DIT IS HET HONDERDSTE NUMMER
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMH
Een uitgave van l||j|Ii|j Vredeman
Fenno Schoustra's Publiciteitskantooz ==1111111 de Vriesstraat 1
I 't Kleine Krantsje de klein-
jste krant van Nederland
kan vandaag de vlag uitste
ken: dit is het honderdste
nummer in een reeks, die
eind 1964 begon. Wie accu
raat alle nummers heeft be
waard zal op een hoger aan-
1 tal komen, want bij verschil
lende speciale gelegenheden
als bijvoorbeeld de Franeker
PC en Friese Elfstedentoch-
j ten per boot gaven wij ook
jnog niet genummerde
extra nummers uit. Maar of
ficieel is dit nummer 100.
Redactie,
administratie en
advertentieafdeling:
Vredeman de
Vriesstraat 1
a.d. Emmakade
Telefoon 80302
Postgiro 98 10 62
Bankrelatie:
Raiffeisenbank
Vijfde jaargang
9
16-7-'69 NUMMER 100
'T KLEINE KRANTSJE
Abonnements
prijs:
f 3,75 per half
jaar
f 7,50 per jaar
v. h. buitenland
f 10,- per jaar
NUMMERS
40 CENT
„Alweer 100 dus" zullen veel
lezers zeggen en zo is het
ook: wat gaat de tijd hard,
waar is de tied bleven
j Voor deze gelegenheid druk
ken we nog graag eenmaal
het artikeltje af, waarmee
't Kleine Krantsje indertijd
werd geïntroduceerd.
En de verhalen, die er toen nog
ter tafel kwamen („Hè jim Pang
nog kannen" „Wie herinnert
zich Hoempa niet!" „Man, ik
sien ze nog voor mie, Tietsje
met die stok") hadden we in
twee jaargangen van zo'n krant
sje nog niet kwijtgekund!
Een echt gezellig krantsje voor
de liwadders, voor oud Liwad-
ders en voor allen, die zich met
Leeuwarden verbonden voelen
dat was geen ongewone wens.
Een Fries mag graag terugzien
op wat achter hem ligt: wie in
de familiekring, op het kantoor
of op de fabriek over oud Leeu
warden praat, praat nooit alleen.
Alleen het noemen van een bij
naam roept vaak al een storm
van enthousiaste reactie's op, fo
to's van vroeger worden uit de
krant geknipt, oude prentbrief
kaarten blijven generatie's be
waard.
Dat verjaardagsfeestje is nog
maar kort geleden gevierd, maar
in enkele weken is er hard ge
werkt om te trachten aan de
speciale wens van deze familie
- en, wij weten het, van heel,
heel veel andere echte Leeuwar
ders te voldoen door het een
maal in de veertien dagen bren
gen 1'an een gezellige Liwadder
krant, waarin de lezer zowel de
sfeer van vroeger proeft als die
van deze moderne tijd.
Met vreugde zullen wij allen,
die in Leeuwarden wonen of die
prettige herinneringen hebben
aan Leeuwarden als woon- of
geboorteplaats, als abonnee op
dit Kleine Krantsje begroeten.
Wanneer u het op pagina 9 af
gedrukte bonnetje invult krijgt
u over twee weken het nieuwe
nummer van 't Kleine Krantsje
thuisgestuurd.
Schaart u zich om de tafel,
straks zijn we onder elkaar
dan zal het weer gezellig worden!
Fenno L. Schoustra
Ter introductie
Er was weer een jarig en 's
avonds zat de hele familie ge
zellig bijelkaar: de ouders, van
de jarige, de grootste kinderen,
de broers, de zusters, wat zwa
gers en een schoonzusje en een
volle neef, die weliswaar van
origine geen rasechte Liwadder
was, maar die dank zij een lang
jarige omgang met Leeuwarders
en een knap aanpassingsvermo
gen in dit Leeuwarder gezel
schap toch wel voor vol werd
aangezien.
Na de voor zulke avonden ge
bruikelijke bespreking van het
weer, de t.v. en de verrichtingen
van Sportclub Cambuur kwam
het gesprek natuurlijk op Oud
Leeuwarden en op een gegeven
moment vroeg iemand, of de
anderen wel eens het mooie ver
haal van stadgenoot S. hadden
gehoord.
Een paar minuten later zou
iedereen de vraag met „ja" heb
ben kunnen beantwoorden,
want zonder een antwoord af te
wachten deelde de vragensteller
het sterke stukje al mee, zoals
het elders in dit Kleine Krantsje
onder het kopje „Hè je ddt
hoordl" is afgedrukt.
De reactie's op deze kleine ver
telling varieerden van „Dat kan
niet waar weze da's al te gek!"
tot „Hè je 't ooit zo zout eten!",
waarna de hele familie als één
man verklaarde, dat het toch zo
mooi zou zijn wanneer derge
lijke verhalen uit het ouwe Leeu
warden in een speciaal, gezellig
en modem Leeuwarder krantsje
aan alle Liwadders konden wor-
1 den doorverteld.
Ook deze prachtige stokoude foto van de Nieuwestad, het hart van de oude binnenstad,
kwam voor in het nummer van 't Kleine Krantsje, waarmee de Leeuwarders voor het
eerst konden kennismaken. Het is een plaat van misschien wel honderd jaar oud, want
het Waagsbruggetje, dat we hier op de voorgrond zien, is in 1871 afgebroken, zodat de
foto in ieder geval voor die tijd moet zijn gemaakt. Toen stond dus ook de Nieuwe- of
Sint Jacobstoren op het Klokplein nog fier overeind en het is het topje van die toren,
dat links boven de huizen uitsteekt. Alle gefotografeerde panden hebben in de loop der
jaren grondige wijzigingen ondergaan: het gezapige karakter dat duidelijk uit deze oude
foto spreekt, is wel voorgoed verdwenen.
Vraag van boertje-van buiten
aan bejaarde wandelaar in de
Prins Hendrikstraat: „Witte jo
ek, ho let de trein nei Frentsjer
giet?"
Antwoord van oude Leewadder:
„Nou, dat duurt niet lang meer,
de rails legge der al
