GÖRINGVERHAAL' VERWEKTE ONGELOOF
BLAUW WIT '34
VIJFTIG JAAR
FOTO NIET IN LEEUWARDEN GEMAAKT
VOOR LEEUWARDEN EN
E WERELD ER OMHEEN
TWINTIGSTE JAARGANG
28-4-1984 NUMMER 456
'T KLEINE KRANTSJE
De spectaculaire zaak van "de klap op de kop van
Hermann Göring", waaraan wij in vorige nummers
uitvoerig aandacht besteedden, blijft de gemoederen van
veel lezers bezighouden. Er bereikten ons dan ook veel
reacties, die er allemaal op neerkwamen, dat het sterke
verhaal van onze abonnee, die de klap zou hebben
verkocht, niet werd geloofd. Ook de foto van de Duitse
Rijksmaarschalk Hermann Göring, die wij twee weken
geleden in onze krant afdrukten, zou niet in Leeuwarden
zijn gemaakt. De dikke Duitser staat er op, terwijl hij de
Feldwebel Heinz Vinke feliciteert met zijn pas verwor
ven Ridderkruis. Deze onderscheiding kreeg hij op 19
september 1943, maar negen dagen eerder, in de nacht
van 10 op 11 september 1943 verhuisde het hele
Nachtgeschwader van Leeuwarden naar het Duitse
Quackenbrück - daar moet dus de in onze krant
afgedrukte foto zijn gemaakt.
Van de bij ons binnengekomen
brieven van abonnees, die op de
merkwaardige zaak reageerden,
drukken wij er twee hierbij af.
INTRIGEREND
Een intrigerend verhaal in 't Klei
ne Krantsje. Je probeert met de
verteller de gebeurtenissen voor
je geestes-oog te laten afspelen.
Het vraagt enig voorstellingsver
mogen. Je blijft ook met een paar
vragen zitten.
Waarom zo'n verhaal eerst in
1984 terloops aan iemand ver
teld? Was de verleiding er niet
dat eerder te doen? En als het wel
gebeurd is, wilde men toen niet
luisteren? Wat was de exacte
datum?
Ja, zo'n verhaal aan een journa
list verteld, is, om de taal van die
tijd te spreken, "gefundenes fres-
Verteller was jong en dan wil je
wel eens wat. En dan komt daar
onverwachts Hermann Göring
zo maar uit de lucht vallen. Dan
liggen er plots kansen-. Verteller
raakt even buiten zijn zinnen,
wordt witheet zoals hij zegt.
Overlegt eerst even niet bij zich
zelf wat zij n kansen zij n, nee j ong
en onverveerd er op af. Is in de
gelegenheid Hermann Göring zo
dicht te benaderen dat een fikse
klap raak is.
Iedereen is in opperste verba
zing, ook Göring denk ik, want
daar had hij niet op gerekend.
Alle aanwezigen zijn zeer be
zorgd over hun hoogste baas.
Hoeveel militairen liepen daar
wel niet rond en waarschijnlijk
allen wel in het bezit van schietij
zer.
Iedereen blijft aan de grond ge
nageld, en verteller smeert hem
via het meest bebouwde gedeelte
van het vliegveld, vindt direct
Hermann Göring feliciteert de Feldwebel Heinz Vinke met zijn - op
19 september 1943 behaalde Ridderkruis. Toen echter lagen de
Duitse vliegers niet meer in Leeuwarden - de foto kan hier dus niet
zijn gemaakt.
zijn weg er doorheen, en er ligt
een plank over de sloot op hem te
wachten. Mooier kan het niet.
Inmiddels realiseert men zich dat
er zich iets naars heeft afge
speeld. Herr Göring loopt daar
met een bebloed gezicht. De
commandant van de vliegbasis
vraagt zich inmiddels af wat er
van zijn veiligheidsmaatregelen
terecht is gekomen en of hij
Hermann nog moet vragen de
voor hem opgestelde erewacht te
willen inspecteren.
Iedereen heeft wel eens een
zwak, moment, ook geharde oor
logsvliegers. Doch niet allen zul
len even "afwezig" zijn geweest.
Verteller zegt niet dat de kogels
hem om de oren vlogen, geen
ongebruikelijke situatie in die
dagen.
Men komt in actie, maar de vogel
is al gevlogen. Wat nu, naar de
stad, want daarheen zal hij wel
gevlucht zijn.
GOUDEN GREEP
Verteller staat inmiddels op het
erf van fietsenmaker Betlehem,
en doet een gouden greep.
Smeert zijn gezicht, handen en
kleren met vet in (altijd bij de
hand) en rukt de band van de
fiets af. Met de blote handen, lijkt
het wel. Knap staaltje, ik kwam
zelf nog al eens bij een andere
fietsenmaker over de vloer, Peke
Dolstra namelijk, doch ik heb
hem dat nooit zo zien doen en hij
was toch bepaald sterk, zoals we
in de twee vorige afleveringen
van 't Kleine Krantsje hebben
kunnen lezen.
