WIEBELEN OP DE WIND IN 'T TOPJE
VAN DE (78 METER HOGE) BONIFATIUSTOREN
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMH
Een uitgave van
Fenno Schoustra's Publiciteitsbantooz
Vredeman
de Vriesstraat 1
Redactie,
administratie en
advertentieafdeling:
Vredeman de
Vriesstraat i
a.d. Emmakade
Telefoon 20302
Postgiro 98 10 62
Bankrelatie:
Raiffeisenbank
VIJFDE JAARGANG
'T KLEINE KEANTSJE
Abonnements
prijs:
f 3,75 per half
jaar
f 7,50 per jaar
v. h. buitenland
f 10,- per jaar
OSSE NUMMERS
40 CENT
13-ll-'68
NUMMER 91
ABONNEMENT OP 'T KLEINE KRANTSJE
f 3,75 IN EEN HALF JAAR
Waar in Leeuwarden is deze
foto gemaakt - vroegen we
in het vorige Kleine Krant-
sje en zo ooit, dan was het
bij dit zoekplaatje nu eens
echt een zaak van „je zag
het of je zag het niet". Dat
bleek ook uit de binnenge
komen oplossingen: wat nog
nooit eerder voorkwam ge
beurde nu - alle inzendingen
waren goed, er was niet een
fout antwoord bij. De foto
gaf het topje van de Boni-
fatiustoren aan de Voor
streek te zien en de man, die
daar hoog boven de grond
rustig poseerde voor de fo
tograaf, was de heer A.
Koetstra, die als loodgieter
op dit hoogste niveau van
de stad Leeuwarden repara
tiewerkzaamheden moest
verrichten.
Voor sommige abonnee's van
't Kleine Krantsje was het op
lossen van het raadseltje wel
heel erg gemakkelijk, zoals voor
de heer KI. Piekema van de Nij-
lansdyk, die zelf, samen met de
heer S. Willigers, in r954 voor
de Firma Koetstra werkzaamhe
den aan de torenspits heeft ver
richt. Ook dat hoogtewerk is
toen op de gevoelige plaat vast
gelegd en de heer Piekema was
mei 1935 - gemaakt. De toren
lijkt van de straat af nogal spits,
maar boven valt dat genoeg
mee. Toch leuk, dat 't Kleine
Krantsje bijna dezelfde opna
me bezit".
Inderdaad, bijna dezelfde opna
me, maar die wij in 't Kleine
Krantsje afdrukten dateerde niet
van die zondagmiddag in 1935 -
de heer Koetstra werkte er op
zondag niet
zo vriendelijk ons deze foto te
sturen; het is de mooie plaat,
die we graag afdrukken bij dit
verhaal.
Een koud kunstje om het juiste
antwoord te geven was het ook
voor de heer K. Mensinga uit
de Tjerk Hiddesstraat, die ons
twee soortgelijke fotootjes zoncL
„Waar is deze foto gemaakt
vroeg hij ons na. „Nou, van de
bovenste trans Wij zijn er als
Jeugdgroep J. W. (Jonge Werk
man) op een zondagmiddag naar
toe geweest en toen werd deze
foto - het was op een dag in
Niet eenvoudig
De heer S. de Jongh uit de Adri-
aan Brouwerstraat schreef ons:
„De fotograaf stond op de
hoogste trans en richtte zijn
lens hemelwaarts. De vergulde
bol is duidelijk zichtbaar. Daar
boven bevindt zich het gesti
leerde kruis met de koperen
weerhaan. Vele malen heb ik
op deze trans gestaan. Eenvou
dig was het niet. Alleen de
klimpartij was al een onderne
ming. De stenen wenteltrap
voerde tot - naar schatting - 45
meter hoogte. Dat ging nog vrij
gemakkelijk. Dan volgden hoge,
steile ladders met smalle over
stapjes onderweg. Wanneer er
geen ladders meer waren, ging
de laatste etappe van de ene
balk op de andere. Dan volgde
een klein luikje, niet geschikt
voor corpulente figuren. Het
uitzicht, dat zich naar alle kan
ten uitstrekte was prachtig.
Maar het hekje reikte tot de
knieën en bood weinig houvast.
Als het stormde wiebelde het
hele geval. Doch ook als er niets
te wiebelen viel hadden mensen
met hoogtevrees een zware dob
ber. Het waait daarboven trou
wens altijd. De duiven, die de
tussenverdiepingen bevolkten,
hadden blijkbaar geen last van
hoogtevrees. Maar binnen in
de toren, ter hoogte van de drie
klokken, woei het ook eeuwig
durend. De wind blies energiek
door de galmborden, die naar
alle zijden open waren. Hoewel
de architect - Kuypers - vele
kerken heeft gebouwd, vindt de
Leeuwarder toren nergens in
ons land zijn evenbeeld".
Foutloos
Een oplossing waar helemaal
niets op aan te merken viel,
kwam van de heer N. Bom van
de Barent Fockesstraat. Hij
schreef: „Als ik mij niet vergis
zit bijna boven aan de heer
Koetstra, nu reeds overleden en
de foto is genomen op de eer
ste ommegang".
