Begin van de uitverkoop: een merkwaardige dag DftomUcdcty tetyihl de> oym-Unin Allemaal in de rij VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN Vaste klanten om utens Wilt u gireren? w f 9V All es moet weg, zelfs de winkeljuffrouw Redactie, administratie en advertentieafdeling Vredeman de Vriesstraat 1 a.d. Emmakade Telefoon 20302 Postgiro: 98 10 62 Bankrelaties Raiffeisenbank Amsterdamsche Bank N.V. 'T KLEINE KEAHT5JE Een uitgave van Fenno Schoustra's Publiciteitskantoor Vredeman de Vriesstraat 1 aan de Emmakade - Leeuwarden Abonnementsprijs f 2,90 per half jaar f 5,80 per jaar v. h. buitenland f 7,50 per jaar Losse nummers 40 cent EERSTE JAARGANG - NUMMER 8 Verschijnt eenmaal in de veertien dagen 13 JANUARI 1965 Het begin van de uitverkoop is in alle opzichten een zeer merkwaardige dag in ons Nederlandse distributie apparaat. Het is een markante dag, om de woorden van staatssecretaris J. A. Bakker te bezigen. Nog niet zo heel lang geleden speelde de wet betreffende de uitverkopen en opruimingen in de Tweede Kamer een belang rijke rol, namelijk in de zitting 1962-63. Er zijn vele harde noten gekraakt, parle mentair hard dan. Aan de orde was een wijziging in de wet van 1956. De strijd ging hoofdzakelijk tussen het Hoofdbedrijfschap voor de detailhandel en de regering, die niet van plan was de zogenaamde 'voorkeurdagen' aan de kapstok te hangen. Waar komt het begrip Uit verkoop eigenlijk vandaan; Uitverkoop in de zin van wat wij er nu onder verstaan? De wet van 13 september 1935, regelende uitverkoop en op ruiming voor het kleinbedrijf, was er op gericht juist in de crisisjaren voor de oorlog een zekere ordening te krijgen in de oneerlijke concurrentie, die in die jaren zo bijzonder weelderig tierde. Velen zul len zich nog de zogenaamde „vliegende winkels" herinne ren. Deze „winkels" verhuis den telkens naar een andere plaats, waar dan opnieuw een uitverkoop werd gehouden om op deze manier een oneer lijke concurrentie te plegen. Het doel van de wet van 1935 was orde te scheppen in be staande misstanden. Onze uit verkoop en opruiming, zoals wij die nu tweemaal per jaar kennen dateert dus van 1935. Toen althans is er een begin mee gemaakt. In 1956 werd alles nog meer in banen ge leid. De wet van 1935 regel de alleen de ergste uitwassen, maar bleek niet in staat op te treden tegen verstoringen van een ordelijk economisch verkeer. In 1956 komt de nieuwe wet: „Het is verboden zonder ver gunning van de Kamer van Koophandel en Fabrieken in de uitoefening van kleinhan del of ambacht een verkoop openbaar aan te kondigen on der de aanduiding „uitver koop" of „opruiming" dan wel onder een andere aanduiding, waardoor bij het publiek re delijkerwijs eenzelfde indruk als door een dier aanduidin gen kan worden gewekt". De minister bepaalt wel twee tijdsruimten in het jaar dat de middenstand geen vergun ning behoeft te vragen. Deze tijdsruimten omvatten ieder ten hoogste negentien werk dagen. Dit zijn dus onze ver trouwde uitverkopen in janu ari en juli geworden. De winkelman mag deze da gen annonceren met Uitver koop of Opruiming, maar hij moet wel uitkijken, dat hij dit niet eerder doet dan op de eerste dag van de uitver koop. Hij mag het wel eerder doen, maar dan moet op het biljet duidelijk leesbaar de aanvangstijd vermeld zijn. Het publiek mag namelijk niet de idee krijgen, dat de uitver koop reeds is begonnen. De wet laat enige ruimte open voor zogenaamde „voor- keursdagen". Deze voorkeurs- dagen zijn bedoeld als een speciale service van het be drijf tegenover zijn cliënten. In deze dagen kunnen de klanten dezelfde goederen te gen dezelfde prijzen krijgen als tijdens de eigenlijke op ruiming. De zakenman mag zich echter alleen richten tot de vaste klantenkring en dit mag niet in het