'T KLEINE KRANTSJE Nadat we de L.A.C. Frisia al enkele malen kampioen hebben zien worden van de noordelijke tweede klas en we Friesland en Leeuwarden al lieten promoveren naar de eerste klas, zijn we nu met onze geschied schrijving van het Friese voetbal aangeland in het eerste seizoen, waarin de stad Leeuwarden met drie clubs in de hoogste klas vertegenwoordigd was, het seizoen 1923—1924. Met zes plaatselijke ontmoetingen in een en dezelfde competitie beleefden de Friese voet balliefhebbers toen een gouden tijd en we zullen nu eens gaan zien, hoe het toen was gesteld met de krachtsverhoudingen tussen de eerste klassers Frisia, Friesland en Leeuwarden. it Concurrentie groter dan ooit it Sen sationele derby's it Gouden tijd voor het publiek Friesland sterker dan Leeu warden it Frisia door Leeuwarden ge klopt ic Steenbergen scoort tegen z'n zin it Be Quick blijft onoverwinnelijk it Herkent u ze nog, de mannen, die eens voor de L.V.V. Friesland voet balroem vergaarden Nooit eerder was de concurren tie tussen de Leeuwarder clubs dus zo groot als in dat seizoen endat werd al beklemtoond toen er nog maar één wedstrijd voor deze competitie was gespeeld: die tussen Upright en Frisia, welke eindigde in een teleur stellende nederlaag (o-i) voor de Leeuwarders. Een stadgenoot, die zich „een voetbalenthousi ast" noemde, klom toen in de pen en schreef in het pas opge richte Sportblad voor Friesland een ingezonden stukje met o.a. deze fraaie volzinnen: „Toen de uitslag van den gespeelden wed strijd tegen Upright bekend was gemaakt, doorvoer mij bij lezing daarvan een zekere walging je gens het al-oude Frisia, dat, nu zij haar eersten wedstrijd speel de, reeds met een nederlaag naar huis werd gestuurd. Dat zij verdiend of onverdiend was, wil ik maar buiten beschouwing laten, maar dat het eerste elftal met zes invallers vertrok was treurig. En: ik wil mijn betoog niet verder uitwerken, maar dit geef ik u in overweging: Frisianen, denk er om - er be staat op dit oogenblik een groo- te concurrentie Spoedig zou blijken, dat deze concurrentie zich voorlopig bleef afspelen op laag niveau, want na enkele wedstrijden was het al duidelijk, dat geen van de drie Leeuwarder eerste klas sers in deze competitie een be langrijke rol zou spelen: Frisia zou maandenlang fungeren als hekkensluiter, omdat de neder laag tegen Upright door een he le reeks andere teleurstellingen werd gevolgd. Leeuwarden no teerde als debutant ook al meer nederlagen dan overwinningen en Friesland hield het verlies ongeveer even groot als de winst, maar kwam daarmee ook niet in de bovenste helft op de ranglijst terecht. Leeuwarden ging in dit eerste seizoen in de hoogste klas ove rigens zeer verdienstelijk van start door Alcides in Meppel een gelijk spel af te dwingen, een voortreffelijk resultaat want de Meppelers behoorden in deze competitie tot de ploegen, die de toon aangaven en waren vooral „thuis" niet voor de poes - zolang ze dan „thuis" konden spelen, want op een goeie dag verbood de burgemeester van Staphorst in welke gemeente het terrein van de blauwzwar ten lag, het voetballen op zon dag tussen Alcides en ploegen, die van elders kwamen - er mochten voortaan alleen .on derlinge" wedstrijden worden gespeeld. De eerste titanenstrijd tussen Leeuwarden en Friesland, ach ter het Borniapark, betekende natuurlijk een hele sensatie voor het Leeuwarder voetbalpubliek, dat zich de nek aan nekrace van beide ploegen enkele seizoe nen daarvoor nog heel goed herinnerde. Hoewel het op de oktoberzondag van deze strijd aanhoudend regende, stroomde er heel wat publiek