(Aé Jou f\&t
Uw eigen bank
Friesland Bank
t 3^leme 3Cra>itóje leeet iedereen
's nachts Rijzen rijzen met
verlangen Wil die aan 't roer
vervangen Rijzen Rijzen in
Gods-Naam Laat die man aan 't
roer niet langer staan.
Oorlog 1940. Een stuurman.
Grote Vaart, geboren te Leeu
warden, domicilie in Den Haag,
reserve Officier bij de Marine,
meldde zich aan een Bureau,
officieel voor dienstname in
Oorlogstijd. Daar de Officieren,
zoals U wel zult weten daar met
„Mijnheer" worden aangesproken
zei hij tot de dienstdoende hoge
functionaris: "Mijnheer" ik meld
me voor Dienst bij de Marine.
Ben die en die enz. "Wat heeft u
voor mij te doen?" Officier:
"Niets donder maar op!". Stuur
man: "Mijnheer heeft u daar ook
een ander woord voor
Officier: "Ja, lazer maar op"
Den Haag
Mevr. F. Bijlsma-Zijlstra
fauje.....
RONDOM HET EMMAPLEIN
Het artikel van de heer D.
Nieuwénhuis over het Emma
plein bracht ook bij mij allerlei
herinneringen boven uit die tijd.
Ik weet nog goed dat de
"Harlingers" per schip aan
kwamen. Ze woonden een paar
huizen bij ons vandaan. Van
omstreeks die tijd om en aan het
Emmaplein wonenden, herinner
ik mij o.a. de familie Martin,
directeur van de Stanfries en
wiens vrouw een Engelse was. Ze
hadden twee dochtertjes, Vivian
en Queenie. Tussen 1914 en 1918
kwamen er nogal eens geïnter
neerde Engelse officieren op
bezoek uit het grote kamp aan de
M arsu merstraatweg.
Dan woonde er de inspecteur van
politie Plemper van Balen. Later
trof ik deze commissaris in
Harlingen. Verder een landmeter
Bos met een zoontje Goosen. En
dan natuurlijk Ir. van Dijk,
directeur v.d. Elektrische centra
le met twee zoons, Guitje en Jan.
Men kent er de Friese
verhoudingen en is bereid
plaatselijke en provinciale
belangen te dienen.
We speelden vaak in de sleuven
voor de electrische kabels langs
de Emmakade en baggerden
door de modder in die sleuven.
Op het toen nog onbebouwde
land tussen plein en Boterfabriek
oefende soms de vrijwillige
brandweer. Het was een leuk
gezicht die heren in hun stijve
kleding, soms een oud jaquet
jasje aan en enkelen met een
zwarte bolhoed op, te zien
zwoegen aan de grote handpom
pen. Er waren nog geen motor
spuiten in die tijd en als er een
klein brandje was bij ons in de
buurt, dan holden een paar
agenten vanaf het posthuis in de
Kanaalstraat met een fraai
gelakt handkarretje, waarop keu
rig opgerolde slangen en blin
kend gepoetste koperen standpij
pen naar de plaats des onheils.
Die agenten droegen lange
uniformjassen met een korte
rechte sabel, en op de sabelsche
de was een met lood verzwaarde
rotan stok bevestigd. Een voorlo
per van de gummistok. We
kenden ze allen van naam en
wisten prcies hoe laat ze in de
voorgeschreven afgemeten pas
langs kwamen. Waarmee we ter
dege rekening hielden bij het
bedrijven van kattekwaad.
Aan het Oranje Nassaupark
woonde behalve de familie Sloep,
ook een zekere Nauta, die daar
een werkplaats had met een grote
draaibank en waar we vaak naar
zijn verrichtingen stonden te
kijken. Hij reed op een grote
motorfiets, iets bijzonders toen,
en sprak vaak over "molens".
Heel wonderlijk volgens ons jon
gens, want we zagen nooit een
molen. Nu staat in Haarlem
"Nauta-Mix" een internationaal
bekende fabriek van maalwerk-
tuigen, gesticht door diezelfde
Nauta van het Oranje Nassau
park. Vlak daarbij woonde in de
Gysbert Japickxstraat de onder
wijzer Freerk Broersma, die zijn
zoons Eelco en Wim altijd vanuit
de deur op zijn vingers naar huis
floot. Eelco is later op de grote
vaart gekomen en Wim is naar
de landbouwschool in Wagenin-
gen gegaan, naar ik meen. Als ik
bij hen kwam spelen, lazen we
vaak in een jaargang van "Het
Stuiversblad" naar ik meen. En
daarin stond een serie onthullin
gen over beroemde illusionisten.
Door mijn goede geheugen was
ik later in staat om toen ik zelf
verbonden was aan een interna
tionaal bekende goochelstudio
deze onthullingen te gebruiken
bij het geven van adviezen aan
Vervolg op pagina 5
Lezers klommen in de pen
Leeuwarden Th. Weda
BEELDEN UIT MLJN KIN
DERJAREN
Ik was misschien 9 jaar jong. Zei
mijn zusje tegen mij: "Froukje, je
mutte thuuskomme". Zij was
ruim één jaar jonger dan ik. Ik
ging naar huis. Moeke zei, "Je
mutte voor Zetstra (Piet Zetstra,
later Zetstra en Hiemstra, was
destijds koetsier bij Wijbenga)
even naar z'n meisje Achter de
Hoven,(één huis vóór de Spoor
wegovergang Leeuwarden-Gro-
ningen) Het huis staat er nog.
