DICKVANDERHEIJDE JRfREKLAME
DE JONGE WERKMAN
GESPREKKEN OP DE
DUMOREE VERDWENEN
LEEWADDERS,
WAAR IS DIT
adviesbureau voor reklame en publiciteit joZ©f isr<?©lsstr33t 10 l©GUW3rd©n 058124984
Tabe hèt nijs: goed nijs en een
rouwbrief. Lange Marten begint
wat staf te wurden, en dat doet
nou en dan blieken. Soadoende
wurdt er even uutweid over dove
meensen en gehoorapperaten en
opperaasjes. Hoe jou dan in Mos
kou uutkomme kanne hore jou
bij Tabe Ruutsje, Sjouke Sukers-
lak, Wiebe Poatsje, Lange Mar
ten, Minne Mager en Fokke Vut-
man.
Tabe Ruutsje: Ik loop met twee
brieven in 'e buse. Eén uut Am-
mérika, fan Rintsje de Ruter.
Alles wel aan boord. En een
rouwbrief uut Brabant, uut
eh
Lange Marten: Ameland? O,
Brabant. Hèt ons sursjant uut
Etter-Leur ut opgeven? Twaan
eh. Poppelier skreef ie em,
loof ik, hé? Ut was oek al niet feul
meer. Hoe oud is ie wurden?
Tabe: Laas kiekegeliefde
broeder, schoonbroeder, oom en
oudoom, Antoineop de leef
tijd van zes-en-zeventig jaar.
Och ja, daar must ie hast wel
sitte.
Sjouke Sukerslak: Zes-en-
zeventig. Niet eens soa oud in
dizze tied. Ut kon an ons toe
weze. Nou ja. Dus die sien we
hier niet weer. Ut was een mooie
druif.
Fokke Vutman: Die had hier in 'e
kezerne leid, loof ik hé? Met de
mobelesaasje fan negen-en-
dertig. Hoe feul suden daar nog
fan over weze? As die es een
ruïne hielden. Gien honderd
man!!
Minne Mager: As se hier over
twee jaar groate stadsfeesten
houwe salie, musten se dat es
prebére. Mar dan alleen fan die
ouwe knakkers, die in die tied
hier in 'e kezerne leid hewwe.
Desnoads oek nog apart fan de
mannen fan na de oorlog.
Wiebe Poatsje: Su dat wel wat
wurre met sukke stadsfeesten?
Fan die echte ouwerwetse fees
ten hewwe se teugenwoordig
gien ferstand. Dat is harde me-
ziek, en lichten uut en an, en
flauwe grappemakers op 'e tille-
fizie.
Marten: Och son Andries fan
Dunen kan ik wel es om lache, en
eh. de Monties. Fooral die
kleine dikke. En dan Joop Jode-
ler of Dodeler. Mar se prate mie
wel es wat te ondudeluk.
Tabe: Nog even wat anders man
nen, want ik hew ommers nog
een brief. Fan Rintsje. Foorheen
Bleekerstraat, nou Los Angelus
klept in de ferte. Hij skrieft: weer
goed te plak, en alles kits en de
bok fet, soa as wij froeger wel
seiden. En de groeten!
Fokke: Der blieft altied een band
seker. Suks is erg gefoelig. Bonne
Séra, jim wete wel, had dat oek.
Wat seistou Marten: prate wij soa
sachjes. Wel nee kerel. Sal ik es
heel hard roepéfan „lang, dun en
lekker"? Oek son segje fan froe
ger.
Een foto van de vroegere toneelclub De jonge Werkman uit Leeuwarden. Wan links naar rechts:
kapper De Boer van de Wirdumerdijk, Bonne Stoelinga, Piet van Zomeren, soufleur, in de
berehuid Theo de Wal, Paulus Potma, Siep Zijlstra, Dirk Hommes, Theo Weda en de heer Balk,
de regisseur.
apperaatsje. Onsichtber. Waar
gnieze jim om? O, gong ut niet
om de groate baas fan Amméri-
ka. O, jim bedoele regen uut 'e
lucht.
De parfumeriezaak van Dumoree, geëxploiteerd door de oudste
middenstander van Leeuwarden, de tegen de negentig lopende heer
Tonny Neuijen, heeft eindelijk de voordeur voorgoed gesloten.