Kan het geslacht Betlehem nog
iets navertellen?
De Duitsers, die weten dat iedere
Nederlander onmiddellijk klaar
staat om hun vragen te beant
woorden, hopen de gewenste in
formatie te vinden bij onze quasi
fietsenmaker. Stappen af en vra
gen hem of hij de vluchteling
gezien heeft.
Verteller, in-het geheel niet ach
ter adem en de kalmte zelve,
geeft wel informatie in zijn eigen
belang. Geen argwaan dus.
Verteller wist ook, (uit welke
bron?) dat er geen documentatie
meer over dit voorval was te
vinden. Hoe is verteller er ach
tergekomen dat er oorspronke
lijk wel informatie geweest
moest zijn en waar? Hoe komt
het dan, dat de foto's van Her
mann Göring op het Leeuwar-
der(?) vliegveld, afgedrukt in 't
laatste Kleine Krantsje wel zijn
bewaard gebleven, i.e., gepubli
ceerd; zou er toen dan toch geen
Duitse gründlichkeit hebben be
staan?
Ik denk dat Lou de Jong wel
geïnteresseerd zou zijn geweest.
Maar nu heeft 't Kleine Krantsje
de primeur, hetgeen ik Fenno
Dit weekend bestaat de Christelijke Voetbal Vereniging Blauw
Wit '34 precies vijftig jaar. In dit nummer schenkt 't Kleine
Krantsje aandacht aan het gouden jubileum op de pagina's 6 tot
en met 9.
Schoustra van harte gun, want hij
werkt hard voor zijn Krantsje.
Zou de commandant van de
vliegbasis met dit voorval nog
problemen hebben gehad? Want
hij maakte toch niet zo'n beste
beurt. Een toen Göring over de
eerste schrik heen was, zal hij
misschien wel gedacht of gezegd
hebben, een mooi stelletje
vliegers; wel Tommies naar be
neden kunnen halen, maar een
fietser pakken, ho maar.
De wonderen zijn de wereld nog
niet uit, en er gebeurt meer tus
sen hemel en aarde waar we geen
weet van hebben of kunnen ver
klaren.
Doch laten we verteller het voor
deel van de twijfel geven. Hij zal
wel eens van het gezegde hebben
gehoord: It is my sizzen net te
dwaen. En dus deed hij het maar.
P.S. Verzetskruizen moetje aan
vragen, ik gun verteller dat kruis.
Alleen hij moet het zelf wel
aanvragen, en de aanvraag sta
ven met getuigen. Dat kan wel
eens moeilijk zijn zo'n 38 jaar na
de oorlog, dat hebben o.a. 2000
Nederlanders ook gemerkt, wier
aanvraag voor dit kruis werd
afgewezen.
Hebt u ooit wel eens ergens
gelezen hoeveel verzetsmensen
het verzetskruis niet hebben ge-,
kregen, simpel omdat ze in alle
bescheidenheid het niet hebben
willen aanvragen?
En dat zijn er meer dan u wellicht
veronderstelt.
Maar dat is natuurlijk een heel
ander verhaal.
Dan kregen we nog een brief van
onze abonnee, de heer J. van der
Woude te Zaandam, die ons het
volgende schreef.
„De man, die Göring zogenaamd
een klap gaf, is in de oorlog
waarschijnlijk nooit op het vlieg
veld geweest, want dan zou hij
goed weten, dat zoiets onmoge
lijk was. Punt 1: Als een hoge
Ome aankwam gebeurde dat in
een Junker transportvliegtuig.
Deze landde dan op de startbaan
en taxiede via de rolbaan naar de
Officiers Mess, waar alles gereed
stond. Zelfs als hij op de rolbaan
reed werd hij door S.S.-ers geëx-
corteerd; dezelfde S. S.-ers ston
den in de houding als hij uitstap
te. Daar kwam niemand anders
aan te pas. Punt 2: Op de fiets
daar vandaan naar fietsmaker
Betlehem was minstens twee ki
lometer, via de rolbaan. Voor hij
daar was, was hij waarschijnlijk
gearresteerd en neergeschoten.
Punt 3: Hoe kwam hij door de
wachtpost op de Vierhuisterweg.
Sliepen ze daar?"
Verder schrijft de heer Van der
Woude, dat hij drie en een half
jaar met paard en wagen op het
vliegveld heeft gereden en dat hij
Seiss Inquart („Zes en een
kwart" aldus de heer Van der
Woude) zo heeft zien aankomen.
„Door ervaring in die tijd heb ik
veel gezien en meegemaakt en ik
kende het vliegveld van haver tot
gort".