DICKVANDERHEIJDE JR/REKLAME 'WAAR ZIJN WE IN LEEUWARDEN IN VREDESNAAM MEE BEZIG? BRIEF VAN EEN JONGERE ERNSTIG ONGELUK VROUWENPOORTSBRUG adviesbureau voor rekiame en pubNciteit jozof isreëlsstraat 10 leeuwarden 058—124984 Schilkampen, tot voor kort een stukje Leeuwarden, waar nog de rust en romantiek van vroeger afstraaldeDe fraaie foto is gemaakt door onze abonnee, de heer F. B. Koet te Hilversum. Wanneer 't Kleine Krantsje komt zoek ik allereerst naar foto's van oud Leeuwarden. Huizen, stra ten, oude streekjes, bruggen, beelden die meestal lang tot het verleden behoren. Er straalt al tijd zo'n rust, gezelligheid en gemoedelijkheid van af. Weinig of geen auto's en alle tijd voor een buurpraatje. Wanneer je nu door de stad fietst, stikt het van de auto's en ieder een heeft haast. Steeds weer moet er een stukje oud verdwij nen om plaats te maken voor nieuwe wegen of verbreding van bestaande straten. Elke dag wandel ik met de hond langs Schilkampen. Tot voor kort was dit een stukje Leeuwarden waar nog die rust en romantiek van vroeger afstraalde. Het hooghout, het water en daarach ter de huisjes van Schilkampen. Wanneer je er nu loopt zijn de huisjes bijna niet meer te zien en straks helemaal niet meer. Het hooghout moest verdwijnen om plaats te maken voor een kille, milieuonvriendelijke autoweg met een grote betonnen brug. SNELHEID EN BETON Dan denk ik, waar zijn we hier in Leeuwarden toch in vredesnaam mee bezig. Is er alleen nog maar oog voor snelheid en beton? De huisjes van Schilkampen mochten niet afgebroken worden om dat "het zo'n mooi stukje oud Leeuwarden" was, maar dan hadden ze ook het hooghout moeten laten zitten, want dat was onverbrekelijk verbonden met de huisjes. Ik begrijp best dat niet alles kan blijven zoals het vroeger was, maar ik heb wel eens het idee dat er meer ver dwijnt dan beslist noodzakelijk is. Ik ben (nog maar) 31 jaar en nu kunnen we al over vroeger pra ten tegen onze kinderen. Een paar jaar geleden liep je, linksaf bij het hooghout van Schilkam pen, het land in. Langs de boer derij van Hannes Hotsma en even verder stonden dan nog een paar huisjes. Wat een rustig stuk je. Nu liggen daar grote wegen, sportcomplexen en niet te verge ten het nieuwe gebouw van het P.E.B. De rust is verdwenen. HOOGHOUT In nummer 454 van 't Krantsje stond een foto van het hooghout dat het Vliet verbond met de Poppebuurt. Dit moest toen ook verdwijnen. Daarvoor in de plaats kwam een groot, lelijk complex, de P.E.B.-centrale. Dit complex heeft zijn dienst vol bracht en wordt waarschij nlij k na verloop van tijd afgebroken. We wonen er tegenover en wat zou ik graag zien dat daar weer een soort Poppebuurt herbouwd wordt, compleet met hooghout. Dan is er weer een klein beetje hersteld van wat verprutst is. Afgelopen week fietste ik langs broodfabriek Van den Berg, waar mijn schoonmoeder in de oorlog gewerkt heeft, en ontdek te tot mijn ontsteltenis dat het hele front van de winkel er voor weggebroken is. Weer iets on herstelbaar naar de knoppen. Wat er mee gebeurt weet ik niet, maar het origineel is weg. Zonde, het was zo'n mooie, echt ouder wetse winkel. Laten we toch alstublieft oog houden voor het oude cjat nog over is, het restaureren en weer gebruiken, zoals bv. de kazerne. Er zijn gelukkig nog stadsgedeel ten waar dit ook gebeurd is, zoals Luilekkerland en de omgeving van de Grote Kerk. Dit zijn historische, plekjes waar we heel zuinig op moeten zijn. Neem het oude "Fribourg" met z'n prachtige witte beheerders woning waar meneer en me vrouw Hoogerbeets woonden en het groene hek, dat toegang gaf tot het hofje. Mijn opa en oma hebben er jaren gewoond. Wij hebben daar vaak gelogeerd. Sla pen in de bedstee was heel span nend. Er was ook een echt ouder wetse zwengelpomp buiten en we speelden op de bleek. Wanneer je er nu langsfietst kun je je ogen beter even sluiten, want het mooie witte huis is totaal vervallen en vernield. De huisjes zijn al lang verdwenen. Dat had toch wel anders gekund. Laatst hoorde ik dat ook de kleuterschool "De Tureluur" niet aan de slopershamer ont komt. Dan denk ik, dat kan toch helemaal niet. De Tureluur was één van de eerste, misschien wel de eerste kleuterschool van Leeuwarden. Dat is historie, dat breek je toch niet af. Hij voldoet niet meer aan de nu geldende eisen, dat begrijp ik best, maar is er dan niet een andere functie voor te vinden? Nu komen er nieuwe apparte menten. Het zal misschien nodig zijn, maar nieuwbouw is zo kil, daar gaat niets van uit. Er gebeuren gelukkig ook nog hoopvolle dingen, zoals de res tauratie van de Kanaalbrug. Van middag fietste ik er over. Zo prachtig. Dat is toch veel mooier dan zo'n onpersoonlijke kille, be tonnen kolos. Nu het brugwachtershuisje nog. Dat hoort er tenslotte bij, niet- De Vrouwenpoortsbrug, zoals wij die kennen, dateert van 1933 - het was in dat jaar, dat de oude draaibrug, een zusje van de nu nog bestaande Eerste Kanaal- brug, werd gesloopt. Bij die sloopwerkzaamheden is een ern stig ongeluk gebeurd, waarbij een van de aannemers van het sloopwerk dodelijk werd ge wond. Het werk was aangenomen door de heren C. Postma en G. Reer. Zij waren al bijna toe aan het opruimen van het stenen funda ment en moesten alleen nog een paar ijzeren platen van de brug zelf verwijderen. De brokken ijzer werden met behulp van een scheepslier via waar. Het is zo'n mooi pand. Misschien wil ik wel teveel bij het oude laten, het is ook zo mooi. De dingen, waarover ik lees in het "Kleine Krantsje" en hoor van mijn ouders en schoonou ders, wil ik zo graag nog een beetje terug kunnen vinden. Het zou leuk zijn dat mijn kinde ren er ook nog van kunnen genie ten. Leeuwarden Anneke Beima-Bakker een giek omhooggehesen. Toen er weer een plaat van een twee honderd vijftig kilo boven het slopersschip hing, knapte de staaldraad boven de giek: de plaat ijzer kwam naar beneden en raakte het hoofd en de schou der van de heer Reer. Dokter Uffelie, snel op de fiets ter plaatse, liet het slachtoffer direct met de politiebrancard naar het Stadsziekenhuis bren gen, waar een schedelbreuk werd geconstateerd. Helaas bleek red ding niet meer mogelijk; de heer Reer, twee en vijftig jaar oud en wonend in de Bloemfontein straat, overleed aan zijn verwon dingen.

Historisch Centrum Leeuwarden

’t Kleine Krantsje, 1964-1997 | 1984 | | pagina 11