nen zou zijn. Twee man gingen de trap op om
te controleren, Jan Tinga en Anne Dekker.
Toen ze bijna boven waren, werden ze plotse
ling ingehaald door een gaswolk die spontaan
tot ontbranding kwam. Dat gaf een drukgolf en
een enorme temperatuurstijging, waar de be
schermende kleding niet tegen bestand bleek.
Dekker kon dwars door een raam naar buiten
springen en is door collega's opgevangen. Hij
was te heet om beet te pakken.'
Lichamelijk liep deze brandweerman geen
schade op. Maar in latere jaren bleek hij aan de
gebeurtenis een zogeheten posttraumatische
stressstoornis (PTSS) te hebben overgehou
den, destijds een tamelijk onbekend ver
schijnsel. Een externe deskundige attendeerde
de korpsleiding op deze verklaring voor zijn
veranderde ('cynisch') gedrag. 'Met hulp van
een psychiater is hij langzaam weer bij de wal
opgeklauterd.' De inspectie voor het brand
weerwezen deed onderzoek naar de dood van
Tinga en concludeerde dat de brandweer niets
viel te verwijten. Van Meegdenburg: 'Brand
kun je nooit vertrouwen. Het is een dyna
misch proces. En honderd procent veiligheid
bestaat niet.'
De ravage na de verwoestende brand die was ontstaan in de Miwaco aan de Voorstreek op 16 juni 1977.
Op de foto de situatie gezien vanuit de Sacramentsstraat Foto: Friesch Dagblad
