Under liet klokje
6
ET nkele trouwe bezoekers van de bij-
komst onder het klokje waren begin
Juni een paar dagen niet verschenen. Nu
ze, in het warme middaguur, weer van de
partij waren, luidde haast vanzelfspre
kend de vraag:
„We hewwe jum een paar dagen mist,
mannen. Hoe kwam dat su?"
Rein: ,,'t Is één Juni weest en dan weet
je 't wel!"
August: „Ik begriep ut nog niet, mar 't
sal em wel an mij lége".
Willem: „Dou fist seker nooit, August,
hé?"
Dorus: „Ah, mar nuttuurluk. 1 Juni
mocht er weer fist wudde".
Rein: „Nou en of, en we hewwe se raakt
mannen. Niet sünich".
Manus: „Wie sal 't haste swere fan jim-
me? W ie hét de grauwste uut et water
slagen... Met de mon dan".
Willem: „Dou begriepst seker wel Bril-
tsje, dat as jimme der sü onder stane,
der foor ons gien sent aerdichheit an is".
Rein: „Je liege bij foor baat al. We hou-
we mooi de bek dicht".
August: „Fissersferhalen kenne soms
mooi we ze, om mij hoeve jimme niet stil
te blieven".
Dorus: „We binne allemaal oek wel es
wat te opgelopen mannen. Manus wü
een grapke make en Rein sit inne tied
fan een mum boven oppe kast en dan
is 't los. Sand er over mannen. We hew
we een heel stuk fan 't leven had. dat
we mutte nou niet fan een wurm een
olifant make".
Willem: „Der is heel wat folk op pad
weest, die eerste nacht. Mien wek kerke
iiep om fijf uur af, mar ik was een laat-
kommer, daar staan 'k je borg foor".
Rein: „Ik sat om fijf uur al naar mien
dobberke te kieken, en ik had al twee
keer knap biet had".
Liuwe: „Ik het de laaste jaren nooit
meer deen, maar froeger wak oek een
groot lief hebber. Eerst musten je der
enden foor klettere, maar later kwam
de fiets".
Willem: „Mien maat en ik gongen altied
op ien fiets. Ja, niet bij mekaar achter
op, hoor".
Rein: „Hoe dan, op e stang, die grote
kerels? Dan konnen je 't stuur ommers
nooit één keer goed draaie".
Willem: „Né, Flewielene, nog anders. We
troffen mekaar, sak mar segge, bij de
drie bruggen, waar froeger de sakke-
dragers oek stonnen. Dan liepen we over
de oude Rieksbrug de swarte weg uut.
Nou, dan stapte mien maat op en ik liep
deur. As hij een gesicht fèr fut waar,
staptie af en sette de fiets ergens del
en sjeifelde fedder. As ik bij de fiets
waar, stapte ik op, reed na èen skoftsje
mien maat foorbij en sette een mooi end
teerder de fiets weer in een bosje.
Dörus: „Hoe lang gong dat su deur,
Sterke? Tot 'e Hoge brug?"
Willem: „U e fisten wel inne Bonkef aart
en wel op 'e Wielen en een enkele keer
oek wel inne Griwwus".
Liuwe: „Wij gongen faak de kant van
Weidum uut en Oosterwierum. Ik bin
wel met knapen tuuskomen".
August: „Ik hew ut nooit deen, mar ut
hét mie altied wel mooi toeleken. Süden
wij nog niet es met óns allen uut fissen
kenne?"
Liuwe: Mij niet sien. Mien wrak lief
waag ik niet in een bootsje. 't Sü dij
oek raar teugenfalle, Auguust".
Rein: „En 't kost oek senten, .ionkje.
Denk an Drees".
August: „Awwe lope, hoewe gien boot
en we kenne brood en koffie metnimme".
Willem: „Mar hestou een angel? En een
snoer? En haakjes?"
Rein: „En dat kost allemaal geld. Dat
sal August foor één of twee keer in 't
jaar begrote".
August: „Ja, daar hak niet an docht.
Wai ist al wat niet, je mutte ju as
Dreesmantsje alle freugden ontsêge".