Nog verscheidene andere in
zenders deelden ons kort en
krachtig mee, dat de foto de
top van de Bonifatiustoren te
zien gaf en het lot moest dus
aanwijzen, wie de winnaar van
de boekenbon van vijf gulden
werd. Welnu, het werd geen
winnaar, maar een winnares:
mevrouw M. Westerbaan—Van
Haitsma, Uiterdijksterweg 59,
die ons schreef: „De foto in 't
Kléine Krantsje nummer 90 laat
de toren van de Bonifatiuskerk
aan de Voorstreek zien, geno
men toen de leidekkers aan het
werk waren".
NATUURKUNDIG
GENOOTSCHAP
Het hoogbejaarde Natuurkundig
Genootschap te Leeuwarden (op
gericht in 1795 heeft voor dit
jaar nog één populair weten
schappelijke voordracht op z'n
programma staan. Op maandag
18 november spreekt Ir. Wester-
mann van Philips Eindhoven
over „Nieuwe Lichtbronnen en
haar toepassingen". Plaats van
handeling: kantine Rijksscho
lengemeenschap, Zaailand 104,
aanvang 8 uur, geen toegang be
neden zestien jaar.
Vandaag nog eens een foto van
Mienkes in de krant - Domini-
cus W. Reinsma, handelaar in
ongeregeld, tot zijn dood ruim
twee jaar geleden een zeer be
kende en markante figuur in
Leeuwarden. Een plaatje, dat
wat weemoedig stemt, want er
verandert zoveel, dat ons her
innert aan de goeie ouwe tijd
van toen. Een dezer dagen is
het huisje van Mienkes in het
Sint Jobsleen als het laatste wo
ninkje aan de noordkant van
deze oude straat gesloopt, een
putsje, waarmee de slopers van
de Firma K. en G. Postma niet
langer dan enkele uren bezig
zijn geweest. Ook deze tastbare
herinnering aan een van de
laatste Leeuwarder stadstypen
is er dus niet meer - zo gaat al
het oude van ons af, onstuit
baar, sneller dan we denken
en sneller dan het velen hef is.
Ook van de oude sociëteit Ami-
citia staan geen twee stenen
meer op elkaar en niets is er
meer over van de herberg De
Roode Boer. Maar daarover leest
u meer op pagina 7.
WAAR IS
JAPIE SNEL
Er moet vroeger in de buurt
van het Vliet een bekende fi
guur zijn geweest met de bij
naam Jappie Snel. Jappie
Snel dankte die naam aan
het feit, dat hij o zo vlug uit
de voeten kon. Hij moet be
faamd zijn geweest als de
„schotsenloper" en er is ons
verteld dat hij in de lengte
van het Vliet als een haas
over de schotsen liep. Wan
neer een ander probeerde om
het na te doen, kon die er op
rekenen, dat ie een nat pak
opliep, maar Jappie Snel
kwam altijd weer met droge
voeten op de wal. Onze vraag
is nu: wie was Jappie Snel
en waar is hij gebleven
Leeft Jappie nog Woont hij
hier nog Is ie nog zo snel
Zekere stadgenoot ontdekte op
een kwade dag tot z'n grote
schrik, dat z'n rijbewijs al an
derhalf jaar verlopen was. Men
sen, wat een strop, want een
jaar doorrijden op een verlopen
rijbewijs mag nog wel, maar een
jaar en een dag al niet meer.
Er zat niets anders op: onze
man zou weer examen moeten
doen. Enhij zou z'n wagen
aan de kant moeten laten staan,
wilde hij niet het risico lopen
te worden bekeurd met het in-
beslagnemen van de auto als
een triest gevolg. Als zakenman
reed hij echter rustig door en
gedurende de twee maanden,
die hij op het examen moest
wachten, keek hij in het druk
ke verkeer z'n ogen uit of de
politie hier of daar ook een con
trole hield op de rijbewijzen.
Veilig thuisgekomen benutte hij
iedere vrije minuut door het
opnieuw bestuderen van de ver-
keersvoorschriften - geen klei
nigheid voor iemand, die dat
twintig jaar eerder voor het
eerst en het laatst had gedaan
Maar gelukkig was het fortuin
helemaal aan de kant van onze
man: hij werd nimmer gecon
troleerd en met mooie cijfers
slaagde hij voor het zo gevrees
de rijexamen. De volgende dag
al was hij de stralende bezitter
van een nieuw rijbewijs.
Onbezorgd stapte hij in z'n
auto en maakte na maanden z'n
eerste geoorloofde autorit. Gro
ningen was het doel van deze
reis, maar bij Noordbergum
werd hij al door de Rijkspolitie
aangehouden: controle op de
rijbewijzen
Ronduit triomfantelijk was het
gebaar, waarmee hij nu het ro
ze papiertje te voorschijn haal
de. „Alstublieft, kersvers zei
hij lachend. „In orde" ant
woordde de politieman, „maar
kijkt u maar goed uit deze eer
ste keer
