GÖRINGVERHAAL' VERWEKTE ONGELOOF BLAUW WIT '34 VIJFTIG JAAR FOTO NIET IN LEEUWARDEN GEMAAKT VOOR LEEUWARDEN EN E WERELD ER OMHEEN TWINTIGSTE JAARGANG 28-4-1984 NUMMER 456 'T KLEINE KRANTSJE De spectaculaire zaak van "de klap op de kop van Hermann Göring", waaraan wij in vorige nummers uitvoerig aandacht besteedden, blijft de gemoederen van veel lezers bezighouden. Er bereikten ons dan ook veel reacties, die er allemaal op neerkwamen, dat het sterke verhaal van onze abonnee, die de klap zou hebben verkocht, niet werd geloofd. Ook de foto van de Duitse Rijksmaarschalk Hermann Göring, die wij twee weken geleden in onze krant afdrukten, zou niet in Leeuwarden zijn gemaakt. De dikke Duitser staat er op, terwijl hij de Feldwebel Heinz Vinke feliciteert met zijn pas verwor ven Ridderkruis. Deze onderscheiding kreeg hij op 19 september 1943, maar negen dagen eerder, in de nacht van 10 op 11 september 1943 verhuisde het hele Nachtgeschwader van Leeuwarden naar het Duitse Quackenbrück - daar moet dus de in onze krant afgedrukte foto zijn gemaakt. Van de bij ons binnengekomen brieven van abonnees, die op de merkwaardige zaak reageerden, drukken wij er twee hierbij af. INTRIGEREND Een intrigerend verhaal in 't Klei ne Krantsje. Je probeert met de verteller de gebeurtenissen voor je geestes-oog te laten afspelen. Het vraagt enig voorstellingsver mogen. Je blijft ook met een paar vragen zitten. Waarom zo'n verhaal eerst in 1984 terloops aan iemand ver teld? Was de verleiding er niet dat eerder te doen? En als het wel gebeurd is, wilde men toen niet luisteren? Wat was de exacte datum? Ja, zo'n verhaal aan een journa list verteld, is, om de taal van die tijd te spreken, "gefundenes fres- Verteller was jong en dan wil je wel eens wat. En dan komt daar onverwachts Hermann Göring zo maar uit de lucht vallen. Dan liggen er plots kansen-. Verteller raakt even buiten zijn zinnen, wordt witheet zoals hij zegt. Overlegt eerst even niet bij zich zelf wat zij n kansen zij n, nee j ong en onverveerd er op af. Is in de gelegenheid Hermann Göring zo dicht te benaderen dat een fikse klap raak is. Iedereen is in opperste verba zing, ook Göring denk ik, want daar had hij niet op gerekend. Alle aanwezigen zijn zeer be zorgd over hun hoogste baas. Hoeveel militairen liepen daar wel niet rond en waarschijnlijk allen wel in het bezit van schietij zer. Iedereen blijft aan de grond ge nageld, en verteller smeert hem via het meest bebouwde gedeelte van het vliegveld, vindt direct Hermann Göring feliciteert de Feldwebel Heinz Vinke met zijn - op 19 september 1943 behaalde Ridderkruis. Toen echter lagen de Duitse vliegers niet meer in Leeuwarden - de foto kan hier dus niet zijn gemaakt. zijn weg er doorheen, en er ligt een plank over de sloot op hem te wachten. Mooier kan het niet. Inmiddels realiseert men zich dat er zich iets naars heeft afge speeld. Herr Göring loopt daar met een bebloed gezicht. De commandant van de vliegbasis vraagt zich inmiddels af wat er van zijn veiligheidsmaatregelen terecht is gekomen en of hij Hermann nog moet vragen de voor hem opgestelde erewacht te willen inspecteren. Iedereen heeft wel eens een zwak, moment, ook geharde oor logsvliegers. Doch niet allen zul len even "afwezig" zijn geweest. Verteller zegt niet dat de kogels hem om de oren vlogen, geen ongebruikelijke situatie in die dagen. Men komt in actie, maar de vogel is al gevlogen. Wat nu, naar de stad, want daarheen zal hij wel gevlucht zijn. GOUDEN GREEP Verteller staat inmiddels op het erf van fietsenmaker Betlehem, en doet een gouden greep. Smeert zijn gezicht, handen en kleren met vet in (altijd bij de hand) en rukt de band van de fiets af. Met de blote handen, lijkt het wel. Knap staaltje, ik kwam zelf nog al eens bij een andere fietsenmaker over de vloer, Peke Dolstra namelijk, doch ik heb hem dat nooit zo zien