Manus: „We hadden oek nog wat ferge-
ten, wat niks kost. Der mut oek wat
anne haak. Wurmen binne f er gees".
Rein: Oek foor de mantsjes fan Drees,
ha, ha, ha!"
Willem: „Das oek wel suk mooi werk,
wurmen soeke".
Dorus: „W uust wel love, Willem, dat ut
mie altied wat angrezen het, die vieze,
glieberige pieren?"
Liuwe: „Dou bist toch niet een jonge
meid, wel? Wij hewwe se wel tussen 't
brood hat. Lekker beppe, sükerböle!"
Dorus: „Skei uut, Liuwe. Né as ik fis se
sü, dan dee 'k ut met deeg. Mar gien
pieren anne haak. Jakkes, nee!"
Willem: „Een goeie fisser fist met maaien
of wurmen. Punt".
Manus: „Dat angelspul en snoereguud is
seker oek heel wat duurder as in ons
jonge jaren?"
Willem: „Ja, dat skeelt nog al) even.
Och alles is duurder wudden, de rokerij,
de koffie enne thee, en 't fissersark oek.
Nou hoe je dat niet elke week an te
skaffen, su ist oek wel weer..."
Rein: „Hé Dorus, wat staastou der in
lenen flauw te gniezen".
Dorus: „Och, jonge, ik mut denke an
een ome fan mie, die middus na eten
altied een knipperke dee. Dat waar oek
een eerste klas fisser, die su lol fan de
fisserij sat, dat ie, wanneer ie droomde,
fan fissen droomde. Ik s/en em nog sit-
ten in 'e grote stoel, 't briltsje op 'e
neus. En daar gnees ik nou om, want hij
sei altied: Ak een knipperke maak hou
'k de fok op, want dan kannik wattik
droom wat beter sien; anders ontkomt
mie te feul..."
Dorus had succes met deze annecdote en
overmoedig geworden verklaarde hij nog
een mooi verhaal te kennen, dat ook
verband hield met het tot dusverre 6e-
handelde.
Manus: „Fertel op Dikke, dat ferhaal
mutte en salie we hore. Waar of niet,
mannen?"
Algemene instemming.
Dorus: „Best jonges, best hoor. Jim krije
mien ferhaal te horen. Ik kan niet su
goed fertelle as, onze Sterke, mar dat
kank oek niet helluppe. Sak dan mar?
Willem: „Fooruit met de geit, Dorus!"
Dorus: „As jonge woonde ik op 't Fliet,
inne buurt fanne Dijkshoek, wat de jon
ges de Düvelshoek noemden".
Rein: „Daar hadden je de segaremakers
oek!"
Dorus: „Just Rein, daar waar 't. Wij had
den een buurman, die loof ik bij Mouw-
vesje inne losse ploech sat. Af dattie op
't oliefubbriek werkte, daar wik af weze".
Liuwe: „Dou bedoelst het oubrandde
fubbriek, waar froeger de tweede Popke-
brug waar".
Dorus: „Krekt seun. Mar 't geeft oek
niks waar die fent werkte, dat het mette
saak niks te maken. Die kerel las altied
deetektievehoekjes en Wild-Westrómans.
Ut waar eten en drinken foor urn. Tot
diep inne nacht sat die knaap te lezen,
een gewoon meens sü der stapelgek fan
wudde".
Manus: „Mar wat hét dat nou met lis
sen te maken, Dorus?"
Dorus: „Sast wel hore. Deur al die le-
z er ij konnie savus nooit inne slaap kom-
me en droomdie alles bij mekaar".
Rein: „Haddie de bril der bij op?"
Dorus: „Né, dat niet. Azzie dan niet in
ne slaap komme kon, lieppie nog een
blokje om. Mette kop fol moorden".
Willem: „Sun fent sajju met troud weze".
August: „Stil nou mannen, laat Dorus
nou deurgaan".
Dorus: „Op een avund hattie een heel
kombooiboek, wel su dik as een biebel,
uutlezen, dat hij docht: ik kruup drekt
mar niet op bed. Ik gaan nog een slagje
om".
Rein: „En nog mar nooit gien fissen of
su".
Dorus: ,,'t Is oek gien fisferhaal. Mar
