ARTISTEN BIJ
SIPCASTELEIN
VOOR
DE RECHTER
RIJWIELEN OP SLOT
AL LANG VERDWENEN.
*T KLEINE KRANTSJE
v 'toe.ae.l-
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
In dezen weinig florissanten tijd
voor de kleine kooplui probeer-
en de leden van het gilde „ven
ters langs de deuren" op aller
hande ongewone manieren hun
waar aan den man of meer let
terlijk aan de vrouw te brengen.
Het pakje naalden in de bus
gedeponeerd met het bericht
„antwoord wordt gehaald"
schijnt al niet veel succes meer
te hebben en zelfs de schoone
dichtkunst in den vorm van „De
klacht van een blind meisje" en
de „Aanklacht van een schip
per" blijken niet meer in staat
de harten en de beurs van de
doorsnee huisvrouw die-zelf-
elk-dubbeltje-drie-keer-moet-
omdraaien, te vermurwen.
Daarom heeft B. L„ koopman
te Leeuwarden, het op een ge
heel andere manier gepro
beerd.
Het vreemde trekt, heeft hij bij
zichzelf gedacht en hulde zich
in de dracht van die Noord-
Amerikanen, die woeste ritten
op vurige paarden doen en
elke week in de bioscoop zijn
pagina 9
te bewonderen. L. noemt zich
zelf "kómbooi" en het proces
verbaal spreekt van „een onbe
kend manspersoon in een
gedeeltelijk met dierenhaar be
kleed costuum".
In die fantastische buitenlandse
kleedij is L. met de goede Ne-
derlandsche wet in conflict ge
raakt.
Immers hij had in Roordahui-
zum geen vergunning bekomen
om zijn prentbriefkaarten langs
de huizen te verkoopen.
L. meent dat drukwerken vrijge
steld zijn, maar in Idaardera-
deel is men streng op het ge
bied van venten en de
buitenlandsche koopman, met
den op goede Friesche manier
op een a eindigenden naam
moet met 3 of 3 dagen voor
zijn onwetendheid boeten.
(1938)
Op de eerste plaats moet ik
alle abonnees van het Kleine
Krantsje de hartelijke groeten
doen van mevrouw Buysman-
de Zon van de Kilima Hawai-
ians. Heb haar een krantsje ge
stuurd met het artikel en later
hebben wij nog gebeld. Zij
vroeg naar Hotel De Kroon en
de familie Regnery. Zij vroeg
ook nog naar Otootje of Otje
Regnery, maar ik vertelde dat
die inmiddels al Otto is en ook
horeca-vakman is, en dat het
fraaie hotel nu domicili van no
taris Wierda is, maar de kroon
zit nog boven de hotelingang.
Wat de bouw betreft op de
plaats van het voormalige Frie
se Rundvee Stamboek en het
Hotel-Cabaret van Sipke Caste-
lein: de hekken, de houten
loopdoorgang en alle steigers
zijn inmiddels verwijderd. Het is
toch wel een mooi gebouw ge
worden. Iemand vertelde mij,
dat de Nederlandse Midden-
standsbank in maart zal wor
den geopend, dus ga ik nog
In verband met de onrustbaren
de stijging van het aantal rij
wieldiefstallen is het noodzake
lijk gebleken, zooals we
onlangs hebben gemeld, om
voorschriften uit te vaardigen
met betrekking tot het onbe
heerd laten staan van rijwielen
op den openbaren weg. De
burgemeester heeft derhalve
een verordening vastgesteld,
waarvan het voornaamste arti
kel luidt:
„Het is verboden een rijwiel op
twee wielen op de straat onbe
heerd achter te laten, tenzij het
door middel van een deugdelijk
slot op voldoende wijze is vast
gezet.
Voor de toepassing van dit arti
kel wordt een rijwiel geacht on
beheerd te zijn, wanneer hij,
die als gebruiker, geleider of
bewaker daarvan is aan te
merken, zich niet in de onmid
dellijke nabijheid van dit rijwiel
op de straat bevindt".
Zooals men weet is deze bepa
ling 1 Januari j.l. in weVking ge
treden.
(1942)
c/Y
zijn er plannen geweest om
door het oosten van Leeuwar
den een trambaan aan te leg
gen, die de stad met het noor
den van de provincie zou
verbinden. Het is nooit zo ver
gekomen, maar de herinnering
aan die plannen kunnen we nu
nog altijd zien. Hoe? Wel, aan
de breedte van de Bleeklaan,
waar de trambaan dwars door
heen zou lopen. Men zou deze
straat nooit zo breed hebben
gemaakt, wanneer die tram
baanplannen er niet waren ge
weest. Toen de plannen letter
lijk van de baan waren werd de
Bleeklaan als overbodig breed
beschouwd - gemotoriseerd
verkeer was er in die dagen
nog maar nauwelijks. Maar een
kind van deze tijd zal de Bleek
laan helemaal niet als te breed
beschouwen - dank zij de
trambaanplannen kan het ver
keer er vandaag nog redelijk uit
de voeten komen.
maar even door met foto's en
verhaaltjes.
De hierbij afgebeelde foto is uit
mei 1929 en de "slangenda
me", ook wel contorsioniste ge
noemd, is Hertha Sawartos uit
Oostenrijk. Daar komen zeer
veel namen voor die Tsje
chisch, Slowaaks of Pools en
Servisch zijn en noem maar op,
omdat in het Habsburgse Rijk
zeker tien talen gesproken wer
den. Het lijkt mij een Tsjechi
sche naam toe.
Ook zij schrijft in het Duits weer
lovende woorden wat haar ver
blijf in Leeuwarden en het pen
sion Hager betreft. Het is een
grote foto; de naam van de fo
tograaf is niet vermeld. Typisch
de kleding van een acrobate zo
omstreeks 1920-1930. Een
soort slangencostuum, een reu
zen-diadeem, met pareltjes be
zet, zoals de Russische artisten
veel hebben, schoentjes aan,
zwart-lak, en dan de sluiting
met een gesp of soort drukkno
pen. De contorsioniste gaat dus
helemaal achterover, raapt dan
een zakdoekje of ander voor
werp op (denk hierbij altijd
weer aan Douwe Bijlsma senior
en junior!) om dan tenslotte het
hoofd tussen de benen naar
voren te steken.
Een lief gezichtje in een artis
tieke houding, lenig als een
slang, op een prachtige tafel of
een podest, begeleid door een
echt orkest, bestaande uit mu
sici, die allemaal een grote no
ten- en muziekkennis bezaten.
Soms zien wij dit nog wel eens
in een circus. Om dit te leren
moet men al met vier jaar be
ginnen. Hoop, dat u ook van
deze foto geniet!
Wij leven nu in een moderne
tijd met artisten, die als kleine
kinderen vieze woordjes gebrui
ken, optredende in een kerk,
die geen kerk meer is, maar
ook nooit theater zal worden en
geleid door mensen, die nooit
artist geweest zijn.
Variété-artist(e) werd men uit
liefde voor het vak, maar zon
der talent en jaren oefenen
kreeg men geen kans!
Leeuwarden Het oude Leeuwarden, dat verdween.Van wat we hier zien bestaat alleen nog de Grote Kerk,
Historisch Variété Archief vaag op de achtergrond. Het charmante doorkijkje gunde ons een blik op de huizen van de
Ritsko van Vliet senior Breedeplaats. De karakteristieke lantaarnpaal stond op de Nieuweburen.