openbaar ge beuren. De cliënt mag dus al leen benaderd worden via brieven en circulaires. Vooral deze mogelijkheid in de wet heeft reeds vele tegenstanders naar de pen doen grijpen. Wanneer de bedrijven zich inderdaad alleen maar wend den tot hun vaste cliënten was er geen vuiltje aan de lucht, maar het gebeurt ook vaak, dat men adres- en tele foonboeken raadpleegt. Zo kan het gebeuren dat een persoon drie uitnodigingen van modehuizen krijgt gebruik te maken van de voorkeurs- dagen". De gevolgen van deze voorverkoop zijn echter nog nooit van die aard geweest dat de eerste openbare uit verkoopdag er minder om is geweest. De staatssecretaris wilde de ze mogelijkheid dan ook open laten en er niet meer aan tor nen, ondanks het negatieve advies van het Hoofdbedrijf schap der detailhandel. Helt bedrijf moet de gelegenheid houden zijn geachte cliëniéle te gerieven. Staat deze wettelijke regeling de normale reclame aanbie dingen in het bedrijf niet in de weg? We geloven wel dat de bedoeling van de wetgever bewaarheid is. Er zijn vele uitdrukkingen die bij het pu bliek dezelfde indruk geven als 'opruiming en uitverkoop'. Voorbeelden zijn: „Totale Li quidatie", „Alles moet weg" of een vervoeging van de werkwoorden uitverkopen en opruimen in de geest van „Wij ruimen op". Voorbeelden van aanduidingen waarbij naar het oordeel van de staatsse cretaris niet dezelfde indruk wordt gewekt als door „oprui ming" en „uitverkoop" zijn „coupondagen", „vrijdagkoop jes" en „bijzondere koopje^'. Het gaat hier om gewone re clameaanbiedingen, die door deze wet niet worden getrof fen. Deze wettelijke regeling van uitverkopen schaadt dus de normale reclameaanbie dingen niet. Het is voor de bedrijven dus wel even oppas sen hoe dit gebeurt De abonnee's op 't Kleine Krantsje, die niet in Leeuwarden wonen, hebben dezer dagen een kwitantie aangeboden gekre gen voor het abonnementsgeld over het eerste halfjaar van 1965 plus het aantal in 1964 ontvangen nuinmers maal twintig cent plus de incassokosten. De P.T.T., die deze kwitantie inning verzorgde, heeft een vrij groot aantal abonneei's niet thuis getroffen: deze kwitanties werden nog niet voldaan. De incassokosten (veertig cent per aangeboden kwitantie) komen in deze gevallen evenwel ten laste van 't Kleine Krantsje. De uiterst lage abonnementsprijs van fl. 2,90, die wij ook voor de niet meer in Leeuwarden wonende abonnee's hebben aange houden, kan deze tegenvallertjes niet verdragen. Wij hebben dan ook moeten besluiten, dat het abonnement van LEZERS, DIE BUITEN LEEUWARDEN wonen, voortaan bij VOORUIT BETALING zal zijn. Willen abonnee's, die tot dusver nog niet hebben betaald hun abonnementsgeld per postwissel of per giro overmaken fl. 2,90 in een half jaar of fl. 5,80 in |een jaar; gironummer 98 10 62 t.n.v. 't Kleine Krantsje. Mevrouw Van G., omgeving Leeuwerikstraat, klaagde bij haar vriendin steen en been over rheumatiek. „Kind, met mij was 't laatst niks beter, maar ik heb er wat voor kijk hier, een drankje, probeer dat maar eens." De volgende morgen werd meneer Van G. de stad inge stuurd met het lege flacon netje en met de opdracht om voor de vriendin precies zo'n zelfde flesje te halen. Meneer Van G. probeerde het bij de ene apotheek na de an dere, maar niemand, die nog zo'n flesje voorradig had. Hij begon langzamerhand dan ook al te wanhopen, maar bij de zesde apotheek Sonnega op de Tweebaksmarkt kwam de aap uit de mouw. „Ach meneer" zei de apothe kersassistente, „de fabriek heeft voor dit medicijn juist een andere verpakking geko zen zie maar: er zit nu een blauw papiertje omheen in plaats van een rood, maar het drankje is hetzelfde hoor 14,1-1.HÖB f ■wi ipap B 4 T— V.A - sSK-rs iAMWIW I

Historisch Centrum Leeuwarden

’t Kleine Krantsje, 1964-1997 | 1965 | | pagina 1