naar het Frieslandveld om er de teams in de volgende opstellingen te zien aantreden: Friesland: doel Eerlich; achter Kees Greben en Van Zuylen; midden Geas, Bok ma en Tinga; voor: Jurjen Gre ben, Postma, Leysma, Van der Ploeg en Van der Meulen. Leeu warden: doel: Salverda; achter: Verbeek en Visser; midden Tjellie Delgrosso, Anton Del- grosso en De Groot; voor: Nij- dam, Scheepstra, Steenbergen, Wijtsma en Schaafsma. De eerste de beste Friesland-aan val leverde al een doelpunt van Greben op, maar arbiter Brou wer keurde het af wegens bui tenspel - een minuut later was het toch raak, toen Salverda een hard schot van Leysma achter de doellijn stopte. Een tweede treffer van Leysma bracht de stand nog voor de rust op 2.-0 voor Friesland en niets l<pek er toen op, dat Leeuwarden in dit treffen nog een goed succes zou boeken. Enfin, dat is er dan ook niet meer van gekomen: Fries land won deze eerste plaatselij ke derby met 3-0, omdat ook Frieslands rechtsbinnen Postma de bal nog eens achter Salverda tegen de touwen kreeg. De eerste overwinning van Leeuwarden als eerste klasser was er een op Alcides in de thuiswedstrijd op Schenken schans: onze stadgenoten won nen met 4-2 en dat gebeurde in een strijd met enkele merk waardige incidentjes. Zo kreeg Leeuwarden bij de stand 2-2 van scheidsrechter Turltsma een strafschop wegens haken toege kend, maar Dirk Steenbergen was het met deze arbitrale be slissing kennelijk niet eens en schoot de bal opzettelijk naast. Toen Leeuwarden enkele minu ten later alweer een strafschop kreeg schoot „Steentje" het leer in het net, maar „op aanraden van zijn aanvoerder en tegen zijn eigen zin", aldus het ver slag in de krant. Daarna werd Van Dijk, die voor Scheepstra stond opgesteld, nog het veld uitgestuurd, maar dat gebeurde in die goeie ouwe tijd met de regelmaat van een klok: er ging vrijwel geen week voorbij of de arbiters pasten de strengste maatregelen toe. Drommen publiek trok in deze competitie natuurlijk ook de eerste ontmoeting tussen Frisia en Leeuwarden, waarin de pas gepromoveerde eerste klassers bijzonder geestdriftig van leer trokken en er zowaar in slaag den de good old met 2-1 te ver slaan: een wapenfeit, waarop de roodwitten bijzonder trots kon den zijn. Terwijl Leeuwarden met z'n vaste ploeg in het veld kwam (Mebius speelde nu voor Van Dijk), bracht Frisia de vol gende ploeg op het gras: doel: Overmeer; achter: Nijhuis en fan Kingma; midden: Piet Vis ser, Theo Kingma en Chris Vis ser; voor: Steinvoorte, Knier, Dalhuysen, Van Oostrum en Sprock. Nadat Leeuwarden door Steen bergen de leiding had genomen, maakte Anton Dalhuysen gelijk - een moment later brak deze goalgetter z'n sleutelbeen. In de tweede helft gaf Mebius z'n club de leiding en daarna kon Frisia doen, wat het wou, Leeu warden gaf z'n voorsprong niet meer prijs en won met 2-1. Op diezelfde zondag boekte Be Quick een daverende overwin ning met r2-i op het Winscho- ter Ulpright, maar bij het ho ren van zo'n uitslag sloeg toen niemand tegen de grond: Be Quick had nu eenmaal een on overwinnelijke ploeg en een heel kleine nederlaag tegen de Gro ningers werd in deze dagen door de andere eerste klassers al als een mooi succes be schouwd. Friesland in de goeie ouwe tijd: staande: H. Slotboom, Heerema G. de Weert, B. van Zuylen, U. de Boer, W. Leysma, H. v. d. Ploeg, P. Manie, S. Bokma, H. Tiemersma, J. Greben, C. Knuist, N. Feddes en H. Stienstra. Voorste rij: W. Scheepstra, H. Ge jas, J. Schoustra, M. Knuist en S. van der Meulen.

Historisch Centrum Leeuwarden

’t Kleine Krantsje, 1964-1997 | 1965 | | pagina 1