LEEWADDERS,
WAAR IS D|T?
KIJK HIER: DE KLINZE
'T KLEINE KRANTSJE
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
pagina 13
Dit is de nieuwe opgave voor onze fotoprijsvraag "Leewadders waar
is dit?" Oplossingen, uitsluitend schriftelijk, binnen veertien dagen
naar de redactie van 't Kleine Krantsje, Vredeman de Vriesstraat 1,
8921 BP Leeuwarden. Uitslag over vier weken.
Onder de abonnees, die ons het juiste anwoord geven, verloten wij
een exemplaar van het boekje "Leeuwarden - ach ja, zo was
het.met zestien zeer fraaie foto's van de stad uit een lang
vervlogen tijd.
De brugmannen hewwe der
nocht an diz-kear. Tabe is met
fekaansje weest, mar ja, Deet-
man en die senteraasje met de
studenten hewwe de saak wat
bedurven. Neelie Smit liekt
weer heel anders. Nog even ut
foetballen en dan ferskient
Skelte. Later noeme se em wel
es Skelte Bobberskonk. Waar
om? Lees ut mar bij Tabe
Ruutsje, Wiebe Poatsje, Lange
Marten, Minne Mager, Fokke
Vutman en genoemde Skelte.
Tabe Ruutsje: Ut weer gong
nog wel, mar, net as ik al sei,
se saten nog al in over de stu-
deerderij fan ons kleindochter
daar. Hoe komt dat met de
ping-ping? Mien dochter is
meestentijds aardig fleurig, mar
nou niet.
Fokke Vutman: Ik hew oek wel
es docht dat ut wel wat metfalle
su met die studenten, mar jon-
ges, der binne guden bij, die
komme swaar te sitten. En ut
hèt Tabe sien fekaansje bij de
kienders wat bedurven!
Minne Mager: En konnen jou
nou bijspringe, och dan skoven
jou wat geld af niet? Mar sukke
mieljennairs binne wij oek niet.
Nou ja, Marten allénig hé. Ho,
ho, niet soa happe, klein grap-
ke.
Lange Marten: Grapkes fan
niks. Wij hewwe nooit geld had
en wij salie ut oek nooit krije.
We hewwe ut aardig goed,
maar dan houdt ut oek hard op.
En fan die sudenten weet ik
niks af. Gaat Lubbers daar
over?
Tabe: Die gaat'over alles. Te-
meensen soa lang as ut duurt.
Soms liekt ut daar in Den Haag
een groate bende. Mar hier
hadden wij met Deetman te
krijen. As je em soa siene, dan
durf je wel een tweedehans
fiets fan em te kopen. Mar an
deren spuie raar guod over em.
Wiebe Poatsje: Ik kan niet één
fan die lui. Ja, die frouw die der
soa faak foor is. Smit-Kroes.
Daar wu mien frouw wel op
stemme, mar mien dochter sei,
dat se swaar foor't kappitaal is.
Ik weet ut niet.
Fokke: Neelie Smit. Die is niet
benauwd. Of ut nou om sjuf-
feurs of om skippers gaat, se
ferblikt niet. Se gaat over een
soad dingen. Oek over tunnels
en tollen en wegen en oek over
de post.
Minne: Dan mut se daar mar
es achter an. Een ouwe meid,
ik bedoel noait trouwd weest,
een ouwe meid en ik krije faak
mekaars post. Ut huusnummer
is geliek, mar de straat hele
maal niet, mar om 'e soafeul
tied is 't mis.
Marten: Soafeul post sal jim
anders oek niet krije wel, Min
ne? Wij soms één keer in 'e
week. In de fekaansjetied een
paar keer faker. Gister nog een
aangesichtskaart uut Duuts-
land. Uut ut Swartswald. Nee,
niet uut 'e kliniek. Bergen en
bossen.
Tabe: O ja, dien soan su daar
hene hé? As ie op sien fader
liekt, had ie der een skoftsje le
den weze mutten. Met die foet-
ballerij. Of is ie niet soa gek op
diegrapmakerij?
Marten: Reken mar dat ie tuus
alles sien hèt. En nog wel soa
feilig. En se hewwe oek een
fiedeldéo seit mien frouw dan.
Dan hewwe jou alles op film in
een klein doaske. Kenst alles
nog es sien.
Wiebe: Ja, die dingen skiene
der te wezen. Wat seit Marten:
hij hèt ut de Mof al tien keer
ferliezen sien? Wij lache tuus
nog wel es om wat Minne toen
song: Se houwe fan Oranje,
mar nog feul meer fan de
poen!!