Daar woonde Mej. Miesje Zegel.
"Je moet zeggen, dat Zetstra
kaarten heeft voor de Harmonie
en of ze er op wil rekenen om
mee te gaan vanavond". Ik kon
het niet vinden en kwam terecht
op de Emmakade z.z. bij de
Tweede Kanaalbrug. Daar waren
twee grote zandbulten, veel
kinderen speelden daar op en ik
ging meedoen.
Tot ik met schrik bemerkte dat
het begon te schemeren. Ik
ventre terre naar huis. Vader
Buurtfeest voor het Emmaplein en omgeving, waarschijnlijk in 1916. Dit is de groep "Hansje in Besseniand".
Op de eerste rij W J. Vinken,Hans Plemper van Balen,nu drogist,en Berend Nijhoit, nu predikant.
Op de tweede rij Pim of Wim Gerbes en verder onbekend op het derde meisje na, dat Bosma heet.
Oosterstraat vlak bij de Geertse-
school, genoemd naar het hoofd
van die school, de heer Geerts.
Dat was gauw bekeken. Wanneer
ik in 't Krantsje lees over de
diverse leraren van de Rijks
H.B.S. aan het Zaailand schiet
mij een aardig geval te binnen.
mi
c
DE JONGE WERKMAN
Mag ondergetekende bij het
onderschrift van de heldere foto
van leden van de R.K. Ver. De
Jonge Werkman uit Leeuwarden
in het Kleine Krantsje nummer
225 een kleine correctie geven
Derde van links is niet Hans
Ferwerda, maar Johan Siesling
uit Lemmer. Hij werkte in
Leeuwarden. Voor de overtocht
met de Nachtboot Lemmer-Am
sterdam hebben wij bij zijn
ouders koffie gedronken.
Achter hem, het gezicht gedeelte
lijk zichtbaar, (door u niet
genoemd) Jullius Damsma een
neef van Ign. Damsma (Kuiper).
En tenslotte uiterst rechts, de
heer met de door u genoemde
fraaie hoed Jan de Rijk, broer
van Bertus de Rijk.
Toppe op het Oldehoofster kerkhof-
was niet thuis, had dienst tot 11
uur 's avonds. Moeke: "Waar
kom je vandaan "Van de
zandbulten, ik kon Juffr. Zegel
niet fiene, toen bin ik speulen
gaan". Moeke: "Nóu 't is je geluk,
dat Vader niet thuus is, anders
kreeg je ervan langs". Een stukje
brood, kopje melk en direct naar
bed.
Zondagmorgen half negen, toppe
op't Oldehhofster Kerkhof. Daar
komt Douwe Glas aan. "Froukje
wil je mij helpe kerkebriefkes fut
te bringen?" "O jawel", binne er
feul?' "Nou sowat fieftig". Ik
mee op pad. De top on 'e büse,
Douwe droeg 't Swiepke. De
briefkes moesten wij halen bij
Broersma en Collet in de Oude
Bij de familie Stibbe, leraar
H.B.S. wonende aan de Emma
kade was een meisje in betrek
king. Ik kende haar wel. Ze is
later getrouwd met een machinist
van 't spoor. Een echt leuk
meisje. Zij was boven aan de
voorkant aan 't werk op een
kamer, toen ze haar evenwicht
verloor en uit 't raam viel van de
eerste verdieping. O hemel, wat
een schrik Even bekomme, om
zich heen kieke, ja daar ging ze
gewoon opstaan en belde aan.
Mevrouw Stibbe opende de deur
en keek haar zeer verbaasd aan.
"Ik dacht dat je boven was". Zij:
"Ja mevrouw dat was ik oek,
maar ik bin uut 't raam vallen".
"Gunst kind, mankeert je niks"?
Zij: "Nee, ik gelooft niét".
Ik bin alleen wat trillerig". "Kom
maar gauw binnen. Even een
glaasje drinken en wat uitrusten"
Het meisje heeft mij het geval
zelf verteld. Ik heb het niet
gezien, maar 't is waar gebeurd.
Vroeger hadden we in Nederland
een Minister van Marine. Nu niet
meer hé Wel een minister van
Oorlog Bij de marine zongen ze
een liedje, dat luidde: Een
luitenant 2de van de Marine die
beminde een schone blondine.
Maar hij moest weg en ging toen
zeer gezwind. Doch de blondine
bleef zitten met een kind.
Refrein: 2x
Wat gaat het jou an. Het gaat je
niks an Want jij bent maar een
arme orgelman.
Zoals men weet is de "Adder"
gezonken. Daar is zo menig
brave jongeling bij verdronken.
Want hij ging uit bij storm en
hoge zee. Maar de minister van
Marine ging niet
refrein:
Wat gaat het jou aan enz.
De "Adder" was een van de
kleinere oorlogsbodems van
H.M.S. Zeemacht.
De hondewacht van 12 tot 4 uur
