'T KLEINE KRANTBJE
"OUWE HAT" NU ALWEER
TWINTIG JAAR DOOD
UIT GROOTMOEDERS ANSICHTENALBUM
EEN VAN LAATSTE STADSTYPEN
STADSNIEUWS
VAN VROEGER
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
pagina 11
Het is nu alweer twintig jaar ge- dan weer met een wonderlijke Omstreeks 1960 hebben we
leden, dat Ouwe Hat overleed, muziekdoos op de bagagedra- Ouwe Hat tijdens een kermis-
Ouwe Hat of Hatte - hij heette ger van zijn fiets. week op de Nieuwestad qefoto-
officieel Hart de Vries - was
een van de laatste uitgespro
ken stadstypen in Leeuwarden
- hij was bovendien een van
de meest kleurrijke vertegen
woordigers van dit genre, die er
de laatste honderd jaar in deze
stad zijn geweest. Hij woonde
in een piepklein huisje in de
Huizumer Van Blomstraat, waar
hij ook stierf - toen hij zich al
een paar dagen niet had laten
zien hebben buren de politie
gewaarschuwd, die geconfron
teerd werd met de droeve wer
kelijkheid, welke men al had
gevreesd: Hart lag dood op
bed.
Wij kunnen ons niet anders
herinneren, dan dat Hart de
Vries "Ouwe" Hat of "Ouwe"
Hatte werd genoemd, hoewel
hij eigenlijk nooit oud is ge
weest. Uiteindelijk bereikte hij
een leeftijd van zes en zestig
jaar, maar toen hij dertig of
veertig was, moet hij ook als
"Ouwe" zijn aangeduid. Kwam
dat door zijn doorgroefde ge
laat, dat hem inderdaad ouder
deed schijnen, dan hij was?
Hart de Vries was in 1901 ge
boren in Zwaagwesteinde en in
1927 kwam hij naar Leeuwar
den. Van die tijd af hebben de
Leeuwarders hem leren kennen
als een speelman van de
straat. Op alle mogelijke manie
ren heeft Hat de mensen willen
verblijden met zijn muziek - nu
eens met een minuscuul draai
orgeltje in een kinderwagen.
grafeerd. Hat bewoog zich toen
zeer actief met een welluidende
trekharmonica door het stads
gewoel, maar hij bleek best be
reid even te pauzeren om ons
de gelegenheid te geven hem
met zijn instrument voor het na
geslacht te vereeuwigen. Ter
wijl hij zich keurig opstelde op
een parkeerplaats langs de
gracht konden we een reeks
curieuze opnamen maken.
Een paar jaar later drukten wij
een van deze foto's in 't Kleine
Krantsje af en toen meenden
wij er goed aan te doen Ouwe
Hat te verrassen met een
exemplaar van die krant. Wij
begaven ons dus naar de Eek-
hoffstraat, waar hij toen nog
woonde en trokken enthousiast
bij hem aan de bel.
"Kiek Hat" zeiden we, "een
krant met een mooie foto van
jou". Hij nam de krant in de
hand, bekeek aandachtig de
foto en wat hij toen zei - half in
het Leeuwarders, half in het
Fries - vergeten we nooit:
"Tsjonge nog oan ta, hoe be
stiet het, der stean ik mei in
trekharmonica en ik haw noait
een trekharmonica inne hannen
hawn - wat kinne de meensken
dan toch al wat, prakkerseare
se je sa mar sa'n trekharmoni
ca ynne hannen, hoe bestiet
het en wat doarre se al wat oan
- nooit sa'n ding hawn, nooit
sanding hawn!"
"Ja, dat is dan sterk" antwoord
den wij en toen hebben we die
krant maar weer de zak gesto
ken.
"Nou, goeie Hat"
"Goeie"
Pas later hebben we begrepen,
dat de familie van Hat - in be
ter doen - het niet zo erg op
prijs stelde, dat de broer in
Leeuwarden musicerend door
de straten trok en omdat Hat
niet wou weten, dat dit toch wel
gebeurde, zal hij wel hebben
gezegd van: "nooit sa'n ding
hawn."
Tijdens een ander onderhoud,
eveneens op de stoep voor zijn
villa in de Eekhoffstraat, kwam
Hat ook met enkele opmerkelij
ke uitspraken. Sprekend over
zijn oude moeder, die toen
even eerder overleden was, zei
Hat: "Ja, mien mem is hünderd
jierwudden."
"Honderd jaar?" vroegen wij
verbaasd.
"Ja, hünderd jier op toalf jier
nei" antwoordde Hat.
"En hoe oud binne jou nou
zelf?"
"Sawntig" zei Hat, "sawntig op
seis jier nei"
Het plotselinge overlijden van
deze uiterst opvallende, maar
toch zo goedmoedige figuur,
die geen mens kwaad deed,
heeft destijds in Leeuwarden
veel indruk gemaakt. Hij is ten
slotte een der laatste mohika
nen geweest. Hij was een van
de laatste nog levende typen
van de straat die iedereen ken
de.
"Kiek, daar he je Ouwe Hat"
zeiden de straatjongens, wan
neer hij op z'n ouwe gammele
fiets voorbijsnelde. Maar ook
de ouderen attendeerden el
kaar altijd even op de aanwe
zigheid van Ouwe Hat, zodra
ze hem in de gaten kregen:
"Tsjonge, Ouwe Hat is er oek
nog!"
Maar toen was het voorgoed
voorbij - Ouwe Haf was er niet
meer.
Katten-meppers.
Opnieuw heeft de politie twee
mannen aangehouden S. v. d.
M., arbeider en G. R., slagers
knecht, die er hun werk van
maakten katten spoorloos te
doen verdwijnen. Beiden wor
den van vele dergelijke diefstal
len verdacht.
De aangehoudenen, van wie G.
R. onlangs nog kennis maakte
met de justitie wegens oplich
ting, zijn ter beschikking van den
officier van justitie gesteld.
(1925)
Interessant zijn soms de wegen, die prentbriefkaarten afleggen. Deze kaart, uitgegeven door de N. V. Luxe Papierwarenhandel
v/h Roukes en Ehrhart in Baarn, is in 1937 door een A. Postma verzonden aan een meneer E. Ville, Krooswijk 17 in Rotterdam
en keerde later naar Leeuwarden terug om in Grootmoeders Ansichtenalbum terecht te komen. Alles wat we links zien is nu al
lang verleden tijd, maar aan het Stationsgebouw veranderde ogenschijnlijk niet zo veel. En wat de mensen op straat betreft:
een gemoedelijke drukte, zouden we zeggen.
