Friesland Bank 1= DE VROEGERE LIJEMPF OP PLAATS STROCARTONFABRIEK EEN FLUITJE BESPELEN? FLUITJE VAN EEN CENT! OOK AL LANG VERDWENEN Grootste regionale bank VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN De Friesland Bank is de grootste zelfstandige regionale bank met 52 vestigingen in de provincie Friesland. Door haar regionaal karakter kent de Friesland Bank bij uitstek de plaatselijke verhoudingen en kan daardoor snel en direkt op uw wensen inspelen. Leeuwarden, Zuiderstraat 1Tel. 058-994499 Op deze foto uit de dertiger jaren zien we de kantoor- en fabrieksge bouwen van de Lijempf, de Leeuwarder IJs- en Melkproductenfa- briek, tussen de spoorlijn Leeuwarden-Groningen en de Potmarge. Links gaf de Fabriekssteeg toegang tot dit gebouwencomplex, waar van nu niets meer over is. In vroeger jaren stond op deze zelfde plaats de Leeuwarder Strocartonfabriek, die een treurige reputatie had en die ook wel de Armen- en Benenfabriek werd genoemd. Heel wat werknemers hebben hier een arm of een been of zelfs hun leven verspeeld. In achttien negen en negentig, op een februaridag, is de Strocartonfabriek door het vuur van een geweldige brand ver woest - ook daardoor gaf de veelbesproken fabriek weer heel wat stof tot praten in de stad... 'T KLEINE KRANTSJE ZEVENENTWINTIGSTE JAARGANG APRIL 1991 NUMMER 566 Lange tijd heeft, in het oude Leeuwarden, een marktkoop man in blikken blokfluitjes een vaste standplaats gehad op de Langepijp aan de Nieuwestad. Hij was bepaald geen schreeu wer, die z'n waren luidkeels- aan de man bracht. Integen deel, rustig en heel interessant zag hij kans zijn fluitjes aan te bevelen. Voor hem, op een tafeltje, stond dan een grammofoon met een grote hoorn. Zo nu en dan bracht hij het apparaat aan de gang - dan stroomde het publiek van alle kanten toe. Stonden er genoeg mensen om zijn stand, dan vertelde hij dat het een fluitje van een cent was om zijn fluitjes te bespe len; dat kon, na een paar keer oefenen, iedereen. De fluitjes moesten overigens geen cent, maar een kwartje kosten. Als klap op de vuurpijl zette hij een vrolijke mars op de grammofoon en begeleidde die op zijn fluit op een werkelijk vir tuoze manier. Dan brak het moment aan, "dat hij zijn fluitjes verkocht. Die vlo gen hem letterlijk uit de han den; wat mooi en niet moeilijk is wil men wel. Maar kwamen de kopers met hun nieuwe aanwinst thuis, dan viel het bespelen van het in strument vaak lang niet mee. Helaas, helaas, dan was er met geen mogelijkheid geluid uit te krijgen. Dan bleek, dat men er gewoon geen fluit van kon.

Historisch Centrum Leeuwarden

’t Kleine Krantsje, 1964-1997 | 1991 | | pagina 1