Fokke: Poen is alles. Straks
hiete se allemaal Rijkaard.
Hoor mij es Minne. Die hard-
fietsers in Frankriek oek. Poen.
Mar geef mij mar een mooie
fillum. Spanning jonges, span
ning! Son pliesjefillum of een
détektief. Of wat se oek wel
segge:een krimi.
Minne: Wat foor ding, Fokke?
Is dat een nij merk voor was-
poeier of kan je der nog lekker
der in brade as in croma? Der
wurdt wat fertoand in die rekla-
me soms. Krimi, seit ie. Goed
foor de lijn!! Klein grapke.
Wiebe: Kiek as ik ut goed sien,
loopt Skelte daar. Een swager
fan Sjouke. Nee, Skelte loopt
niet hard meer. Wat seistou
T abe? Een nuvere prater, ja.
Tabe: Hij doet de mon mar een
klein endsje open. Suver de
tannen niet fan mekaar. Mar hij
praat mar, en hij praat mar. En
waar eikeneen foor is, is hij
teugen en andersom. Hij steekt
nou over.
Skelte: Gouje. Jimme hewwe
Sjouke goed kannen hé? Ik bin
een swagór fan em. Een goeie
Sjouke. Jim staan hier wel
gauw es, loof ik. Hoe hewwe
jimme der altied nocht an. En
mar klasjenére.
Fokke: As we niet wuden de
den we 't niet. Ut is niet fer-
plicht. Jou salie je gewoanten
oek wel hewwe. Of doene jou
alle dagen wat anders? Ja, ik
hoef ut niet te weten hor.
Skelte: Jou magge ut best
wete, mar ik hang ut jou niet an
'e neus. Skelte is sien eigen
baas. Ik doen wat ik doen wil.
Ik loop waar ik wil. Wie seit
daar wat? Die man met dat
stokje. Oek al gien hardloper,
krekt as ik.
Wiebe: Je lope niet war ut fer-
boaden is denk ik. En we ken-
ne in ut leven oek niet altied
doen wat we wel graag wille.
En we mutte ons wel es wat
steure an een ander. En die
bemoeit sich wel es met jou
en.
Skelte: Praat fan niks. Gieneen
mut em met mij bemoeie. Ik
bemoei mie oek met gieneen.
Want ut is een groate rot ben
de in ut hele leven. Nim nou
mien buurman!
Minne: Ho, ho, wat ken jou die
buurman skele? Jou bemoeie
je ommers toch niet met een
mens. En je doene wat je wille.
Laat die pursoan mar.
Skelte: Och here jonkje, wat
siestou dat fout. Die pursoan in
kwestie is een opfreter fan ons
centen. Niet werke offiesjeel,
niet werke, wel beure. Sukken
leve op.bobber-de-skonk.
Wat? Daar lache die groate
kearels om. Mar 't is waar. Op
bobber de-skonkü! Ah, ik gaan
fut. Wat doen ik hier!!!!
Skelte was de Tunen al een
end cioen hoorde ie ons ma
ten nog lachen
Dit is de buitengewoon fraaie state van het landgoed De Klinze in Oudkerk, die de
vorige maand een nieuwe bestemming kreeg: het statige landhuis, vakkundig
gerestaureerd, werd een hotel-restaurant en conferentieoord. Hoewel de oude
state nog helemaal de geest ademt van een voorbije rijke tijd en ook nu weer een
heuse baron er als directeur de scepter zwaait - een Jan baron Van Harinxma
thoe Slooten - zal letterlijk iedereen er als gast welkom zijn; dat immers werd bij
feestelijke opening nadrukkelijk gesteld. Net als Stania State in Oenkerk en Vij
versburg in Tietjerk is de driehonderd jaar oude Klinze vrij goed in tact gebleven. In
de loop van de eeuwen is de state verschillende malen zowel verkleind als ver
groot. Ondanks deze ingrepen zijn de oorspronkelijke kenmerken in het huidige
pand terug te vinden. De state De Klinze ligt in een park van acht hectare, dat rond
1822 is aangelegd door een tuinarchitect met een voor de Leeuwarders heel
bekende naam, Lucas Pieter Roodbaard. Het was dezelfde Roodbaard, die in
Leeuwarden onder andere de Oude Begraafplaats aan de Spanjaardslaan heeft
aangelegd en die ook een belangrijk aandeel heeft gehad in verschillende verfraai
ingen van de oude Prinsentuin.