doen en hij was toch bepaald sterk, zoals we in de twee vorige afleveringen van 't Kleine Krantsje hebben kunnen lezen. Kan het geslacht Betlehem nog iets navertellen? De Duitsers, die weten dat iedere Nederlander onmiddellijk klaar staat om hun vragen te beant woorden, hopen de gewenste in formatie te vinden bij onze quasi fietsenmaker. Stappen af en vra gen hem of hij de vluchteling gezien heeft. Verteller, in-het geheel niet ach ter adem en de kalmte zelve, geeft wel informatie in zijn eigen belang. Geen argwaan dus. Verteller wist ook, (uit welke bron?) dat er geen documentatie meer over dit voorval was te vinden. Hoe is verteller er ach tergekomen dat er oorspronke lijk wel informatie geweest moest zijn en waar? Hoe komt het dan, dat de foto's van Her mann Göring op het Leeuwar- der(?) vliegveld, afgedrukt in 't laatste Kleine Krantsje wel zijn bewaard gebleven, i.e., gepubli ceerd; zou er toen dan toch geen Duitse gründlichkeit hebben be staan? Ik denk dat Lou de Jong wel geïnteresseerd zou zijn geweest. Maar nu heeft 't Kleine Krantsje de primeur, hetgeen ik Fenno Dit weekend bestaat de Christelijke Voetbal Vereniging Blauw Wit '34 precies vijftig jaar. In dit nummer schenkt 't Kleine Krantsje aandacht aan het gouden jubileum op de pagina's 6 tot en met 9. Schoustra van harte gun, want hij werkt hard voor zijn Krantsje. Zou de commandant van de vliegbasis met dit voorval nog problemen hebben gehad? Want hij maakte toch niet zo'n beste beurt. Een toen Göring over de eerste schrik heen was, zal hij misschien wel gedacht of gezegd hebben, een mooi stelletje vliegers; wel Tommies naar be neden kunnen halen, maar een fietser pakken, ho maar. De wonderen zijn de wereld nog niet uit, en er gebeurt meer tus sen hemel en aarde waar we geen weet van hebben of kunnen ver klaren. Doch laten we verteller het voor deel van de twijfel geven. Hij zal wel eens van het gezegde hebben gehoord: It is my sizzen net te dwaen. En dus deed hij het maar. P.S. Verzetskruizen moetje aan vragen, ik gun verteller dat kruis. Alleen hij moet het zelf wel aanvragen, en de aanvraag sta ven met getuigen. Dat kan wel eens moeilijk zijn zo'n 38 jaar na de oorlog, dat hebben o.a. 2000 Nederlanders ook gemerkt, wier aanvraag voor dit kruis werd afgewezen. Hebt u ooit wel eens ergens gelezen hoeveel verzetsmensen het verzetskruis niet hebben ge-, kregen, simpel omdat ze in alle bescheidenheid het niet hebben willen aanvragen? En dat zijn er meer dan u wellicht veronderstelt. Maar dat is natuurlijk een heel ander verhaal. Dan kregen we nog een brief van onze abonnee, de heer J. van der Woude te Zaandam, die ons het volgende schreef. „De man, die Göring zogenaamd een klap gaf, is in de oorlog waarschijnlijk nooit op het vlieg veld geweest, want dan zou hij goed weten, dat zoiets onmoge lijk was. Punt 1: Als een hoge Ome aankwam gebeurde dat in een Junker transportvliegtuig. Deze landde dan op de startbaan en taxiede via de rolbaan naar de Officiers Mess, waar alles gereed stond. Zelfs als hij op de rolbaan reed werd hij door S.S.-ers geëx- corteerd; dezelfde S. S.-ers ston den in de houding als hij uitstap te. Daar kwam niemand anders aan te pas. Punt 2: Op de fiets daar vandaan naar fietsmaker Betlehem was minstens twee ki lometer, via de rolbaan. Voor hij daar was, was hij waarschijnlijk gearresteerd en neergeschoten. Punt 3: Hoe kwam hij door de wachtpost op de Vierhuisterweg. Sliepen ze daar?" Verder schrijft de heer Van der Woude, dat hij drie en een half jaar met paard en wagen op het vliegveld heeft gereden en dat hij Seiss Inquart („Zes en een kwart" aldus de heer Van der Woude) zo heeft zien aankomen. „Door ervaring in die tijd heb ik veel gezien en meegemaakt en ik kende het vliegveld van haver tot gort".

Historisch Centrum Leeuwarden

’t Kleine Krantsje, 1964-1997 | 1984 | | pagina 1