"WAT IS DIT ERG" ZEI GRIET
MET TRANEN INNE OGEN
GYMNASIASTEN AL VEERTIG
JAAR IN REÜNIE BDELKAAR
'f Vileine 3^-rantóje leeót iedereen
(vervolg van pag. 1)
de Houtstraat uutstapt en
de Spanjaardslaan uut-
gaan. De beide zusters
voorop en de zwagers,
beide metten segaar van
drie centen in het hoofd,
der achter. Toen ze bij de
begraafplaats waren liepen
ze rechtdeur en even later
waren ze innet jodeland.
Ze liepen et jodeland deur,
voorbij "de drie dukatons"
en kwammen oppe Stien-
serdiek terecht. De beide
vrouwen bleven staan. Ze
wachtten even oppe man
nen. Idder wat "dames",
zei Sipke. Sipke zei vaak
van zuksoort leuke gezeg
des en dan glimlachten de
beide zusters en daar was
et Sipke oek om te doen.
Griet nam et woord en zei,
zalle we naar de "Grote
Bontekoe" gaan en dan
daar wat gebruke? De
beide mannen vonnen et
goed en het viertal zette
koers naar "de Grote
Bontekoe". Ze zatten bu
ten, wat inne skaduw en de
vrouwen hadden ieder een
koegelfleske en de mannen
ieder een fleske bier.
Griet en Gosse hadden
oppe Spanjaardslaan af-
skeid van Sipke en Martha
nomen waarbij Sipke def
tig zien hoed afkomen had,
waarop Martha zeid had,
doen niet zo gek, juh, de
meensen kieke die an.
Sipke en Martha gongen
naar de Houtstraat en
Gosse en Griet zetten
koers naar Werkmanslust.
Ze gongen de Noorderbrug
over en de Arendstuun
deiir. Vervolgens liepen ze
kiepeloop over en langs et
Blauwhuus. Toen ze voor
bij de graanpakhuzen wa
ren, zaggen ze bij de
Rieksbrug een hoop meen
sen staan. Sommigen hon-
gen over de brugleuning,
andéren, die achteran
stonnen. stonnen op hun
tienen waarbij ze mette
hannen oppe skouders
rustten van degenen die
voor hun stonnen. Alle
maal in hun zondagse
kleren. Op weg naar hun
huzen, om, na et avendeten
gezellig bij mekaar op
te zitten, zo gaat dat inne
meeste gezinnen. Toen
Griet en Gosse dichterbij
kwammen vroeg Griet
annen vrouw, die wegliep
anne arm van heur man,
watter te zien was. De
vrouw draaide heur hoofd
naar Griet en zei. hoofd-
skuddend, die meensen
innet houten woonskipke
hewwe ruzie, de man is
dronken, et is verskrikke-
lik, en dat nog wel op
zundag. Gaast met Piet, zei
ze vervolgens teugen heur
man en gearmd gongen ze
Rieksbrug over, de stad in.
naar hun huus. Nou kon-
nen Gosse en Griet zien
watter anne han was,
waarom al die meensen
daar stonnen te kieken,
oppet skipke zat. halver
wege uut et deurke vanne
kajuut, een vrouw. De
haren slierden heur langs
et hoofd. Et jak dat ze
anhad was half open.
Oppet dek zatten drie
kleine kienders hartver-
skeurend te skreien. Oppe
wal ston de man, dronken.
Zien kleren waren smerig
want hij was een paar keer
oppe grond vallen. Hij
skreeuwde dattie oppet
skipke must en de vrouw
skreeuwde terug, dattie er
niet opkwam omdat ie zo
dronken was. Nou kon de
man oek niet oppet skipke
komme, omdat de loop
plank oppet dek vannet
skipke lag. Dat had de
vrouw daan. De meensen,
oppe brug en oppe wal,
bleven kieken, nijsgierig
hoe dit aflope zu. Oh, wat
is dit verskrikkelik, wat is
dit erg, zei Griet toen ze dit
tafereel van meenslike el
lende anskouwde, die
skreeuwende, wanhopige
vrouw, die skreiende kien
ders. Zij, die zelf gien
kienders had. Ze had
tranen inne ogen. Toen
pakte Gosse heur zachjes
bij de arm. Gaast met? zei
Gosse...
Bart van der Weerdt.
Voor deze dames en heren, feestelijk verenigd om direct aan tafel te gaan, moet
er een prettige aanleiding zijn geweest om zich te laten vereeuwigen: met
stralende gezichten blikken ze in het oog van de camera. Geen wonder ook,
want dit is de eindexamenklas van het Stedelijk Gymnasium in 1936, die het
heugelijke feit van het verwerven van het einddiploma feestelijk wilde vieren.
We zien, van links naar rechts, staande: Frans Westermann, Jopie Huizinga,
Goos van 't Hull, Mary van Heusde, Johannes Anema en Anna Biich, zittend:
Klaas >van Dijk, Corry Zuidema, Frits Maathuis, Lien Bürbach en Bonno
Snijder.
We mogen wel aannemen, dat het dineetje, waarvoor deze historische foto werd
gemaakt, uitstekend bevallen is, want prompt werd besloten het vijf jaar later
nog eens dunnetjes over te doen en zo is het sindsdien altijd doorgegaan: om de
vijf jaar komen deze dames en heren bij elkaar om weer eens heerlijk oude
herinneringen op te halen.
Dit jaar bestaat die traditie dus precies veertig jaar en dat lijkt ons zo uniek, dat
we er in 't Kleine Krantsje graag aandacht aan schenken. Vandaar, op de dag,
dat deze oud gymnasiasten wéér bij elkaar zullen zijn, deze foto in de krant met
de notitie, dat twee van de eindexamenklas van toen op de plaat ontbreken,
Hessel Woelinga en Bart Vossenberg. Bart Vossenberg heeft later nooit aan het
vijfjaarlijkse treffen meegedaan; ook voor Lien Bürbach was dit etentje van
1936 een definitief afscheid van haar klasgenoten.
Alle anderen en dus ook Hessel Woelinga komen deze laatste veertig jaar
bijeen, behalve Anna Büch, die intussen helaas overleden is.
Voor de reünie van vandaag staat er een koffiemaaltijd en een rondleiding door
het Princessehof op het programma en verder een wandeling door de stad, met
natuurlijk! - ook een kijkje bij het Gymnasium en tenslotte weer het traditionele
dineetje, ditmaal in de herberg Oudeschouw.