Daarmee verdween ook een van de oudste zaken uit de binnenstad; al
sinds mensenheugenis zat Dumoree in het Naauw, toen Tonny's broer
Simon Neuijen diens kapperszaak overnam. Later ging de kapsalon
er uit en werden er nog uitsluitend, zoals we kunnen zien, parfume
rieën verkocht en daarbij kreeg de klant een ruime keus".
Marien: Ik wur wat dovig, loof
ik. Temeensen wat staf. Der ont
komt mie wel gauw es een woord
of wat. Op 'e tee-vee oek. Dan sit
mien frouw te gniezen om't één
of't ander, en as se mie ut dan
uutlêgge sal, misse we weer wat.
Sjouke: De ouderdom komt met
gebreken. En doof wil toch wel.
Soa as die dove boer al sei:
Froeger blaften de honnen en
nou doen se alleen nog mar de
bek open en dicht. Ut gaat mij tot
nog toe goed af, mar ik sal mar
gauw afkloppe.
Minne: Doene wij oek wat uut op
die rouwbrief fan Popelierus. Sal
Tabe even mooi namens ons
skrieve. Hij leest ut self wel niet,
mar sien femielie weet dan dat
wij hier ons futsoen wel houwe
kenne.
Wiebe: 5a, want Tabe ston op ut
lijsje fan meensen, die bericht
hewwe musten. Daar had Twan
belang bij dus. Was dat niet de
laatste keer, dat is op 'e feemerk
die Rinse Appelstroop trof? Nee
Marten, niet Appeldoorn, mar
Appelstroop!
Marten: Siest nou wel, dat hew ik
wel gauw es de laaste tied. Mien
swager sei, dat ik naar een dokter
must, om mien oren uutspuite te
laten. En as ut dat niet is, muskien
een apperaatsje.
Tabe: Een apperaatsje. Daar
wurdt heel ferskillend over pra
ten. Bij ons in 'e straat is één, die
hèt een tiedsje son ding had, mar
hij hèt ut wegsmeten. Of te sacht,
sei-d-ie, of soa hard, dat ie docht
dat er wel tien straaljagers over
sien huus skoren!
Sjouke: Ik hew een antrouwde
nicht, die foldoet ut skoan. Se hèt
weer wat an 'e radio en an 'e
tillefizie. Se gaat oek weer es
naar de kerk. Een enkelde keer
singt se ut ferkeerde fersje, mar
dan krijt se wel een duust.
Fokke: Froeger hadden je fan die
groate sleven, die hielden se dan
foor 't oor. Ik hew der op kantoor
nog wel in staan te praten. Lang-
saam en dudeluk. Mar dan had
den je altied maten, die musten
jou an 't lachen make.
Minne: Ja, met fan die flauwe
grappen. Must wat droger prate,
anders klotst ut soa in sien oor.
Of fraag em es of ie der tuus oek
soep met eet of supenbrij. En son
pursoan had dat wel in 'e gaten.
Wiebe: Reken mar. Mar je kenne
der an oppereerd wurre. Hier
oek wel in Triocotel loof ik.
Aansen mar op huus an niet? Der
kon wel es een beste bui ankom-
me. Der is oek regen foorspeld.
Marien: Ja, die hèt nou oek son
Minne: Muskien in beide gefallen
sure regen. Klein grapke. Mar die
nije baas in Moskou, Antonplof
of Albatros, weet ik feul, mar die
knaap liekt mie oek één, die
faker as één keer un eerste pries
met eekpiesen wonnen hèt!!!
Vlga
Dit is de nieuwe opgave voor onze fotoprijsvraag "Leewadders waar
is dit?" Oplossingen, uitsluitend schriftelijk, binnen veertien dagen
naar de redactie van 't Kleine Krantsje, Vredeman de Vriesstraat 1,
8921 BP Leeuwarden. Uitslag over vier weken.
Onder de abonnees, die ons het juiste antwoord geven, verloten wij
een exemplaar van het boekje "Leeuwarden - ach ja, zo was
het. met zestien zeer fraaie foto's van de stad uit een lang ver
vlogen tijd.
