HARDRIJDEN „ACHTER DE TUUN"
WAS VROEGER GROOT VERMAAK
t kleine T^irantsje leest iedereen
Op deze prachtige tekening van Willem Troost zien we een hardrijderij voor paren achter de Prinsentuin in 1885, precies dertig jaar voor de hierboven beschreven rijderij. Wat een mensen, wat
een vlaggen, wat een feest! (Illustratie uit het boek „De schaatsen scherp-Elfstedentocht door Fenno L. Schoustra).
Hardrijden achter de Prinsentuin -
jongeren beneden de dertig zullen
er geen weet van hebben, maar voor
de ouderen was het vroeger een
groot vermaak. En nog grootser
moeten deze volksfeesten vóór opa's
tijd zijn geweest, in de tachtiger ja
ren van de vorige eeuw bijvoorbeeld,
toen heel Leeuwarden en half Fries
land uitliepen om er bij te zijn. Om
u een idee te geven van de sfeer in
die tijd geven wij hierbij een verslag
van een hardrijderij voor paren, die
in januari 1885 „achter de tuun"
gehouden werd.
Sedert 1880 hadden wij, wegens de
zachte winters geen ijsvermaak,
veel minder hardrijderijen op schaat
sen. Daarom te meer ook had de
heden van wege onze IJsclub ge
houden hardrijderij op schaatsen
door mannen en vrouwen groote
belangstelling opgewekt. Het wak
kere bestuur der club had, getrouw
aan hare traditiën, met behulp van
een flink collegie van commissaris
sen, gezorgd, niet alleen, dat de
gewone baan tusschen den Prinsen
tuin en de Zwemschool in uitmun
tenden toestand was, maar ook, dat
die baan keurig was versierd. Van
alle zijden wapperden, door de
schoone winterzon beschenen, vlag
gen en wimpels met de oranje-, de
nationale, de provinciale en de stads
kleuren, en daartusschen prijkten
de wapenschilden van Frieslands
43 gemeenten. Eene met vlaggedoek
gedrapeerde, net ingerigte, ruime
tent bood aan de talrijke rijders en
rijderessen op de bijbanen de ge
legenheid aan, van tijd tot tijd uit
te rusten en allerlei soort verver-
schingen te gebruiken. Het stedelijk
muziekkorps en de stafmuziek van
het le regement infanterie weerden
zich den geheelen dag dapper en
verhoogden alzoo niet weinig den
luister van den wedstrijd, die, hoe
vaak ook vertoond, toch altijd even
belangwekkend blijft. Daarvan ge
tuigde ten overvloede de opkomst
der duizende menschen, niet alleen
uit Leeuwarden zelf, maar ook uit
tal van andere plaatsen van Friesland
en nabijgelegen provinciën, die zich
zoowel op het ijs, als op de om
liggende singels heen en weer be
wogen, ja op ieder punt, van waar
men uitzigt op de baan had, post
hadden gevat. Het was een gewemel
dat te. grooter werd, naar mate het
einde van den wedstrijd naderde.
Toen daar ten slotte de laatste twee
paren zich in het gelid plaatsen en
op een gegeven teeken over den
gladden ijsspiegel naar het aange
wezen eindpunt snelden, heerschte
onder al die duizenden toeschou
wers eene schier ademlooze stilte,
die eensklaps in een luid gejubel
overging, toen de overwinning was
behaald. Het gelukkige paar, dat
boven de overige 30 mededingende
paren de zege had behaald, bestond
uit Harrit P. Wester en Tietje P.
Wester, beiden van Eernewoude, en
verkreeg daardoor den prijs van
f 150. Aan Popke Kool en Engeltje
Kool, beiden van Oudega (Heme-
lumer Oldephaert en Noordwolde)
viel de premie van f 50 ten deel,
terwijl aan ieder der twee voor
laatste paren, Wijbe Zijlstra, van
Uitwellingerga en Trijntje van den
Berg, van Rijperkerk, en Klaas P.
de Vos, van Roodkerk, en Klaaske
O. de Vos, van Oudkerk, eene
gratificatie van f 10 werd toegekend.
Na afloop van den wedstrijd had de
gewone optogt door de voornaamste
gedeelten der stad plaats. De muziek
opende den stoet, waarvan de over
winnaars, begeleid door de leden
van de directie der club en de
commissarissen, natuurlijk het
hoofdelement uitmaakten. Hoe ver
der men ging, des te meer groeide de
volksmenigte aan, die tot het laatste
toe het hare van het feest wenschte
te hebben. Aan het hotel Weijdema
werd stilgehouden. Daar vereenig-
den directie en commissarissen zich
met de prijs- en premiewinnaars
aan den disch.
De uitreiking der prijzen heeft heden
avond plaats in eene feestelijke
bijeenkomst van de leden der IJs
club met hunne dames in de groote
zaal der „Harmonie".
Uit verscheidene gebouwen, voor
namelijk sociëteiten, café's en hotels
wapperden de nationale vlag.
De stoere man hiernaast is Wijbe
Zijlstra, een vermaarde figuur op
het ijs, die na de hierboven be
schreven rijderij „eene gratificatie
van f 10.-" kreeg. (Illustratie uit het
boek „De schaatsen scherp-Elfste
dentocht door Fenno L. Schoustra).